Het begon allemaal vredig en idyllisch op dinsdagavond. We reden samen met Volker en Astrid naar het Wollemi National Park en vonden er het meest idyllische kampeerplekje ooit, onder de bomen, tussen de hoge rotsen. Het was al een beetje een hindernissenparcours om er te geraken, zeker met onze trailers. Het had een voorteken kunnen zijn, maar dat hadden we toen niet door. Jurgen en Volker waren vooral blij dat ze hun nieuwe banden en auto eens konden uitproberen.
Tenten opgezet, eten gemaakt en erg gezellig samengezeten. De kids hebben nog een ferm stukje staan rocken met luchtgitaren en zwiepende haren, het betere AC/DC werk, kwestie van ze wat Australische cultuur mee te geven...
Dinsdag was al snikheet geweest, toen we tegen 7uur `s avonds in Lithgow waren, was het er nog 38 graden. Voor woensdag waren nog hetere temperaturen voorspeld. Ik was eerlijk gezegd met een klein hartje aan dit kampeertripje begonnen... ik ben niet zo`n fan van de hitte. Ik was dan ook heel blij verrast toen het in de bush, tussen de rotsen maar 25 graden was, en tegen dat we gingen slapen, had ik zelfs koud ! Ole !!
Ons plekje in de bush
Zo`n devote moeder, zo`n wilde kinderen... hoe kan dat toch ?
Woensdagochtend het kamp terug opgebroken en trailer agefzet aan het tankstation. In bijkomend gezelschap van Bart en Sabine, en de kids natuurlijk, op zoek gegaan naar de Powerlines. We hadden er al eens gereden, maar in tegenovergestelde richting ziet dat er helemaal anders uit. Door dde overdreven regen van de afgelopen maanden waren sommige stukken heel diep uitge-erodeerd. Pittige stukjes dus, krassen en geschraap waren redelijk onvermijdbaar, maar met wat goeie aanwijzingen lukte het meestal wel. En anders is er nog altijd de "chicken track". Ah, het blijft leuk, en in leuk gezelschap voel je de hitte wat minder...
Ergens in de namiddag reden we - een beetje tegen beter weten in - door een grote plas... en we bleven er in steken... bummer. Het water stond hoger dan de deur, dus we moesten door het raam naar buiten klimmen. Hahah, hilariteit alom. Snatchstrap vastgemaakt en Volker heeft ons er uit getrokken. Tegen dat de auto terug op het droge stond en we de deur konden openmaken, bleek het water toch naar binenn te zijn gesijpeld... Tof, dat gaat nog gaan stinken de volgende weken.
Enfin, eens goed gelachen en ons van geen kwaad bewust verder gereden.
Toen we een paar uur later de banden stonden op te pompen aan het tankstation, was er echter geen ontkennen meer aan. Er liep water uit de radiator, en nog geen beetje. Bij nadere inspectie bleek er een grote bluts in de radiator en van de schroef erachter is een blad in 2 gebroken. Tja, daar sta je van,...
Gelukkig waren we niet alleen.... Onze kar hebben we met Bart en Sabine kunnen meegeven. Onze Jan-Willem en wat spullen hebben we met Volker en Astrid meegegeven, en na een bezoekje aan de Maccas waren Rosemarie, Jurgen en ik klaar voor een 3,5uur durend tripje met de trein. (en dat kostte voor ons 3-en samen maar 21 dollar, goeie deal vond ik zo). Stinkend en vuil zijn we die trein opgestapt, gewapend met een paar roddelmagazines uit het tankstation. Een geluk bij een ongeluk, er was airco op de trein, en nu zijn we eindelijk weer mee in de wereld van de "celebrities".
Thuis aangekomen, stond onze trailer al op de oprit, was Jan-Willem al proper en nog steeds vrolijk. Bedankt allerbeste vrienden voor al jullie hulp !
En de auto dan ? Die hadden we dus achtergelaten bij het tankstation. De sleutels aan de tankstation-man gegeven. Vandaag wordt de auto normaal gezien naar Sydney gesleept en dan gemaakt. Het komt dus allemaal wel goed.
Voor wie geinteresseerd is in auto`s in vreemde posities, klik hier. De foto`s van onze auto in bad komen later. Wij zaten in de auto en toen ik door de raam naar buiten klom, heb ik het fototoestel niet meegenomen...
1 opmerking:
dat is pas een verhaal !
nog een geluk dat jullie daar wonen, kom zoiets tegen met een gehuurde wagen als je op vakantie bent, ik mag het niet gedroomd hebben.
Hopelijk komt het allemaal goed maar dat zal wel.
Een reactie posten