Vanmorgen proberen we eens een ander snorkelplekje uit in het nationaal park. Het heet Lakeside, maar een meer heb ik er toch niet gezien. Het is ferm bewolkt en we vragen ons af wat dat gaat doen met de zichtbaarheid in ’ t water. Anders dan aan Turqouise Bay is hier zo goed als niemand. De enige andere snorkelaars weten ons wel te vertellen dat er rays en schildpadden zitten. Klinkt goed. We duiken onder en zien al snel een grote, grote stingray zitten. Rosemarie heeft het echt niet met die beesten... Op een of andere manier krijgt ze er snel “kou” van. Ik probeer ze toch nog wat bezig te houden met andere vissen, maar na een tijdje heeft ze er echt genoeg van. Ok, we zullen het aan de jongens gaan vertellen, zeg ik. Maar op weg naar de jongens, komen we een afleiding van jewelste tegen. Half verscholen onder een rots zie ik een schildpad. Ze zit zo verschrikkelijk stil dat we even denken dat ze dood is. We besluiten te blijven hangen, het beest moet toch ooit eens naar boven komen om te ademen, en we roepen de jongens erbij. Even later, zien we een oogje bewegen, dan een hoofdje, en heel, heel langzaam – zoals het bij een schilpad hoort natuurlijk – komt ze vanonder haar rots en begint naar de oppervlakte te zwemmen. Wij hangen ondertussen in een cirkel aan de oppervlakte en, ongelofelijk, maar waar, dat beest komt midden tussen ons, midden in de kring, naar boven gezwommen en kijkt ons geheel op haar gemak eens diep in de ogen. De volgende 15 minuten gaan we nooit meer vergeten. De hele tijd zwemmen we met de schildpad mee. Of misschien is het zij die met ons meezwemt. Soms gaat ze even onder, om daarna weer tussen ons te komen zwemmen.... Zo verschrikkelijk bijzonder. We knijpen in mekaars handen van geluk, kunnen het niet geloven dat die schildpad zo compleet op haar gemak is. Schitterend ! Volgens de kinderen is het een van de beste dagen van hun leven...
Op het strand moeten we even bekomen van de belevenis. Nagenieten. Wat snorkelen betreft, heb ik het voor vandaag wel even gehad. Dit gaan we niet snel evenaren.
In de namiddag proberen we nog een ander plekje uit, maar we zijn niet snel meer tevreden. Er zijn nu heel veel wolken, de wind is komen opzetten en de zichtbaarheid in ’ t water is gene vette. We komen er al snel weer uit en gaan wat “chillen” aan de tent.
Veel fotootjes zijn er niet, toch niet die we nu al kunnen laten zien. We hebben er een reeks onderwater getrokken, maar da’s nog met een echt filmpje – een concept dat de kids trouwens niet gesnapt krijgen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten