Wanneer ik vanmorgen uit de tent stap, kraakt het gras onder mijn voeten. Niet te geloven, ijs.... De thermometer geeft 3 graden aan. Het is ondertussen 7 uur 's morgens en een flauw zonnetje heeft de boel al lichtelijk opgewarmd. Gelukkig hebben we vannacht geen koud gehad. We trippelen door het halfbevroren gras terug naar de platypus-vijver. Die beestjes zijn ook al op, we zien er weer een paar voorbijzwemmen. Het blijft bijzonder.
Tegen dat we ontbeten en ingepakt hebben, is het weer stralend mooi weer, strakblauwe lucht, heerlijke zon en overal om ons heen heel veel groen. We vinden het best wel vreemd dat hier zo weinig toeristen zijn. Zo mooi, veel moois te zien, dichtbij Cairns... Raar.
We rijden naar de theeplantage van Nerada in Malanda. 't Is niet de enige thee-plantage hier in Australie, maar wel de enige thee-verwerkende fabriek hier in het land. We krijgen er een rondleiding. Daar wordt ons dan duidelijk waarom het hier niet stikt van de toeristen. We zijn blijkbaar grote gelukzakken : om goeie thee te kunnen produceren, hebben de planten 4 tot 7 meter regen per jaar nodig. Wij zijn hier blijkbaar op een van de uiterst schaarse compleet zonnige dagen in een jaar.
Weeral wat slimmer en met een voorraad thee gaan we verder.
We doen een paar wandelingen in stukjes regenwoud aan de Malanda Falls en de Curtain Fig tree. We moeten het wel met een zere nek bekopen. We hebben dan ook bijna de hele tijd naar boven lopen kijken, op zoek naar een boom-kangaroo. Volgens de boekjes zouden die hier zitten, maar volgens ons is het een mythe. Niet te vinden die beesten. Wel veel vogeltjes in het regenwoud, die door Rosemarie weer bij naam en toenaam worden genoemd.
Voor vannacht hebben we een cabin geboekt. Niet omdat we schrik hebben gekregen van de kou. Maar wel omdat de cabin in een stukje regenwoud staat waar zeker sugar gliders zitten. En laat dit soort vliegend eekhoorntje nu net Jan-Willem's all time favourite zijn. Nog niet zo lang geleden was hij met dekentjes en touwtjes in de weer om ook te kunnen vliegen als een sugar glider, en ging hij een briefje schrijven naar de tandenfee, om de volgende keer toch maar geen centen te geven, maar hem gewoon te veranderen in een sugar glider. Het zijn erg kleine en supervlugge beestjes, dus de kans dat je hen zomaar tegen het lijf loopt, is quasi nihil. Aan de cabins zijn een paar bomen waar de suiker - waar de sugar gliders dol op zijn - uitdruipt en door de eigenaar wordt daar nog een likje bovenop gedaan.
Stilzijn, stilzitten, stilstaan en stil stappen is voor een zes-jarig jongetje vreselijk moeilijk, maar voor een sugar glider kan alles. Heel lang hebben we niet moeten wachten. Als vanuit het niets kwamen ze er aan en gingen ondersteboven van de suiker likken. Zo immens, immens schattig. Wat goed dat we ze nu eindelijk gezien hebben !
Terug in de cabin doken we allemaal meteen in bed, genietend van een breed zacht bed, nagenietend van die kleine schattige mormeltjes.
1 opmerking:
schitterend voor JW dat hij ze gezien heeft. onze zoektocht was veel gemakkelijker, ari wou lego ventjes gezien (is nu fan van lego pirates of the caribbean). Dus om hem een plezier te doen zijn we 2 dagen naar lego-land geweest in Günzburg duitsland. Hij liep in de wolken! Ik zou liever een glider gezien hebben ;-)
Een reactie posten