Jurgen werd vannacht om half 2 wakker en geraakte niet meer in slaap. Hij is dan maar de auto ingestapt en naar de ingang van het national park gereden. Rara, ja, hij was inderdaad de eerste, en kon verder dutten in de auto, en foto’s van de sterren trekken. Tegen de ochtend toch nog even stress, want om 7uur was hij nog steeds de enige auto. Hoe kan dat ? Dan kwamen er toch nog enkele aan en konden ze samen wachten op de rangers. We hadden geluk, er kwamen plekjes vrij ! De boel ingepakt en de kar snel gaan droppen op de kampeerplek. Het is hier ook zogezegd winter, maar de zon steekt fel. We zijn klaar voor een zwemmeke. We rijden naar Turquoise Bay waar het volgens de boekjes mooi is om te snorkelen. Op de parking praten we even met iemand die al een ray, een schildpad en een haai gezien heeft. Dat laatste had hij niet moeten zeggen, want de stress slaat Rosemarie om het hart....
We wandelen toch het strand af, de stroming brengt je al snorkelend terug naar het begin, en de nieuwsgierigheid wint het van de schrik en we trekken met 4 het water in. Mooi, mooi, mooi. Er zitten veel vissen, veel grotere dan in Quobba, minder kleintjes, veel koraal. We kijken onze ogen uit. Gelukkig, geen haaien. De stroming is best wel sterk en in een mum van tijd zijn we weer aan ons beginpunt. Daar moet je er echt uit, verder kom je in een rip terecht die je helemaal de oceaan in duwt.. dat wil je niet meemaken.
We gaan dan maar nog wat verder het strand afwandelen en snorkelen de hele rest van de dag. In de namiddag hebben we prijs. We zijn een heel eind de zee ingezwommen, het koraal is daar altijd mooier en het is er ook prachtig. Plots zie ik hem, een haai, een reef shark, zo ongeveer een 1,2m en op ongeveer een meter of 5 (maar onderwaterschatten is niet echt mijn “fort”) . Rosemarie heeft hem nog niet gezien. Hij besteed geen enkele aandacht aan ons, en wanneer hij bijna voorbijgezwommen is, knijp ik in Rosemarie’s hand. Ze ziet hem ook... en we zijn supertrots op onszelf dat we niet keihard beginnen “freaken” ! Scary, maar toch ook wel cool ! Even later, weer van dat, nu zien we hem nog beter en dichter en zien we dat het een black tip reef shark is. De andere visjes blijven veel mooier dan zo’n haai, en we blijven nog behoorlijk lang van hun schouwspel genieten, maar we vinden dit toch het evenement van de dag. Dit soort haai staat er niet om bekend mensen aan te vallen, maar het blijft een haai, en als ze zich bedreigd voelem, kunnen ze wel eens agressief zijn. De jongens hebben de haaien niet gezien. Volgende keer, hopelijk (?) meer geluk voor hen.
Moe gesnorkeld komen we tot de constatie dat we vergeten zijn te lunchen (te druk bezig, of zoiets zeker) en we rijden terug naar de camping. Daar zetten we snel de tent op en verbroederen wat met de andere kampeerders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten