Vanmorgen rijden en wandelen we naar Bell Gorge. Volgens de boekjes en naar horen zeggen is dat een van de mooiste gorges hier in de Kimberleys. Dat verklaart waarschijnlijk waarom het hier op de camping zo druk is. Wij staan vroeg op en trekken op pad. Het wandelingetje naar de Gorge loopt langs een droog kreekje, onder de palmbomen. Op zich al mooi. Dan horen we in de verte de waterval en zien we de gorge. Schoenen uit, door het water, over de rotsen en weer naar beneden klauteren aan de andere kant van de waterval. Waaw ! Het is nog vroeg en er is nog niet veel volk, en al zeker geen zwemmend volk. We steken onze teen eens in het water en we snappen meteen waarom. Maar wij hebben onze zwemkleren aan en vinden dat een spectaculaire plek als deze gewoonweg vraagt voor een zwemmeke. Rosemarie en ik moeten weer de rol van de stoersten spelen en na een keer of 10 “1, 2, 3, ...” te hebben gezegd, plonsen we er toch in. Berekoud, maar oh zo heerlijk. Jan-Willem gaat er ook voor. Jurgen blijft wijselijk voor de foto’s zorgen.
We kruipen terug over de rotsen en wandelen helemaal opgefrist terug naar de auto. Ja, Bell Gorge, een must in de Kimberleys.
Aan de camping gaan we maar weer de tent opbreken. Wanneer we instappen, maken we nog even een praatje met de buren die ons zeggen dat Mornington Wilderness toch zo mooi is. Dat is even van de Gibb River Road af, en ik had er zelf ook over getwijfeld, maar was niet overtuigd door de foto’s die ik er van vond. Onderweg toch nog maar eens even wat in het boek gelezen over Mornington. Hmmm, wat zouden we doen ?
We tanken en lunchen aan de Imintji winkel – die trouwens zo maar even 28.000 liter diesel per week verkoopt ! Niet slecht voor een kleine pomp “in the middle of nowhere”. De mevrouw daar zegt ook dat Mornington zo mooi is, en rustig. Dat laatste geeft de doorslag en even later slaan we rechtsaf, van de Gibb River Road. Over de radio checken we even of we wel welkom zijn in Mornington. Ja hoor. We rijden 90km door een savanne-landschap met boab-bomen in alle maten en vormen en zien in de verte de rode bergen opdoemen.
Tegen de late namiddag zijn we op onze bestemming. Mornington is een Wilderness Area in prive-bezit van de Australian Wildlife Conservancy, een organisatie die overal in Australie grote stukken land opkoopt en er probeert de oorspronkelijke flora en fauna terug in zijn oorspronkelijke staat te herstellen.
We rijden de camping op en komen de vrienden uit Kooljaman terug tegen. De wereld is klein in de Kimberleys. Zij hebben al enkele dagen genoten van de gorges hier en rijden morgen weer door. De kids kunnen toch nog even samen spelen en giechelen en gibberen weer wat af.
’s Avonds gaan we nog naar een praatje van de bioloog over Mornington. Dat ziet er veelbelovend uit. Nadien gaan we nog maar eens door onze planning – die is er immers om aangepast te worden, en gaan om 21h30 eindelijk ;-) in bed.
1 opmerking:
die baobabs zijn echt prachtig, ik wist echt niet dat die in australie bestonden, weer een reden om terug te keren. jullie zijn echt wat stoer wat dat zwemmen betreft, ik herinner mij nog dat ik eens een gorge ging overzwemmen en iets na het midden verstramden mijn spieren en kon ik bijna niet meer verder, moest op de rug verder zwemmen om niet te verdrinken, zo koud waren die.
Een reactie posten