Ik word wakker en moet al eens 2 keer op mijn klok kijken. Kwart na acht. Dat is in jaren niet gebeurd. En al zeker niet omdat ik ook Jan-Willem nog niet heb gehoord. Meestal zorgen tent en slaapzak er immers voor dat hij nog vroeger dan gewoonlijk wakker is. Hier op Kangaroo Island niet. Een combinatie van laat opblijven omdat het lang licht is - naar Australische normen dan toch, en geen vogelachtige lawaaimakers `s morgens vroeg, lijken me de meest waarschijnlijke verklaring voor dit fenomeen. Rosemarie kan dit wel apprecieren en komt vrolijk gemutst en met reuzehonger uit haar slaapzak. Waar ze anders meestal met heel veel moeite en gezucht een boterhammetje en half naar binnenkrijgt, wil ze nu na haar derde boterham met speculaas nog een appel en 2 glazen melk !
Vandaag breken we ons kamp aan Browns Beach op. We trekken naar het westen, naar het Flinders Chase National Park. In 2007 is dat helemaal afgebrand, maar de natuur is er terug flink in gang gestoken en je krijgt dus een bijzonder zicht van afgebrande kale boomtoppen en een dikke lichtgroene onderlaag. Op weg er naar toe stoppen we in Hanson Bay voor een koala-laan. We zien er enkelen, uiteraard kunnen de moeders met babietjes op het meeste enthousiasme rekenen. Maar na de overdosis koalas in Cape Otway met oma en opa, zijn we niet meer echt onder de indruk.
Dan naar het nationaal park. Het is er een drukte van jewelste. Veel tourbussen ook, veel italianen, met het bijhorende lawaai ;-) Kangaroo Island is blijkbaar zo`n eiland dat veel mensen met een toerbus bezoeken en dan op een dag of 2 alle highlights afsjeezen. Wij zijn blij dat we meer tijd hebben om ervan te genieten. Maar we gaan de highlights natuurlijk ook bekijken. Als eerste, de Remarkable Rocks. Overblijfselen van gesmolten rots die vanuit het binnenste van de aarde naar de oppervlakte is gekomen, afgekoeld en dan weer langszaam afgesleten door wind en water. Klimparcours en fotogenieke plek. Dan naar de Admirals Arch - een boog in de rotsen - en zijn kolonie New Zealand fur seals. We kunnen ze al van ver ruiken, wat een stinkerds. In tegenstelling tot de Australische zeeleeuwen die we gisteren op het strand zagen, hebben deze zeehonden een dikke pels en verkiezen ze daarom de rotsen om op uit te rusten. De golven en de zee rondom hun rotsen is geweldig woest, maar daar hebben ze duidelijk geen problemen mee. Zo onhandig en log als dat ze er uit zien met die rare poten / vinnen, zo soepel zwieren ze zich op en van de rosten in en uit het water. We zouden er uren naar kunnen blijven kijken....en ook hier vinden we vooral de bijna zwarte kleintjes het schattigst.
Terug op de camping gaan we nog voor een goeie avondwandeling. De omgeving is erg mooi, grote grasvlaktes, met rietachtig gras en grasbomen. En erg veel wallabietjes, kangaroos en een bijzonder soort gans, de Cape Barren Geese weet Rosemarie me te zeggen. We wandelen helemaal tot aan het Platypus Waterhole maar hebben geen geluk. Er staat een beetje wind, er zijn dus rimpeltjes op het water en daar houden de platypusjes niet van. `t Zal voor een andere keer zijn....
Ondertussen houden we het weerbericht in `t oog, vandaag was droog, mooi, maar nog altijd fris. De volgende dagen beloven terug warmer te worden. We willen graag nog wat snorkelen dus als het weer wat meezit, trekken we morgen terug oostwaarts, naar de kalmere stranden van de noordkust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten