Na White Cliffs zijn we dan aan de 1200 km rechtdoor naar het oosten begonnen, en ook nu vonden we het een prachtige tocht. We zagen het landschap stilaan meer kleur en begroeiing krijgen en eenmaal voorbij Cobar moet je zelfs niet meer nadenken over "hoever is het nog naar het volgende pompstations ?" en "we zullen maar overal tanken waar we kunnen..."
In een ruk naar huis zagen we niet zitten en voor een laatste keer hebben we onze tent opengeklapt op een idyllisch plekje aan de rivier in Wellington. Op zondagochtend verder via Orange en Bathurst. We kwamen er de herfst in al zijn kleurenpracht tegen. Mooi. Dan door de Blue Mountains, door de herfstmist, herfstregen, en herfstfile dat was al heel wat minder mooi.
Thuisgekomen bleek de paashaas ook hier langs te zijn geweest. Joepie !!! Snel eitjes rapen en dan lekker de verwarming aan.
Onze reis naar de outback was een groot succes, weerom een aanrader. Dit land is gewoon te mooi....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten