En hup, we gaan weer aan de snorkel. We moeten er van profiteren he. Er zijn weinig plekken op de wereld waar je zo makkelijk van aan het strand meteen tussen het koraal en de visjes zit. We rijden naar Oyster Stacks. Daar kan snorkelen alleen bij hoogtij. Bij laagtij wordt het water te ondiep en zou je het koraal en jezelf behoorlijk beschadigen (koraal is vlijmscherp). Geen strand hier, maar rotsen waar de golven tegen kletsen. Het is een beetje klauteren en kruipen om er in het water te geraken. Maar eens we er in zijn, blijkt het weerom wondermooi. Heel veel vissen, grote joekels, in grote scholen. En veel felgekleurde koraalvisjes, Nemo en zijn vrienden, zeg maar. We zien ook een paar keer een grote troep vissen, van verschillende soorten die plotsklaps allemaal samen keihard van een stuk koraal beginnen te vreten. Dan kan je ze gewoon horen knagen. Veel grote zeesterren ook, in blauw, groen en oranje. De stroming brengt ons naar een klein strandje waar we gemakkelijk terug aan land kunnen. En in een moment van verlichting hadden we onze crocs aan onze wetsuits gebonden, en zo konden we dus zonder pijnlijke voeten terug naar het begin. Om er opnieuw in te springen en nog eens van al het moois te genieten.
Na de middag eens even niet snorkelen. We rijden helemaal naar het zuiden van het Nationaal Park, naar Yardie Creek. Da’s niet alleen een mooie creek in een gorge, maar ook de woonplaats van een kleine kolonie black-footed rock wallabies. Hun gele tegenvoeters vonden we in de Flinders Ranges al zo schattig dat we de deze ook wel eens van naderbij wilden zien. Maar ze zijn heel erg schuw. En ze zitten heel lang, heel stil. ’t Is dan ook puur geluk dat ik er in de verte toch eentje bespeur. We moeten zwaar inzoemen om te zien dat het er effectief een is. We wandelen nog wat verder langs de bovenkant van de gorge en genieten van het uitzicht. Best wel cool zo’n gorge tegen een oceaan-achtergrond.
Dit Nationaal Park is een aanrader van formaat, we zouden hier gerust nog veel langer kunnen blijven, maar de volgende bestemming lonkt... Morgen nog een laatste keer snorkelen – dat wordt ongetwijfeld weer een heel verhaal ;-)
Tijdens het “happy hour / verbroederingsmoment” met de andere kampeerders horen we dat de Gibb River Road in de Kimberleys nog altijd niet open is, en dat de Mitchell Falls voor het hele seizoen dicht blijven. Hmm, dat moeten we eens nader researchen wanneer we weer in internet-contreien zijn. Gelukkig zijn er verschrikkelijk veel mogelijkheden voor een Plan B, maar daarover later ongetwijfeld meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten