zondag 25 januari 2009
Dag 4 : Grensverleggende watervallen en een beestig einde
Einddoel dag 4 was het Cradle Mountain National Park. Maar op de weg daar naar toe hebben we tijd gemaakt voor een wandeling naar de Montezuma Falls. Met zijn 104m de hoogste van Tasmanie. De weg er naar toe is langs een oud tramspoor. de sporen zijn er niet meer, hier en daar liggen nog wel wat dwarsbalken. Maar het maakt de weg wel mooi breed en vlak. Geen moeilijke wandeling dus met trapjes en geklauter over rotsen, maar wel een lange, zo`n 10 km. Dat was een nieuw "record" voor de kinderen. En ze hebben dat zonder al te veel gezeur gedaan. Proficiat !
Aan de waterval hing een smalle wiebelende hangbrug : ik ben tot in de helft geraakt, maar was er allesbehalve op mijn gemak. Jurgen heeft het na een paar stappen al voor bekeken gehouden...Helden die we zijn !
Dan voort op weg naar Cradle Mountain, nog wat proviand opslaan, het dichtsbijzijnde supermarktje ligt op zo`n 60 km....
Cradle Mountain is fenomenaal mooi, de bergen, het landschap er om heen. `t Werd al meteen een van mijn favoriete plekjes. We hadden er een gezellige cabin met verwarming - dat was nodig want `t was er behoorlijk fris.
We hadden nog tijd en terug goesting om nog wat te wandelen en we zagen meteen al weer een aantal wallabies. In de grashopen lagen overal hoopjes en kakjes van wombats, dus dat beloofde !
Na het eten zijn we dan nog maar eens gaan wandelen, bij zonsondergang worden de wombats nl actief. En na wat rondlopen hadden we geluk ! Hij zat wat gecamoufleerd en Rosemarie was er bijna op gaan zitten, maar daar was hij dan, een hele grote wombat, vlak voor onze neus. Super. Daarna zagen we er nog een heleboel. Ook nog wat wallabies en zelfs een "moeke"-walllabie met grijze haren ;-) Met een grote lach op hun gezicht zijn de kinderen gaan slapen. Maar niet voor lang. Want toen Jurgen en ik nog even in de zetel zaten, hoorden we getik tegen de ruiten. 2 Possums zaten op ons terras en ze hadden duidelijk zin in iets lekkers. Dus, kinderen terug uit bed en possumpjes eten geven. De possums waren helemaal niet schuw, ze lieten zich makkelijk aaien - zooooo zacht ! en ze zouden zelfs binnengekomen zijn als we de deur niet hadden toegedaan. Rosemarie vond dit het hoogtepunt van de vakantie en als je de foto`s ziet, dan kan je haar misschien toch geen ongelijk geven. Zo`n schatjes en zo zacht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten