Vanmorgen brengen we door in Geraldton. Het zou wel eens de laatste grote supermarkt kunnen zijn tot in Broome, dus de plaatselijke Woolworths wordt aan een indringend onderzoek onderzoek onderworpen. Daarna gaan we naar het HMAS Sydney standbeeld dat op een heuveltje boven de stad staat. Het is een mooie gedenkplaats voor het schip (de HMAS Sydney) die in 1941 na een gevecht tegen een Duits schip zonk voor de kust van Geraldton. Alle 645 bemanningsleden kwamen om. Grote tragedie in Australie, want de HMAS Sydney was door vroegere successen en overwinningen zowat de oorlogsmascotte geworden voor Australie. De koepel van het monument bestaat uit 645 meeuwen en is echt mooi.
Daarna lopen we nog het Western Australian Museum binnen. Dat valt altijd dik in de smaak bij de kinderen en we steken er toch altijd wat van op. Weer veel tekst en uitleg over alle fossiele vondsten uit de streek. Maar ook een echte piratenschat, met rijksdaalders en thalers ! Verschillende schepen van de Oostindische Companie zijn hier in de geburen gezonken, al dan niet met al hun schatten nog aan boord. Rond enkele van die schepen hange wilde en heldhaftige verhalen van muiterij, moord, opstand en overwinning. Best wel cool.
Dan wordt het tijd om te vertrekken, we willen naar Kalbarri. We rijden via het roze – afschuwelijk smakende – meer van Port Gregory en zijn even verder aan Wagoe Beach. Je kan er kamperen en er zijn zelfs warme douches. Ja, daar hebben we nog wel eens zin in (en nood aan). De camping ligt niet vlak aan het strand, daarvoor moeten we nog even de banden aflaten en door de duinen crossen. We besluiten er naartoe te rijden voor de zonsondergang. De enige andere kampeerder waarschuwt ons even dat het strand heel gevaarlijk is, want dat het eigenlijk kliffen zijn, met verschrikkelijk grote golven. Wij denken, “jaja, dat kennen we, dat is weer overdreven, op zijn aussies”. Maar mannekes, wat een spektakel, dit is zonder twijfel de meest spectaculaire zonsondergang ooit. We komen op het strand, dat niet zo erg breed is. Het zand gaat over in een rotspartij die 20 meter verder, een paar meter naar beneden duikt. De golven storten zich te pletter tegen deze kliffen en dat geeft een superspektakel op het strand. Af en toe komt er een mega-grote golf en moeten we rennen om niet al te nat te worden. Gieren ! Op een of andere manier voelt het water hier veel warmer aan dan een paar dagen geleden. Zitten we hier dan eindelijk in de fameuze Leeuwin-stroming ? Dat belooft alleszins voor de volgende dagen ! Wat een wereldplek !
1 opmerking:
yep en in costa rica waren wij plots ook eens zwaar verrast door zo'n lekkere golf, ann had nog de reflex om de camerazak te redden maar al de rest onder water alsook de lonely planet (onze bijbel),onze landkaart, rugzak,... oriana haar schoenen zijn met het terugtrekkend water vertrokken en nooit meer teruggezien. 5min later hebben ze ons daar ook niet meer gezien, direct den jeep in en weg... golven kunnen serieus gevaarlijk zijn en wat een zuigkracht als die terugtrekken naar zee, niet normaal
Een reactie posten