De meisjesharen waren hier in Sydney wat wild en lang geworden, dus drong een kappersbezoekje zich op.
Ik had mijn bril op vandaag, dus bij de kapper neem ik die dan af en dan zie ik eigenlijk niet goed wat er op mijn hoofd gebeurd. Maar tijdens het knippen, leek het wel of de kapster het wel vreselijk kort was aan `t knippen en dat je gewoon mijn hoofdhuid zag. Oh Oh Oh, niets was minder waar, de kapster had er gewoon het geverfd stuk van mijn haar afgeknipt en er is geen ontkennen aan : ik ben zoooo grijs ! Jan-Willem vroeg meteen "Mama,ben jij nu een oude vrouw geworden ?" (met veel angst in zijn stem want als je heel oud bent, ga je dood en dood gaan vindt hij tegenwoordig erg eng, de tranen springen hem dan in de ogen als hij zegt dat hij niet wil dat ik of papa dood gaan... Natuurlijk niet ventje, dat zijn we nog heeeel lang niet van plan)! Maar terug over mijn haar : wat moet ik nu doen ? gaan de potjes verf dat nog aankunnen ? of geef ik met over aan de natuur ? ik zal er nog eens een nachtje over slapen.
Rosemarie ziet er na haar kappersbezoekje gewoon nog wat prinsesachtiger uit. Heerlijk mooi.
1 opmerking:
lang leve de natuurlijke haarkleur! nu je in het land van grootste natuurprachten zit, ga je toch echt niet aan je haar kleuren hé! (ik heb natuurlijk gemakkelijk praten.... op mijn 36 kan ik mijn grijze haren gelukkig nog op 1 hand tellen :-))
Een reactie posten