Vroege ochtend vandaag want om 8u15 werden we opgepikt voor ons rafting-avontuur op de Shotover river. De rit er naar toe is al een hele attractie. De skippers canyon, een slingerend zandpad langs gigantisch hoge kliffen. In de canyon werd vroeger naar goud gezocht. En gevonden : het was maar het schijnt een van de rijkste vindplaatsen ter wereld. Wel extreem barre toestanden voor die goudzoekers : enorm koud in de winter, heel erg heet in de zomer, de canyon weerkaatst alle zonnestralen en wordt daardoor heel erg warm.
Vandaag, in het prille begin van de lente was het koud, minima van -1 en maxima van +8. Ja,.... en wij gingen raften..... Jurgen was een beetje argwanend, maar we werden goed uitgedost. Voor Rosemarie en Jan-Willem al een heel avontuur op zich :
surfpak, fleece, spray-jacket, zwemvest, helm, sokken, schoenen en handschoenen. Zo konden we zelfs het ijswater aan ! De trip zelf was natuurlijk geen wildwaterbaan categorie 5, maar voor de kinderen - en daarmee ook voor ons - een bijzonder avontuur ! Meepeddelen, door de versnellingen roetsjen, pirouetjes draaien, en goed nat worden. Halverwege heb ik zelfs een heuse duik genomen in een diep stuk van de canyon : ijs-en ijskoud ! De ijspegels hingen dan ook overal aan de rotsen. Rosemarie zat helemaal voorin in de raft en kreeg zo alle water over zich heen. Haar vingers en tenen voelden als "frozen jellysticks" , maar toch ging ze met plezier overboord om een rescue te demonstreren.... That`s my girl ! Jan-Willem ratelde en taterde honderduit van pure opwinding, maar hield het liever droog.
Heel erg leuk, alhoewel dat we ook blij waren om onze bevroren onderdelen terug te laten ontdooien in de zon.
Over de canyon hangt nog een oude bungy-hangbrug. Wij hebben vanop de brug een grote "wishing-rock" naar beneden laten vallen. De plonsen weergalmden onze wensen door heel de canyon. Wat een heerlijk avontuur om te kunnen delen met de kids, en wat een mooie stralende dag, geen wolkje aan de lucht.
Vanmiddag zijn we dan verder gereden naar Te Anau. Morgen willen we immers naar Milford Sound. Westwaarts dus, weg van de bergen van Queenstown, door de brede valleien (met schapen uiteraard) naar de bergen van Fiordland. Ik kan maar niet ophouden met herhalen hoe ontzettend prachtig ik het vind. Ik val van het ene superlatief in het andere. Ook weer van dat met ons kampeerplekje van vanavond. Idyllisch ten top, aan de rand van het meer van Te Anau, met zicht op de besneeuwde toppen, de zon die ondergaat achter de bergen, helemaal alleen, enkel een paar eendjes dobberen rond. De kinderen spelen uitgelaten met wat stenen, stokken en elkaar. Wij luisteren naar het klotsen van het water, schillen een appeltje en genieten.
De foto`s van onze derde dag staan hier....
Enkele foto`s getrokken door de raft-gids.
1 opmerking:
Raften, wat een avontuur voor Rosemarie en Jan-Willem. Wat zien ze er stoer uit met die rode helm .
Aan die kei te zien had Eva wel een heel grote wens.
Een ganse voormiddag genoten we van prachtige foto's van een fantastisch land.
Een reactie posten