Eerste schooldag met glans doorstaan !

Eindelijk was de grote dag aangebroken en konden de kids terug naar school. Rosemarie had er verschrikkelijk veel zin in. Vooral de gedachte om vanaf nu elke dag met huiswerk naar huis te komen, vindt ze fantastisch. Wij vinden dat bewonderenswaardig maar vragen ons vooral af hoe lang dat gaat duren. Gepakt en gezakt, en volledig uitgedost in haar uniformpje stond ze dus te trappelen van ongeduld om te vertrekken.
Ze zit in de Kindergarten Red klass bij Mrs Rochow, er zitten 9 jongens in haar klas en een nog niet nader bepaald aantal meisjes (maar er zijn wel meer meisjes dan jongens). Ze hebben gespeeld, getekend (schrijfoefeningen denk ik) en geluisterd. Wat de juf allemaal verteld heeft, wist Rosemarie niet meer, maar ze heeft geen enkele keer moeten zeggen : "Mrs, I do not understand". Flink he, van ons dochter. Vanmiddag kwam ze met een even grote smile buiten als degene waar ze vanmorgen mee binnen ging. Ze was thuis wel wat teleurgesteld dat ze nog geen echt huiswerk had - enkel wat woordjeskaarten knippen - en dus is ze maar wat beginnen werken in een oefenboekje. Maar dan sloeg de vermoeidheid (en de frustraties) toe en was het knuffelen-met-mama tijd.
En dan Jan-Willem, man, wat was die flink. Ik had er zooo`n schrik voor dat het afscheid met heel wat tranen en trekken gepaard zou gaan. `t Is immers de allereerste keer in zijn leven dat hij ergens zonder Rosemarie in een nieuwe omgeving terecht komt. Awel, hij heeft geen kick gegeven. Hij was best wel trots dat hij in zijn nieuwe "school" (een Early Learning Center zoals dat hier heet) al meteen in de klas van de groten mocht zitten. Hij heeft mee gegeten, geschilderd, gespeeld, geslapen. Hij was nog wel wat stil en timide en moet duidelijk zijn draai nog vinden. Maar wat een prestatie voor ons kereltje !
Toen ik hem met Rosemarie ging halen, wilde hij trots zijn klas en schilderij laten zien. Toch een teken dat hij het er goed had, denk ik.
Daarnet vertelde hij dat hij een ijsje had gegeten en ook een rood blubber-puddinkje. Hmmm, misschien toch die menu eens checken.
En de juf vertelde me dat hij echt zo`n "handsome & gorgeous" kereltje is. Vind ik natuurlijk ook, maar als iemand anders dat zegt, is dat altijd leuk (en het leek echt dat ze het oprecht zo vond en het niet zomaar zomaar zei - natuurlijk niet)
Vandaag was ook de eerste dag in bijna 4 maanden die Rosemarie en Jan-Willem niet samen hebben doorgebracht. En dat heb ik mogen voelen. Toen we naar huis wandelden wilden ze niet mij, maar mekaar een handje geven. En ik stond erbij en keek er naar - met een smeltend hart.

Nu ben ik benieuwd naar het enthousiasme van morgen.
En dan moet ik toch ook eens uitzoeken hoe ik op een veilige manier de grote straat kan oversteken, zonder een halve kilometer rond te moeten lopen naar het verkeerslicht. Want ik heb daarstraks aan de lijve mogen ondervinden dat het hier een auto-is-koning-land is en er dus niemand stopt voor een moeder met 2 kinderen die de weg probeert over te steken.