In Jervis Bay – ten zuiden van Sydney – beweren ze dat ze het witste strand van de wereld hebben. Awel, ze mogen hier eens komen kijken. Lucky Bay, Hellfire Bay, Thistle Cove.... het zand is hier witter dan wit, het water kleurt in alle schakeringen van groen en blauw. Er zijn geen palmbomen, maar dit is wel de perfecte setting voor een schipbreuk op onbewoon eiland verhaal. (en van honger moet je niet omkomen, want de kangoeroes zijn zo tam dat je ze kan aaien ;-)
We beginnen de dag op het strand, met de opkomende zon. Ontbijt op en om halfnegen zijn we al op stap. Naar de top van de Frenchman’s Peak voor een mooi uitzicht. De wandeling begint saai – er is zelfs een pad ! hoe saai kan het zijn, denken de kinderen. Maar gelukkig gaat het even verder steil naar boven, recht de berg op, op handen en voeten. Het zicht van op de top is prachtig, zoveel mooie baaitjes hier en heel veel eilandjes in zee. De berg waar we opzitten, lag 40.000 jaar nog onder water, de golven en onderwaterstromingen hebben hem gemaakt tot wat hij nu is, met grotten en tunnels.
Terug beneden rijden we naar een van de mooie baaitjes die we vanop de top zagen, Hellfire Bay. Wanneer we er aankomen, een waar “Waaw” moment ! Het witte zand, de blauwe zee, de zon, de rotsen, .... Onmogelijk om daar niet te gaan plonsen. Heerlijk, heerlijk, ... beetje fris ook wel maar dat voel je veel minder op zo’n mooi strand. Er is ook zo goed als niemand en dat maakt het allemaal nog bijzonderder. Rosemarie en Jan-Willem leven zich uit, alle opgekropte energie van het autozitten op de Nullarbor vindt zijn weg naar buiten... ze genieten met volle teugen. Ook de volgende baai, Thistle Cove is een pareltje, maar tegen dan is het “al” na 3 uur en we voelen dat de zon begint te zakken.
Tegen kangoeroe-uur zijn we terug op “ons” strand aan Lucky Bay. Daar zitten weer een paar kangoeroes. Eentje zit zelfs aan een dode meeuw te eten. Best vies, vinden we, maar blijkbaar halen ze daar bepaalde voedingstoffen uit.
Tegen halfzes is het hier donker en de dag is hier dan ook een heel pak vroeger gedaan dan in Sydney. Bij het tafel-afruimen vinden we nog een piepklein boomkikkertje dat nog op heel wat enthousiasme kan rekenen. We spelen nog een paar spelletjes UNO, en dan is het weeral tijd voor nog een hoofdstuk “Big Friendly Giant” en kinderbedtijd. Nog even blog schrijven en fotootjes organiseren en dan is het ook voor ons “dodo”. Slapen, dat wij hier doen man ;-) !
1 opmerking:
die prachtige witte stranden met dat blauw water lijkt als 2 druppels water op costa rica. Dus als jullie binnen een paar jaar heimwe krijgen naar die stranden dan weet je waar je naartoe moet. Temp. water zal daar ook wel hoger liggen. Weerom prachige foto's en ik hoop dat we zo'n reis ook ooit gaan kunnen doen, zeker al als we in pensioen zijn maar hopelijk een pak vroeger
bol maar lekker verder...
Een reactie posten