Vandaag vertrekken we terug noordwaarts, maar niet veel verder. Zo’n 30km, naar Busselton. We hadden een afspraak voor een onderhoud van de auto. Maar veel belangrijker is natuurlijk de Busselton Jetty. Die is met zijn 1840m de langste van het zuidelijk halfrond. Eind jaren ’70 had een gigantische cycloon de vorige jetty verpulverd. De vorige jetty werd nog gebruikt als aanlegplaats voor schepen die hout en landbouwproducten wegvaarden. De nieuwe jetty die werd gebouwd, was er vooral voor de vissers. En voor de vissen. Want op de jettypalen groeit vanalles en nog wat, allerhande soorten zeewier, en sponsen en weet ik wat nog allemaal. En dat is dan weer een trekpleister voor zee-creaturen. Vissen, slakken, schelpen, koraal, zeesterren, zeekomkommers, noem maar op. De Busselton Jetty is ondertussen een belangrijk artificieel rif geworden, en sinds begin dit jaar een toeristische attractie. Er is immers ene Underwater Observatory gebouwd, tot 8meter diep – tot op de zeebodem – en door 11 grote vensters kan je meegenieten van wat er rond de palen gebeurd. Een klein treintje bracht ons helemaal over de jetty. We hadden kunnen stappen, maar het was in de prijs inbegrepen. Het treintje zat vol, en we hadden eerlijk gezegd een beetje twijfels over hoe “cool” het wel zou zijn. Wel, het was fantastisch. Het water is heel helder, de zon scheen tot ver door het water en alle kleuren van vissen en planten op en rond de palen waren supermooi. Echt een hele grote aanrader !
Nadien wilden we natuurlijk zelf eens onder water gaan kijken. Maar de jetty is heel lang en 2km de zee inzwemmen is echt te ver. Dan maar geprobeerd vanaf het strand. Niet echt ne vette, en het water was ook ferm koud. We zwommen tussen een hele bende kleine kwalletjes – die helemaal niets deden – en een grote school vissen. Dat vinden we altijd erg leuk, om die zowat achterna te zitten en de school dan van vorm te zien veranderen. Het koudegevoel bij de kinderen is echter omgekeerd evenredig met de hoeveelheid vissen die we zien. We kwamen er dus redelijk snel weer uit. Ach ja, zoals ik al zei, op naar beter.
Vanavond hadden we trouwens nog een afspraak met wat plaatselijke fauna. In een boekje had ik gelezen over een Possum Trail. Daar hadden we onze zaklampen voor nodig want possums zijn natuurlijk nachtdieren. De wandeling is aangeduid met reflectortjes, wij gingen op zoek naar reflecterende oogjes. In het Tuart Forest zit een soort zogezegd zeldzame ringtail possums. Kleine beestjes zijn het, die niet veel lawaai maken wanneer ze in de bomen klimmen. Best moeilijk te spotten dus, maar we zagen er toch een hele serie. Ook brushtailpossums, die heel wat luidruchtiger zijn, met witte staarten en ook met zwarte staarten. Possum galore als het ware ! Leuke avondwandeling als afsluiter van weeral een leuke dag.
Morgen trekken we via Bunbury naar Fremantle. Vandaar gaan we Perth en omstreken verkennen en daar hoort u ongetwijfeld nog meer over.
1 opmerking:
Die kwalletjes waren eigelijk best wel mooi. Het waren van die platte, bijna doorzichtige. Aan de rand hadden ze een soort neonlampjes waarmee ze regenboog kleuren rond hun lijf maakten. En ze konden die kleuren ook nog doen rond lopen, beetje zoals een mini disco.
Maar Jan-Willem had er een beetje schrik van dus hij pletste er met zijn hand naar en dan was de lichtshow gedaan :-)
Een reactie posten