woensdag 29 juni 2011
Dag 69 : Dimond Gorge
Mornington is een wilderness area en een paradijs voor vogelliefhebbers. Vlak achter onze tent loopt een kreekje en een wandelpad. We worden wakker van de vogeltjes en gaan op zoek naar wat fluitend moois. We zien een aantal vinkjes en nog wat anders. Wanneer we morgen nog eens moeten “kilometervreten in de auto, wordt dat weer opzoekwerk voor Rosemarie.
Dat het loont om af en toe eens “off the beaten track” te gaan, werd vandaag nog maar eens bewezen. Gisteren in Bell Gorge was het haast onmogelijk om een foto te trekken van de gorge zonder dat er mensen op stonden. Vandaag hadden we de gorge zo goed als voor ons alleen, zowat de hele dag.
We hadden vandaag kano’s gehuurd om de Dimond Gorge af te varen. Da’s een van de 2 gorges hier in Mornington. De wanden van de gorges zijn erg steil, je kan ze dus enkel per boot gaan ontdekken. Eerst nog er naar toe, met de auto, een klein uurtje rijden, een stuk of 10 keer door de rivier – wat een plezier op zich is natuurlijk.
We zien een slang over de weg kruipen. Snel gestopt en uitgestapt, maar ze verdween al snel in een klein gaatje in de berm. Rosemarie en Jan-Willem hebben nog een halfuur over gediscussieerd over welke soort het wel niet zou zijn. De verschillende namen die ik rond mijn hoofd geslingerd kreeg, waren allemaal chinees voor mij. Waar dat die gasten het blijven halen ? Wandelende encyclopedieen zijn het.
Aan de gorge, weer een waaw-ervaring. Zoo mooi, zo rustig, zo sereen..... prachtig. We laten de kano’s over het water glijden, de stroming trekt ons rustig mee. We voelen ons klein worden, zo helemaal alleen in deze machtige gorge.
Hier en daar zijn kleine strandjes met palmbomen. Aan een van de strandjes leggen we aan, kruipen even door het struikgewas en staan een een klein poeltje met een waterval. Ja, inderdaad, weer zo’n plek waar je moet zwemmen. De kids en ik plonsen naar de waterval, Jurgen trekt de foto’s.
Nog wat verder zijn er een paar “rapids” in het water, en da’s het eindpunt voor de kano’s, of beter het terugkeerpunt. Onderweg stoppen we nog aan een strandje met palmbomen voor een knabbeltje. En op ons dooie, dooie gemak peddelen we dan terug naar het beginpunt. De zon is al wat gezakt en de gorge ziet er zo mogelijk nog beter uit.
Terug aan het beginpunt spelen de kinderen nog wat in het water en wij zitten er bij en kijken er naar en zien dat het weer een goeie dag was.
Op de terugweg kleuren de rotsen rondom ons weer in dat mooie oranjerood en de lucht roze. De voorbode van een mooie avond, een koude nacht en 4 slapers als rozen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten