Met een touristil of 2 moest dat wel lukken, dacht ik. Vol goeie moed aan boord gegaan... Maar de tocht naar de walvissen was wel heeeeeel eeeerrrruug bumpy en mijn goeie moed was zo snel op. Zeeziek met een grote Z, en ik was helemaal niet de enige. De papieren zakjes gingen vlotjes van de hand. Jurgen en Rosemarie hebben duidelijk zeebenen. Jan-Willem niet zo. Misschien ook wat uit sympathie met mij heeft hij ook zijn portie zakjes opgebruikt. (Weer iets dat hij van mij heeft. Het is soms gewoon griezelig te beseffen in hoe veel hij op me trekt....)
Genoeg daarover, `t ging hem over de walvissen. Meerbepaald de Giant Sperm Whales (ik weet de nederlandse naam niet, potvisachtig denk ik). Voor de kust van Kaikoura is een erg diepe canyon die in combinatie met gunstige oceaanstromen er voor zorgt dat het er een voedselparadijs is. O.a. voor sperm whales. Of zoals de gids het zei, `t is zoals de McDonalds voor teenage sperm whales. Deze walvissen zijn de 4de grootste van de wereld en lijken dus op potvissen, met een immense, platte kop. Ze kunnen tot 2km diep duiken en wel 2 uur onder water blijven. Bij deze whale watch moesten we dus wat meer geduld hebben (oh nee, en ik voelde me al zo ziek). Gelukkig was een halfuur voor ons een andere boot vertrokken en die had er een gevonden. Wij er naar toe gesjeest (burps) en we hadden geluk. De walvis lag op `t gemak aan het oppervlak zuurstof op te doen voor een volgende duik. En even later dook hij met een sierlijke zwaai van zijn staart de diepte in. Toch weer bijzonder indrukwekkend.
De oceaan werd ondertussen heftiger en heftiger en er werd beslist de tocht vroegtijdig te stoppen en huiswaarts te keren. kMoet zeggen dat ik er niet rouwig om was. We kregen nog een deel terugbetaald dus helemaal ok. Terug aan land moesten we toch even bekomen, colake drinken, eventjes zitten...
En dan was het alweer tijd om naar Christchurch te rijden om de camper af te geven.
Om deze heerlijke reis in een over-heerlijk-prachtig NZ af te sluiten, nestelden we ons op een gezellig terras. Christchurch lijkt me trouwens een bijzonder aangename stad. Zo mooi, kalm, mooie huizen, ruim, hmmmm, hier zou ik ook wel kunnen wonen. Misschien iets voor een volgend leven.
Foto`s van een onstuimige zee met walvisrug en staart....
1 opmerking:
Join the club! OOk al ben ik waterman, zijn boottochten op zoek naar walvissen of dolfijnen vaak een strijd. 2 touristils?! En daar blijf je wakker van?? Man, dan mogen ze mij in het ruim gaan zoeken, diep knorrend.
Prachtig beest zeg. DIe foto's doen mij heel hard denken aan Alaska. Jullie hebben er een subliem tripje opzitten!
Groetjes op deze frisse herstmorgen (2°C brrrrr...),
Ann & co
Een reactie posten