Mutawintji National Park

Na 2 nachten in de "drukte" van Broken Hill waren we nog eens toe aan een bushcamping, in Mutawintji National Park, 200 km ten noordoosten van Broken Hill. De weg er naar toe was weerom prachtig, deze keer geen asfalt, "crossen" dus, en veel stof doen opwaaien. Heel veel van die dirt tracks zijn ook extreem "corrugated", van die kleine, gelijkmatige bultjes die je op het einde van een drukke skidag ook beneden aan de skiliften hebt. Ik had soms het idee dat de auto met ons er bij gewoon uit mekaar ging schudden. Traag rijden is geen optie want dan schudt het nog harder. Sjeezen dus, echt een Powerplate is er niks tegen.
Op de campsite zagen we de tent van Anne en Filip staan, die waren er nog, dat ging dus weer een heel gezellige avond worden, met 3 Vlaamse gezinnen en 8 kids.

Wij gingen wandelen naar een gorge die eindigt in een rockpool, en met dat vooruitzicht hebben de kids heel goed meegestapt. In het park leven heel veel wilde geiten die allemaal uit de rockpools komen drinken, en er helaas ook in doodgaan. Overal karkassen van dode geiten dus - `t is eens wat anders dan kangoeroes - en helaas dus ook geen geplons in de rockpools. Maar stenen gooien in `t water doet het ook altijd goed, dus heel erg vonden de kinderen het niet.
We kwamen ook nog een kangoeroe met een kleintje tegen, en ook al is het dan de 700ste kangoeroe die we hier zien, het blijft bijzonder
`s Avonds nog eens met zijn allen rond het kampvuur, marshmellows roosteren. We zagen ook een vosje rondneuzen. En met dat vosje heb ik de volgende ochtend vroeg een beetje verbroederd. Toen ik een plasje ging doen in de bosjes, kwam het vosje op 2 meter van me zitten kijken. En toen ik opstond, begon het me te volgen....bij wijze van "test" ben ik zigzag beginnen lopen en het vosje kwam zigzaggend achter me. Op 2 meter van de tent bleef hij staan, even mekaar kijken, kopje draaien, nog eens kijken en dan toch maar verder gelopen. Heel speciaal, het leek wel een scene uit "De kleine Prins". Later bleken Filip`s sandalen verdwenen en het zal voor eeuwig een mysterie blijven of het vosje daar voor iets tussenzat.