Het was vanmorgen bijzonder gemakkelijk om iedereen voor dag en dauw uit zijn warme slaapzak te krijgen. Om halfzeven hadden we afspraak aan de stal, de paardenstal, met Linda en Fin, 2 nederlanders die op de station voor de paarden zorgen. De paarden werden uit hun wei geroepen en we mochten ze borstelen en schoonwrijven. Het hele klaarmaken nam best wat tijd in beslag, maar de kids vonden dat heerlijk, zo konden ze alvast een “relationship” met de paarden opbouwen. De trailride ging door de boerderij, langs de boab-bomen waar we allemaal grote fan van zijn geworden, langs de velden met koeien. Heel mooi. Ondertussen konden we rustig in ’t nederlands babbelen met Linda en Fin, en ook dat was voor de verandering wel eens leuk. Uiteraard was het veel te vlug gedaan, maar dat is altijd een goed teken. Uitgebreid afscheid genomen van de paarden en dan de tent opgebroken.
Hier begint de Gibb River Road echt, alhoewel, we krijgen nog een paar uur respijt, asfalt met andere woorden. We rijden dus vlotjes naar Windjana National Park waar we de tent opzetten. De Windjana Gorge houden we voor morgenvroeg. Vanmiddag rijden we nog even verder naar Tunnel Creek. Daar kan je door een tunnel, helemaal onder de Napier Range doorlopen. Het is nog redelijk vroeg in het droge seizoen – vooral omdat het natte seizoen lang en erg nat was – en er staat dus nog redelijk wat water in de tunnel. Dat maakt het er vooral leuker op, vooral voor de kids die bij momenten tot hun oksels in het water staan. Tot we in het schijnsel van onze zaklampent – we zijn in een tunnel, remember – 2 oranje oogjes vlak boven het water zien piepen....Rosemarie is nog nooit zo snel in mijn armen gesprongen ;-) want zij wist dat die oogjes bij een krokodil horen. Een zoetwaterkrokodilletje uiteraard, dus geheel niet gevaarlijk, maar toch.
Compleet verfrist kwamen we terug aan de camping, op tijd voor een babbeltje bij het kampvuur, lekker eten en vroeg in bed. Tot mijn grote plezier is het immers terug ferm koud geworden – wat mij betreft zo veel beter om te slapen dan die halfzachte temperaturen van de vorige nacht.
Tot hier toe valt die Gibb River Road prima mee. Corrugations, dat wel, maar niks griezelig. Het zal nog wel erger worden, maar toch. Zoals ik een beetje verwacht had, is het hier ferm druk, maakt mij niet zoveel uit, maar het “last wilderness”-etiket dat ze de Kimberleys geven, vind ik toch wat overdreven. De camping in Windjana (en Silent Grove trouwens ook) hebben zelfs douches en flush wc’s. Echter, voor de man die naast ons kampeert en de Gibb River Road met de fiets aflegt, is het wel wat een ander verhaal. Die kan in de heetste uren van de dag niet wegkruipen in een airco-auto en dan sippen van een gekoeld drankje. We hebben er een combinatie van respect en medelijden mee en geven hem wat appelsienen en gehaktballen ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten