Dag 15 : Ceduna

Het regent in Ceduna. Het is ook koud in Ceduna. We zijn heel blij dat we gisterenavond voor een cabin kozen, al vinden we ondertussen dat onze kampeermatrasjes beter liggen dan die cabinebedjes.
Ceduna is de “gateway” naar het westen en we gaan dus naar het visitor information centre. De man daar doet vreemd en vindt ons duidelijk maar niks. Ik steek het op het feit dat hij het vooral maar niks vond dat ik de vragen stelde en niet Jurgen. In een macholand als dit kijken ze dan vreemd op en soms gaan ze dan raar doen... Het kan natuurlijk ook zijn omdat ik naar een kapper vroeg... “Op zaterdagochtend naar de kapper gaan ? Zonder afspraak ?” “Hmmmm, wat bent u voor een vreemd creatuur...” zag ik hem denken. “Dit is Ceduna en hier gaat op zaterdag alles dicht op de middag en dan gaat iedereen naar de footie kijken” zei hij... Anyway, we komen te weten wat we moeten weten en zijn weer weg. Want we hebben veel belangrijker dingen te doen. We gaan naar de Wombat Fauna Rescue Homestead. In haar garage, tuin, tuinhuis en nog wat andere koterij zorgt Valerie voor gewonde en verweesde kleine wombatjes. De dichtstbijzijnde dierenarts woont op zo’n 4 uur rijden en van heinde en verre – en dan spreken we honderden kilometers - brengen de mensen de gewonde beestjes naar Valerie. Op de Nullarbor zijn er namelijk heel erg veel wombats en het drukke verkeer en ook wel het alcoholprobleem in sommige aboriginal communities (waar de moeder wombats worden opgegeten, maar waar verder niet goed wordt omgekeken naar de wombat-babietjes die nog in de buidel zaten) zorgen voor veel gewonde wombat-weesjes. Wij gingen haar bezoeken. De vrouw vertelt honderduit en is overduidelijk gepassioneerd en goed bezig. Zonder echte hulp van wie of wat dan ook heeft zij met haar man al enkele honderden wombatjes gered en grootgebracht. Het kleinste wombatje dat bij haar binnenkwam woog maar 98gr ! Maar ook dat wombatje heeft het gehaald. Wanneer ze groot en gezond zijn, worden de wombats ondergebracht in dierenparken en zoos. We kregen enkele van de kleine nog pelsloze wombatjes te zien en Rosemarie en Jan-Willem mochten hen zelfs knuffelen. Ze werden er helemaal stil van ! Daarna liet ze enkele van haar grote wombats rondlopen in de garage. Maar de wombats hielden niet van het geluid van de regen op het golfplaten-dak en wilden snel terug naar hun “nest”. Als enige “dierendokter” in een omtrek van enkele uren, krijgt Valerie ook andere sukkelgevallen binnen. Nu zaten er een paar wallabietjes, een kleine big red kangaroo, een bearded dragon en nog wat. Wat ons betreft doet het Wombat Fauna Rescue Homestead gouden werk. We kunnen alleen maar hopen dat iedereen die Ceduna bezoekt, er even langsgaat en helemaal vertederd een milde donatie doet.
De rest van de dag hebben we geprofiteerd van het dak boven ons hoofd, boekjes gelezen, nog wat inkopen gedaan. En zo meteen gaan we een dagje op voorhand, Jurgen’s verjaardag vieren. Hoe kan het ook anders, met een gebraden kip, fritjes en appelmoes ! Ook hier in Ceduna zijn er nog zekerheden in ’t leven.