En dan nu kort want ik ben moe en ik wil nog douchen om niet met 3 liter muggespul in mijn slaapzak te kruipen. ' t Is te zeggen, bij wijze van spreken, in mijn slaapzak, want het is hier nog vlotjes boven de 25 graden.
`t Was een ferm hete dag vandaag, maar we hebben toch heel wat afgewandeld. Eerst naar Nourlangie, de meest bekende groep van rotschilderingen hier in Kakadu. Weer allerlei soorten en keluren van tekeningen, weer mooi, vooral de verhalen erachter.
Daarna naar de Anbanbang Billabong voor mooie uitzichten op de Nourlangie rots, met waterlelietjes en reigers op de voorgrond.
Maar dan wilde ik toch nog naar nog een andere groep rotstekeningen. In een boekje had ik een tekening gezien van een zeilschip en dat vond ik wel intrigerend. Op de meeste rotstekeningen zie je typische aboriginal-dingen, maar hier en daar zie je ook bewijzen van hun eerste kennismakingen en contacten met de "white fellas". De naam van de site waar we naar toe wandelden, ontsnapt me even (en ik ben te lui om naar de auto te lopen om het op te zoeken).
Anyway, ik vond het eigenlijk de mooiste van de 3 die we bezochten. Dat we er helemaal alleen waren, had er waarschijnlijk ook wel iets mee te maken. Het zeilschip was erg mooi, maar ook de tekeningen van de handen in kanten handschoenen vond ik bijzonder. De aboriginals vonden dat blijkbaar ook.
Terug aan de auto voelden we ons alsof we te lang in een stoombad hadden gezeten, het zwembad van de camping loste dit gelukkig helemaal op. (maar stiekem kijk ik al uit naar de ijskoude nachten die ons in Queensland te wachten staan)
1 opmerking:
Hé, wij hebben hetzelfde kiekje. Neen, niet van de man met de Indiaan en cowboyhoed (gedurfde combinatie trouwens) maar van de hagedisachtige mannetjes op de rotstekeningen. Van ergens een ver verleden hé.
Toedeloe, Ann & co
Een reactie posten