Vertrek met oponthoud, want de filmavond gisterenavond in de tent was de batterij van de auto niet goed bekomen. Platte batterij dus.... Gelukkig stonden we niet alleen en is er altijd wel iemand die wil helpen.
Vanuit de Coorong trokken we terug zuidwaarts, langs de kust en dan wat landinwaarts naar Mount Gambier. Eerlijk gezegd, een beetje een saai landschap, veel gigantische grasvlaktes, graanvelden etc. Mount Gambier is beroemd voor zijn blauw meer. En blauw dat is het zeker, van het blauwste blauw dat je je kan voorstellen. Haast onnatuurlijk. Het meer zit in een oude vulkaan en zorgt nu voor de drinkwatervoorraad van Mount Ganbier en omstreken. Vandaar dat je er niet echt bij kan en al zeker niet in mag zwemmen. Maar daar zou het water meer dan waarschijnlijk toch te koud voor zijn. Wij wandelen er helemaal rond, maar vinden nergens een bordje dat verklaart waarom het blauw zo blauw is. Mijn gok is dat er ook een of andere alg de oorzaak is, want in de winter verliest het meer zijn blauwe kleur en wordt het donkergrijs.
Vanuit Mount Gambier rijden we verder, richting Victoria. Met het oversteken van de grens wordt het een halfuurtje later en ook tijd om een geschikt kampeerplekje te vinden. De campings van de nationale parken staan vol. Het is de voorbije dagen niet echt warm geweest en we kunnen de douche nog wel even uitstellen. We vinden een plekje op een grasveld achter een rest area. Toch geweldig dat je dat hier kan, gewoon zomaar ergens op een veld, onder de sterren je tent opslaan. Het is maar 13 graden, maar we slapen weer als rozen.
Van ons kampeerplekje is het nog maar een kort ritje naar Portland en Cape Bridgewater. We maken er een heel erg mooie wandeling bovenop de kliffen, langs blowholes - die niet spuiten - en een "petrified forest" - dat helemaal geen versteend woud blijkt te zijn, hoewel het er erg op lijkt, maar nog maar eens het resultaat van het spel van water en wind met hard en zacht gesteente. Heel bijzonder !
Dan verder naar de kaap, waar een kolonie zeeleeuwen woont. we ruiken hen voor we ze zien. Het is een non-breeding kolonie, jong grut met andere woorden, en inderdaad, we zien ze heel speels door de golven springen en surfen. Het blijft leuk. Nog verder komen we aan het strand, waar Jurgen en de kinderen zeesterren blijven zoeken, terwijl ik terugstap om de auto op te pikken. Ik ben blij dat we hier 2 nachten blijven. Morgen wil ik terug naar dit strand komen. Cape Bridgewater !
We vinden een kampeerplekje - op zacht groen gras en met douche deze keer - even buiten Portland en krijgen er een privestrand bij ! Vannacht vallen we dus in slaap bij de ruisende golven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten