Aaahhh, wat een leven ! Kerst moeten doorbrengen op het strand. Op dit eigenste ogenblik zitten we er nog. Op Browns Beach, aan de rand van het water, bij de ondergaande zon, kids spartelen nog in wat na in het water, en op 10 meter van ons zwemt een mantaray .
Gisterennamiddag reden we de ferry op. De zee was ferm woelig en even dacht ik dat ik beter een pilleke had gepakt. Maar Kangaroo Island was steeds in zicht, het was prachtig weer, enkele dolfijnen voor de boot zorgden voor wat afleiding en de overtocht duurt maar 45 minuten. De beschrijving van de camping in Browns Beach klonk mooi, dus reden we daar recht naar toe. Een halfuurtje later waren de eerste schelpen geraapt, en was onze hele vakantie al goedgekeurd. Tent opgezet tussen de bomen op een boogscheut van het strand. Het was natuurlijk kerstavond dus moest er gesmuld worden. Op zijn campings dan wel. Kip met appelmoes en veenbesjes en hashbrowns. En als dessert uiteraard kersenpavlova`s ! Het maakte het gemis van de kerstkalkoen een beetje minder zwaar.
Op kerstochtend werden we gewekt door het geluid van een tractor en wat hohoho`s. Santa Claus !! kwam uit het niets, op zijn tractor de kamperende kinderen wat snoepjes brengen. Leuk hoor.
Tijd voor een uitstapje. Eerst naar Antechamber Bay, waar we even door de duinen en de rivier moesten om een gigantisch strand helemaal alleen voor ons te hebben. De zwemkleren lagen nog in de auto, dus gingen we maar skinny dippen ;-)
Dan verder naar Cape Willoughby en de vuurtoren daar voor een mooi uitzicht. Maar het is kerstdag en dan is alles dicht, dus we konden hem niet bezoeken. Dan nog verder en 512 trappekes op naar de top van een heuvel - waarvan we de naam niet meer weten... - voor nog meer mooie uitzichten. Vanop de top zagen we een bijzonder mooie baai met turqouise water en we kenden onze volgende bestemming. Pennington Bay. Daar hadden we het strand ook weer bijna helemaal alleen, dus gingen de kids weer skinny dippen. Even hilariteit alom toen Jan-Willem met zijn blote poep ergens op ging zitten en ineens "keiveel pijn had". Hij staat recht, en we zien een dode blue bottle op het strand liggen, een zeer pijnlijke soort kwal. Dat deed natuurlijk een ferme schep bij zijn psychologische pijn, en hij leek halfdood te gaan. Ik dacht niet dat het raak was geweest, maar toch maar terug naar de auto gegaan. Halfweg het strand viel hij echter uit zijn rol van stervende en huppelde hij weer rond als een jong veulen.
Terug aan ons eigen strand hebben we de snorkels van de sint uitgeprobeerd en goedgekeurd, tot Rosemarie en Jan-Willem zo onderkoeld waren en door het klappertanden de snorkels niet meer in hun mond konden houden.
Wat een geslaagde kerst. De enige zware taak die ons nu nog rest is te beslissen of we nog een dag langer op dit plekje blijven of naar het volgende paradijselijke strand. Aaah, a hard day at the beach ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten