De wind was wat gaan liggen en was vooral minder warm geworden. De wandelpaden in het Freycinet National Park waren opnieuw open. Wij kozen voor de wandeling naar de Wineglass Bay Lookout. Bergop om dan met open monden van verbazing te genieten van de perfecte ronding van de wijnglas baai (en aan bompa te denken...)
Omdat het de dag er voor gesloten was, was het er eens druk, ook weer eens wat anders ... en het valt dan steeds weer op dat waar je in de wereld ook komt, je toch altijd wel ergens Nederlands hoort praten (meestal wel Hollanders, maar toch).
Na de middag ging het dan richting de Tasman Peninsula, waar ook weer enkele pareltjes van Moeder Natuur te vinden zijn. We hebben de kleine weg genomen, de grindweg, Jan-Willem was nog eens toe aan een portie "crossen".
Aan de Tasman Arch hadden we dan eindelijk echidna-geluk. Ik was al dagenlang de wegen aan afspeuren en we hadden er al een paar keer een gezien, maar tegen dat we gestopt en uitgestapt waren, hadden die beestjes zich steeds al helemaal weggestoken in de struiken. Nu hadden we meer geluk en maakten we kennis met een minder gestresseerde echidna. Die trok zich niet te veel van ons aan en zo hebben we toch eens zijn snuitje kunnen zien en hebben de kids zelfs aan zijn stekeltjes mogen komen. Weer een geslaagd dagje dus.
1 opmerking:
en geen glazeke gedronken aan wineglass bay ? Ze brouwen in Tasmanië ook wel wijn hoor.
Dus ... : terug ?
Een reactie posten