Dag 56 : 80 Mile Beach

Vanmorgen om 6uur werd ik wakker met de gedachte dat ik midden op de Brusselse Ring lag. Het spitsuur in South Hedland kan er in ieder geval aan tippen. Aan weekends doen de mijnwerkers duidelijk niet mee.... We storen ons er niet echt aan en de kids kunnen zo extra lang komen knuffelen in onze slaapzakken.
We moeten vandaag niet zo ver rijden. Tussen Port Hedland en Broome ligt het 80 Mile Beach. Dat lijkt ons wel wat. We hoorden van iemand dat de enige weg naar het strand langs het caravan park loopt, en daar rijden we dan naar toe. Het is een mooi caravanpark, gras, palmbomen en achter de duinen een reusachtig strand. Het waait er hevig. Dat gebeurt hier wel eens vaker. Cyclonen hebben ze hier ook. In 2009 is het hele caravan park vernield door een cycloon die er pal overheen ging.
We lunchen en trekken dan naar het strand, op “vinder-tocht”. Want nog volgens iemand zouden er heel veel mooie schelpen liggen. De mevrouw van de receptie wist ons wel te vertellen dat de grote schelpen vooral aangespoeld komen met de grote zomerstormen. Het is nu wel winter (hahaha `t is 25 graden), maar we gaan toch eens kijken.
We zien al meteen een kleine haai op het strand liggen, even verder nog een, en nog een. Rosemarie heeft het tegenwoordig wel voor haaien en is in de ban. Op het strand liggen ook veel grote, dikke botten. Dat moet van grote dikke dieren zijn. Het blijken vooral koeiebotten te zijn, van beesten die de cycloon niet overleefd hebben en wiens overschotten nu aanspoelen.
Even verder, de overschotten van een rog, dan zien we weer een zeearend.... Wow dit is een boeiend strand !
En de schelpjes dan... ja, die zijn er met de duizenden, mooie en lelijke, bijzondere en banale. We kijken en rapen dat het een lieve lust is. Al dat moois ligt gewoon voor het grijpen. Dit is zoveel leuker dan shoppen ;-)


Plots ziet Jurgen een dode slang liggen, een zeeslang. Althans, ze lijkt dood. Wanneer Jan-Willem er wat aan kotert met een schelpje lijkt ze even te bewegen. Dan zie ik haar oog bewegen. Toch nog even checken, ik por haar ook even.. Ja, hoor, ze leeft nog, of toch nog een beetje. Dat vraagt om een snelle reddingsactie ! Jurgen zoekt snel een tak in de duinen, pakt de slang op en draagt haar naar de zee. Een paar keer heft het dier haar kop verbaasd op en kronkelt ze er af. Maar uiteindelijk leggen we haar in ’ t water en ze zwemt onmiddellijk weg. Missie geslaagd. Denken we toch. Volgens de mevrouw van de camping zouden de slangen aan strand komen om eieren te leggen, maar er is heel weinig over geweten. Wij vonden dat “onze” slang in ieder geval veel meer in haar element was in het water dan op dat droog strand.
Terug op de camping begint de moeilijke taak van het schelpjes-selecteren. Anders moeten we binnenkort nog een 2de trailer aan de auto hangen.

De camping is er trouwens ook weer zo een waar de gemiddelde leeftijd drastisch gedaald is door onze komst. Grey Nomad Galore dus. Met het nodige grey nomad entertainment. Country Music op zijn Australisch. Kijk maar naar de foto, voor een beetje couleur locale ;-)
Fantastisch strand, leuke camping, weeral een heerlijke dag gehad !