De grote trip : dag 1 en 2 : op weg naar Mungo National Park

Dag 1
Eindelijk is de grote dag dan aangebroken. Zaterdag 16 april 2011. We worden wakker van plensende regen. Na een hele week van het prachtigste zonnige herfstweer, is het nu kil en nat. Wat ons betreft een teken dat we Sydney moeten verlaten. Rustig ontbeten, nog genoten van een laatste douche, en de laatste spullen in de auto geladen. Vandaag wordt een rijdag. Mungo National Park is onze eerste bestemming, maar dat is wat ver. We gaan rijden en zullen wel zien waar we uitkomen. Nog voor we in Goulburn zijn, is de hemel al opgeklaard, blauwe lucht, maar behoorlijk fris. De weg gaat via Gundagai en Wagga Wagga verder westwaarts. Er gebeurt weinig spannends onderweg. Maar goed ook, want we zijn heel de dag druk bezig met het eten van groenten en fruit. Voor de 4de keer al, ja, inderdaad, hoe "stoem" kan je zijn, heb ik me laten vangen aan de "fruit fly exclusion zone" ! Vrijdag ging ik uitgebreid shoppen en laadde voor een hele week eten in de auto. Om `s avonds de bedenking te maken dat we inderdaad weer door de fruit fly exclusion zone gaan rijden. Hup, daar gingen we...paprika's, tomaten, appels, mandarijnen, druiven, komkommers, .... We hebben niet veel anders gegeten onderweg. Uiteindelijk hebben we alleen maar een paar komkommers moeten wegdoen.... Gelukkig is dit de allerlaatste keer dat we hier komen, de volgende keer zou ik het immers ongetwijfeld weer vergeten.
Tegen 5 uur begint de zon te zakken en zoeken we een kampeerplekje. De highway ligt dichtbij de Murrumbidgee river en een zandpad voert ons naar een idyllisch plekje tussen de bomen, langs de rivier. Qua kampeerplekje is dit is alvast een prachtige start. Tentje gezet, vuurtje gestookt, potje gekookt..... aaahhh, we zijn vertrokken.....


Dag 2
Frisse nacht gehad (vannacht zet ik toch mijn muts maar op denk ik), maar toch goed geslapen en klaar om verder te rijden. We passeren Hay en rijden daarna door eindeloze landbouwvlaktes. Die toch ook weer boeiend blijken te zijn, want als je goed kijkt zie je tientallen emu's. We laten de highway achter ons, het zand wordt roder, de asfalt stopt, we zitten in de outback. En dat doet wat met een mens - met mij dan toch - het lijkt wel of er knop in mijn kop wordt omgedraaid, nu zijn we echt "weg". In de verte zien we de zandduinen van het opgedroogde Lake Mungo al liggen. In al de uren dat we hier naar toe reden, kwamen we geen enkele andere auto tegen, aan het visitor centre staat het ineens "vol" (allemaal relatief natuurlijk, een auto of 10). We zetten onze tent op en constateren dat de vliegen het hier ook top vinden. De jongens gaan hout sprokkelen, de meisjes hebben even een M&M (een MeisjesMoment ;-)
Vanavond was er een praatje door de aboriginal park rangers met foto's. Het ziet er hier veelbelovend uit. Het uitgedroogde meer zit vol fossiele vondsten en de geerodeerde zandduinen die ooit de rand van het meer vormden, zijn spectaculair mooi. Morgen gaan we wandelen en doen we een rondrit.



In de categorie "vermeldenswaardige varia" nog even dit. Hier in Australie hebben veel plekjes bijzondere namen : gisteren passeerden we door "Galore", een van mijn favoriete Australische woorden en het betekent zoiets als "overvloed". Vandaag zat Jurgen in de "Penarie", maar geen nood, in ware Aussie "no worries"- stijl vind je een paar kilometer verder het gehucht "Chill Chill". Benieuwd naar welke pareltjes we nog gaan tegenkomen.