Luna Park

We hadden het Luna Park al een aantal keer zien lonken (vooral naar de kinderen dan) van onder de Harbour Bridge, en gisteren mochten we er dan op uitnodiging van Alcatel een hele dag naar toe.
De weergoden zijn hun belofte nagekomen en na een hele natte en frisse vrijdag was de zon op zaterdag op post en het werd een mooie, warme dag.
Het Luna Park in Sydney is een soort van permanente Sinksefoor, maar dan zonder de lotjeskramen en spijtig genoeg ook zonder de smoutebollen.
`t Is ook al een oud pretpark en dat merk je. Hier en daar zijn er nog hele oude attracties, zoals de glijbanen en de kakkewalken, die zijn nog echt in de stijl van de jaren... ja ik weet eigenlijk niet hoeveel. Maar er zullen al heel wat duizenden, of misschien wel miljoenen billen over die glijbanen gegleden hebben. Ze gingen in ieder geval erg vlug.
Verder moet het Luna Park ook zowat de mooist gelegen kermis ter wereld zijn, aan de voet van de noordelijke pijlers van de Harbour Bridge, en het zicht vanuit het reuzenrad is dan ook mooi, mooi, mooi.
`t Was een Alcateldagje, dus Filip en Anne en hun 3 kids waren er ook en samen hebben we het park ontdekt. Jurgen heeft zich een aantal keer met plezier opgeofferd om met Rune en Luna mee te gaan in toestanden waar de mama`s en Filip niet stoer genoeg voor waren. Echt, hoe ze dat nu leuk kunnen vinden : in een kooi, die een boot moet voorstellen een stuk of 10 keer over kop gaan, soms tergend langzaam, dan weer heel snel. Ik kan er niet eens naar kijken....
En Jan-Willem die was al snel weer helemaal in de ban van Senne. Ik denk dat hij hoopt binnen een paar jaar ook zo stoer en cool te zijn als Senne. En om te tonen dat hij nu ook al wel cool is, is hij wel 2 keer met Jurgen in de Rotor gegaan, een centrifuge waar de bodem uit weggehaald wordt, terwijl je tegen de muur blijft plakken. Met een grote lach op zijn gezicht kwam hij er na de 1ste keer uit, en hij wilde er meteen terug in. Vanmorgen vroeg ik hem wat hij er zo leuk aan vond : " Dat mijn hoofd zo pijn deed en helemaal naar achter werd gedrukt", zei hij. Raar manneke, al je `t mij vraagt.
Rosemarie en ik vonden de "Wild Mouse" spannend genoeg, een rollercoaster, hoog in de lucht, aan de rand van `t water. dat ding gaat heel snel, maakt erg scherpe bochten, zodat je steeds denkt dat dat karreke van de rails gaat vliegen, de dieperik in. En ondertussen gaat dat nog eens vreselijk snel op en neer. Ook dit vond Jan-Willem de max en hij is er met Jurgen dan ook een paar keer ingegaan.
Het was dus een heel leuk, warm dagje, de kinderen hebben er met zijn allen van genoten en dan genieten wij als ouders mee. En ik denk dat ik al weet waar Jan-Willem met zijn verjaardag naar toe wil...