Een paar dagen geleden is men begonnen met herstellingswerken aan de ladders van de Hancock Gorge. Dat zou de meest spectaculaire gorge van de Karinjini zijn, maar ook de gevaarlijkste. Misschien dat dat sowieso niet zo’n goed idee was geweest met onze gastjes, dus vreselijk erg vinden we het niet. Vandaag trekken we naar de Weano Gorge, die trouwens vlak naast de Hancock Gorge ligt. We beginnen weer bovenaan de gorge en dalen al snel af. De Weano Gorge is een pak smaller dan die van gisteren, weer knalrood-oranje muren met laagjes en brokjes ijzer. We moeten verschillende keren de creek oversteken en dat valt dik in de smaak van de kroost. De wandelingen hebben hier allemaal een bepaalde klasse, van 2 tot 6 : klasse 2 is een mooi wandelpad, aan klasse 6 mag je enkel met een geaccrediteerd abseiler beginnen, en waarschijnlijk ben je er zelf best een). Rosemarie en Jan-Willem die zichzelf best behoorlijk stoer vinden, vinden wandelingen pas “cool” vanaf een klasse 4. Gelukkig zat er vandaag ook een stukje klasse 5 tussen. Op een gegeven moment moesten we door het water en tegen de rotsen klauteren om verder te kunnen. De gorge werd ondertussen steeds smaller. Mooi hoor. Het laatste stukje naar de “Handrail Pool” was een stevige klasse 5. Heel smal, voortdurend door het water en heel erg slippery. Ik zag het eerst niet zitten met de kinderen. Rosemarie tot daar aan toe, die concentreert zich nog een beetje en is ook nogal lenig. Maar wietewaai Jan-Willem, da’s een ander paar mouwen. Van pure opwinding en blijdschap staat die honderduit te tetteren en te zingen. Zich concentreren op waar hij best zijn handen en voeten moet zetten om niet weg te slipperen... ho, maar.... Daar zijn de mama en papa toch voor ;-)
Met veel “pas op”-pen en “zet je voetje hier” en “hou je hand daar” geraken we toch aan de Handrail Pool. En ik heb Jan-Willem maar een keer van een diepe plons moeten redden door snel de riem van zijn zwemvest vast te grijpen...
De Handrail Pool zelf is een pareltje, omgeven door hoge muren, maar ijs, ijskoud. Voorbij dit punt wordt het een klasse 6 en daar gaan we dus niet aan beginnen. We hebben het ondertussen bere-koud van ons zwemmeke en klauteren terug naar een plekje in de zon. (waar we – stout als we zijn – een beetje stillekes lachen wanneer we een paar mensen verschrikkelijk veel moeite doen om droog te blijven, komaan, ’t is maar water he).
Terug boven gaan we nog even verder naar de Oxer Lookout. Volgens de boekjes is dit een van de spectaculairste van Australie. Op dit punt komen 5 gorges samen en het is inderdaad een indrukwekkend zicht. Mooi, alleen niet op foto, daar is het te groot voor.
Hier zouden we best nog wat langer kunnen blijven, maar Broome en Cape Leveque roepen. Morgen rijden we eerst nog naar de tandarts in Port Hedland en gaan dan weer de kust volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten