Vanmorgen wakker geworden van de regen, niets griezeligs, maar met de regen was ook een koudefront komen aanwaaien. Geen snorkelweer dus vandaag. Wel voor een ritje. Eerst naar de enige eucalyptusoliedistillerij (wat een woord) op Kangaroo Island. Vroeger was deze welriekende olie een van de belangrijkste exportproducten van Australie. Nu wordt 90% ervan in ... ja, China gemaakt. De manier en de toestellen waarmee de olie gemaakt wordt, lijkt erg primitief en koefelachtig, maar het doet zijn werk. De olie ruikt heerlijk ! We leren weer wat bij - als je een eucalyptusblaadje (van de juiste soort natuurlijk) tegen het licht houdt, zie je de olie in belletjes zitten. Ondertussen laten we de regenbuien overwaaien en de kids vertroetelen een verweesd kangoeroetje dat Celine heet. Na de regen, tijd voor meer dieren. De Australische zeeleeuwen van Seal Bay. Tegen (fikse) betaling mag je in Seal Bay op het strand tot redelijk dicht bij deze bedreigde dieren. De zeeleeuwen wisselen enkele dagen vissen op zee af met enkele dagen snoezen op het strand of in de duinen. Zoals dat steeds is, stelen de kleintjes de show, maar het hele spektakel is meer dan de moeite waard. Ze hebben dan ook een bijzonder mooi strandje uitgekozen, die zeeleeuwen. Vlak naast hun strand ligt Vivonne Bay, dat een tijdje geleden door een of andere Australische journalist uitgeroepen is tot het beste strand van Australie. Waarom is ons niet helemaal duidelijk... Mooi, ja dat zeker, maar met zijn woeste golven en gevaarlijke stroming nu niet meteen kindvriendelijk. Vanmorgen hadden Rosemarie en Jan-Willem van de gids geleerd hoe plastiek en visnetten dodelijk zijn voor de zeeleeuwen. Zoiets moet je hen natuurlijk geen 2 keer zeggen, de "Wildlife Warrior" in hen werd wakker en ze hebben heel het strand van Vivonne Bay uitgekamd en alle touwtjes, stukken visnet en plastiek verzameld en in de vuilbak gedaan. We vonden ook een dood zeepaardje dat al genoeg opgedroogd was en dus niet meer stonk, en hebben dat op het dashboard gelegd ipv in de vuilbak. Met het gevoel een zeehond of 100 van een gewisse dood te hebben gered, kropen ze daarnet in bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten