Nog meer kerstmis en een wandeling

Op zaterdag zijn we dus een kijkje gaan nemen naar het kerstgedoe in Darling Harbour. de kerstverlichting werd er aangestoken en ze hadden er een eventje van gemaakt. Echt de max was het niet, maar `t was een leuk avondje, beetje rondslenteren in Darling Harbour, bootjes kijken en hapje eten. Op en tijd en stond gaan schuilen want er viel af en toe wat uit de lucht (en ferm). En dan was de kerstman er, om de lichtes aan te steken bij kerstgezang. De kids vonden het "OOOOOH" en "AAAAAHHH", wij vonden het eerder kitsch maar hun glinsterende en glunderende oogjes da`s toch waar we het voor doen he. En dan als letterlijke klap op de vuurpijl : vuurwerk ! Mooi hoor. Rosemarie heeft een haat-liefde verhouding met vuurwerk. Ze vindt het prachtig om naar te kijken, maar afschuwelijk om te horen, die siddert en beeft bij elke klap. Zou er iemand geluidloos vuurwerk kunnen uitvinden voor ons meisje ? (en ik moet dan altijd denken hoe vreselijk het niet moet zijn voor kinderen in oorlogsgebieden waar zulke geluiden schering en inslag zijn en dan ook nog eens echt gevaarlijk).
Heel laat in bed, maar zondag stonden ze toch weeral om halfacht aan ons bed en ze waren heel trots op zichzelf dat ze al zo goed geslapen hadden (anders is het inderdaad meestal nog geen 7 uur).

Maar vroeg opstaan betekent ook lekker op tijd weg, op wandel, terug de bush in, maar deze keer neit in de regen. Mooie wandeling, mooie vogels gezien, een tijdje staan "converseren" met een kookaburra en heel vaak het riviertje over gestoken. En omdat het de afgelopen dagen redelijk wat geregend heeft, stond er veel water in, en stroomde het redelijk snel. En dat vonden Rosemarie en Jan-Willem wel spannend, zeker als ze op mijn rug mochten en ik een stok moest nemen voor mijn evenwicht. Maar ik ben niet gevallen (spijtig he, dat zou nogal een blogverhaal zijn geweest)


En nu zijn we net terug van bij Bart en Sabine en hun kindjes. Lekker gebarbecued, veel gebabbeld en de kinderen hebben ervan genoten, zo met volle teugen : 7 kinderen tussen 2.5 en 6.5 da`s veel spelen, lachen en gibberen. Heerlijk.

Morgen, werkweek, en ik moet hier de ramen eens kuisen en spinnenweb-vrij maken, hmmmm, en was opvouwen en strijken, en eigenlijk ook wat kuisen. Ik denk niet dat ik daar zo enthousiast over zal kunnen vertellen. Alhoewel, misschien kom ik wel interessante fauna en flora tegen (bruin kruipend gespuis met andere woorden)

Aussie Xmas

De kerstmannen beginnen hier overal op te duiken, met lange dikke baarden en dikke warme kleren. En de kerstversiering wordt naar ieders hoofd gesmeten. Allemaal redelijk kitscherig, maar dat geheel terzijde. In het Daycare Center zijn ze ook met de kerst-voorbereidingen begonnen en de kids waren luidkeels Jingle Bells aan `t zingen, maar dan wel een lichtelijk aangepaste versie, de Aussie-versie. Hieronder de gezongen versie en voor wie het Australische dialectje wat te rap gaat, ook nog eens de tekst


Dashing through the bush
in a rusty holden ute
kicking up the dust
esky in the booth
kelpie by my side,
singing christmas songs
It`s summertime
and I am in my singlet, short and thongs

Jingle bells, jingle bells, jingle all the way
christmas in Australia on a scorching summer`s day, hey
jingle bells, jingle bells, christmas time is beaut
oh what fun it is to ride in a rusty holden ute

Engine`s getting hot,
we dodge the kangaroos
the swaggie climbs aboard
he is welcome too
All the family`s there
sitting by the pool
Christmas day, the aussie way,
by the barbecue


Jingle bells, jingle bells, jingle all the way
christmas in Australia on a scorching summer`s day, hey
jingle bells, jingle bells, christmas time is beaut
oh what fun it is to ride in a rusty holden ute

Come the afternoon,
grandpa has a doze
the kids and uncle bruce
are swimming in their clothes
the time comes round to go
we take a family snap
pack the car
and all shoot through
before the washing up

Jingle bells, jingle bells, jingle all the way
christmas in Australia on a scorching summer`s day, hey
jingle bells, jingle bells, christmas time is beaut
oh what fun it is to ride in a rusty holden ute

(en dan nog wat verklarende woordenschat :
ute=pick-up truck, holden=opel, esky=frigobox, thongs=teensleffers, swaggie=swagman, australische bushman)

Straks gaan wij wat kerstsfeer opsnuiven in Darling Harbour, daar worden de kerstlichtjes aangestoken en er is zelfs vuurwerk. ik vrees dat het wel eens heel druk zou kunnen worden, we zien wel)

We zijn terug on-line

Omdat Jurgen gisteren een vroegere vlucht terug had uit Brisbane, kon hij nog net op `t nippertje de modem gaan halen bij de Post, die daar op hem lag te wachten. En `t was er ene van het model "plug en play", dat vind ik nu leuk se, dingen die gewoon hun ding doen. Ik heb er meteen van geprofiteerd om eens in `t lang en breed met ons mama te skypen.
En omdat een week zonder internet geen week zonder fototoestel moet betekenen, hierbij wat fotootjes van de afgelopen week :

On huis in Beecroft : een fotoalbummetje
In onze straat staan de bloemen ook mooi in bloem. En die boom in hart-vorm is toch echt te mooi he...


Vorige week maakten we een natte wandeling in het Lane Cove National Park. `t Is hier lente dus de bloemtjes staan hier te pronken.

Deze week was er ook heel veel post, zelfs van de Sint, hoe bijzonder....
(Het Dingo-masker heeft Rosemarie op Orientation Day in Kindergarten gemaakt)


En dan hebben we deze week nog 2 uitstapjes gemaakt : op dinsdagmiddag naar Cottage Point, met als hoogtepunt veel kwallen en een watervliegtuig dat vlak voor onze neus opsteeg (Jan-Willem ging bijna mee van de grond zo geweldig vond hij het)


Op donderdag - na een geslaagd Aldibezoek, was het weer mooi voor een strandpicknick : Narrabeen strand, mooi maar voor mij een beetje te lang en voor de kids wat te afhellend en te hevige golven. Dan naar Mona Vale, bijzonder mooi, met een rockpool en heel veel mooie schelpjes.


Als afsluiter nog wat nieuws over Jurgen :
voor hem is Mo-vember gestopt, deze week in Melbourne en Brisbane had hij wat belangrijke klantenmeetings, en eerlijk gezegd, zag het er niet meer zo appetijtelijk uit. Snorreke er af dus. en terug zachtere kusjes.

Jurgen heeft ook ontdenkt dat het er in Brisbane nog wat relaxter aan toe gaat dan hier. Hij had zich in kostuum en das gestoken voor zijn meeting, maar dat was echt niet nodig geweest, zijn collega`s liepen in short en t-shirt...

We hebben hem !

Maar `t was op `t nippertje.... Gisterenmorgen in alle vroegte naar den Aldi gereden, we wilden er om 9u zijn. Bleek dat de Aldi`s hier al om 8u open gaan en ik zag al een paar mensen met BBQ`s in een karretje buitenrijden. Wij zijn dus naar binnengespurt, er stond er nog net 1. Ik heb die dan vastgegrepen, de kinderen er op gezet en hen gezegd dat ze onder geen enkel voorwendsel mochten bewegen, tot ik terug was met een kar. Oef, gelukt. Dan maar iemand aangesproken om die mee in de kar te hijsen. En dan de auto in en naar huis... Joepie, we zijn weeral wat meer ingeburgerd, want we hebben een BBQ.
(de waarheid verplicht me nu wel om te zeggen dat er blijkbaar nog een hele pallet met BBQ`s in het magazijn stond, en we hebben dus niet de laatste, maar heel even voelde het toch alsof we keiveel chance hadden gehad).

Morgenvroeg zullen wij er staan....

Aan den Aldi : want de Barbecues staan in de aanbieding. Om bushfires zoveel mogelijk te vermijden en ook omdat het gemakkelijk is, zijn zo goed als alle BBQ`s hier op gas. En morgenstaat er een in e aanbieding in den Aldi. Ik moet daar dus naar toe en hopen dat er nog een is, en dan hopen dat ik dat 45kg wegend gevaarte in de auto krijg. Jan-Willem zal wel wat helpen heeft hij beloofd ! Wie op bezoek komt, kan zich alvast verlekkeren op een Aussie-BBQ. Kom maar af.

Een week zonder internet

Terug in blogland ! Nee, ik heb mijn blog niet opgegeven, integendeel, ik heb vanalles te vertellen. maar we hebben nog geen internet in ons huis in Beecroft, ik moet me dus behelpen in het internet-winkeltje. Fotootjes zullen dan ook voor later zijn. Maar hier toch al een verslagje van de afgelopen dagen.
Op donderdag zijn we dus richting Beecroft vertrokken. Alles in een kamionetje geladen en dan moesten we ons nog redelijk haasten want om 10u30 kwamen ze al de koelkast leveren. Maar da`s allemaal prima gelukt en de kids hebben er al meteen kennisgemaakt, met Dizzie, de huishagedis. Die zit altijd in het zonnetje op de dorpel te wachten op ons. En dat vinden ze super. Donderdagnamiddag zijn de jongens nog een diepvries gaan halen (dan kunnen we ook thuis een ijsje eten) en hebben de meisjes gewacht op de levering van de huurmeubels. Dan hebben we toch een bed om in te slapen. Maar we hebben ons wel wat laten vangen aan de Australische terminologie. Wij hadden gewoon 2 singles en 1 double bed gevraagd, maar zo`n double bed, da`s echt klein, 1.40m of zo denk ik...Lekker dicht bijeen dus, maar ooh, wat kijken we uit naar de dag dat we terug in ons eigen bed zullen liggen, want, voor hen die dat nog niet weten, wij hebben het beste bed van de wereld !
Maar na zo`n dag verhuizen hebben we toch goed geslapen.
Vrijdag, weer werkendag voor Jurgen en de kids naar school. Ik heb nog een hele dag inkopen gaan doen, en van hot naar her gereden om nog `t een en `t ander te regelen. Zaterdag zijn we dan lekker thuis gebleven, Jurgen moest nog wat werken, ik heb de kasten ingeladen en ben met de kinderen naar Beecroft-dorp gewandeld, kleine 10 minuutjes stappen, om de boel daar wat te verkenenn. `t Was koud, er waaide een antarctische wind over en daardoor heeft het zelfs gesneeuwd in de Blue Mountains !
Op zondag was het weer ook maar zus en zo, maar we wilden toch gaan wandelen, in het Lane Cove National Park. Da`s vlakbij en het is een prachtige bush-omgeving. Heel veel bloemetjes, vogels, en gewoon hele mooie natuur. Maar in plaats van te stoppen met regenen, ging het maar harder en harder gieten, en op `t einde krgen we nog een gigantische hagel-plensbui over ons, we waren nat tot op ons onderbroek. Toch een paar kookaburra`s gezien, veel kaketoes en nog wat andere vogels die we nog niet kennen. De fotootjes volgen nog.
Op maandagmorgen vroeg op want Jurgen is heel de week op trot, naar Melbourne en Brisbane. Omdat het nog wat vroeg was om al naar school te gaan, zijn de kinderen en ik dan gaan ontbijten met zicht op de vliegtuigen, altijd een schot in de roos. In de namiddag hebben we dan kennisgemaakt met de buurman :Oole (ja, zoals Ima`s papa), een deen die al 41 jaar in Beecroft woont en het er heel erg naar zijn zin heeft. een hele vriendelijke man trouwens, en ze zijn heel blij dat er terug kleine kinderen naast hen wonen, want ze houden van gillende kinderstemmetjes (en daar kennen die van ons inderdaad wat van). Binnenkort organiseren we wel eens een "get-together".
En dan maandagavond moest ik me echt eens bezighouden met de sleutels van ons huis....We hadden van de real estate dame een zak gekregen met een stuk of 30 sleutels in, zonder labels ! en in ons huis zijn een stuk of 10 deuren en 30 ramen met allemaal sloten op. Echt, voor een ongeduldig type als ik, is dat een marteling. En uiteraard is het altijd de laatste sleutel die je probeert die de juiste is. Ik heb nu een hele lijst van sleutels met kleurcodes die ik nog van buiten moet leren...
`s Nachts werd ik ook wakker van geroefel op het dak, de possums waren duidelijk een feestje aan het bouwen. Daar moeten we nog aan gewoon worden. en ik heb me ook al een vreselijke spuitbus (morteine, zo heet dat spul) aangeschaft tegen de kakkerlakken. Toen ik nietsvermoedend de breivenbus opendeed, kroop er zo`n monstertje naar buiten. Ik wil met alle plezier vand e wereld vredelievend zijn tegen alles en iedereen, maar niet tegen kakkerlakken.
Gisteren, dinsdag, had Rosemarie "orientation Day" in Kindergarten. Ze werden voorgesteld aan hun buddy, een kindje uit Year 5, dat volgend jaar voor Rosemarie zal zorgen, en mochten eens in de klas, een tekening maken, ze hebben een toer van de school gekregen en wat rondgekeken. Hoewel het een grote school is, ziet het er echt ok uit. Rosemarie heeft nu ook een kalender gekregen om de dagen tot ze naar school gaat af te tellen. Ze voelt zich ook erg groot nu ze bijna gaat leren lezen en schrijven...NA school nog wat rondgewandeld in Beecroft, en `t is echt een vriendelijk dorpje. We zaten een cakeje te eten en werden een paar keer aangesproken door voorbijgangers, gewoon een praatje maken. Gezellig.
In de namiddag zijn we naar Cottage Point gereden, in het Ku-Ring-gai National Park, prachtig gelegen. Hier wil ik zeker nog eens terug komen en dan een bootje huren om de rivier te verkennen. En, het hoogtepunt van de middag, we hebben eeen watervliegtuig zien opstijgen... Jan-Willem ging bijna mee de lucht in ;-)
En toen we thuis kwamen, was er veel post ! Van de sint nog wel ! De kinderen waren erg blij en onder de indruk en hebben beloofd dat ze nu wel heel erg hun best gaan doen om flink te zijn.
Voila, dat was zowat het relaas van de afgelopen dagen. de foto`s zal ik erbij zetten als we interenet hebben in huis. Normaal gezien krijgen we binnen een paar dagen de modem opgestuurd, en oeten we die gewoon maar inpluggen en beginnen tippen ....En nog in de categorie " normaal gezien " : de boot met onze container zou vandaag in Sydney aankomen, en dan duurt het normaal gezien nog eens 7 a 10 werkdagen voor we onze spullen hebben. Ik hou jullie op de hoogte.
Ziezo, tot een volgende keer vanuit het internetcafe !

Zien jullie het ?

Want ik zie het niet hoor...wat er nu zo ongelofelijk bijzonder is aan de knopjes in een lift ? Maar er moet iets mee zijn, want Rosemarie en Jan-Willem kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Wij hebben nu meer dan een maand op de derde verdieping van de service-flat gewoond en aan een gemiddelde van 6 liftritjes per dag, kan je dus stellen dat we gemakkelijk meer dan 200 keer in de lift hebben gestaan. Awel, alle 200 keer hebben de kinderen met enorm veel plezier op die liftknopjes geduwd, een raceke gedaan om er als eerste bij te zijn, gefascineerd geweest door het lichtje dat aangaat en het piep-geluidje dat eruitkomt. Om dan als we aan ons appartementje aankwamen, voor den "bloemekee" te gaan, nl. kaartje in de deur schuiven en in spanning wachten op het groene lichtje dat aankondigt dat ze het kaartje juist in de deur hebben gestoken en dat ze binnen kunnen. Elke dag weer was vonden ze het super. Man man man, waarom brengt de sint eigenlijk speelgoed ?
Vandaag is dus de laatste dag in onze service-flat, morgen proppen heel ons hebben en houden in een kamionet, onderweg pikken we nog een diepvriezer op en dan rijden we naar Beecroft. Een volgende stap in onze verhuis.
We zullen waarschijnlijk enkele dagen zonder internet zitten, dus bij deze verdwijn ik even uit de ether. Maar ik zal jullie in geuren en kleuren vertellen over dit verhuisje en onze eerste dagen in Beecroft. Tot vanuit Beecroft !

Over afdingen en de kredietcrisis. En over wortels en een klik

Ik heb wat schade in te halen... Al sinds donderdag niet meer geblogd.
Dit weekend hebben we eens geen foto`s getrokken en zijn we ook niet de natuurpracht gaan opzoeken. `t was tijd voor iets anders. Donderdag verhuizen we en we hadden nog wat spullen nodig, een stofzuiger, een koelkast, een diepvriezer. Jurgen had natuurlijk uitgebreid ge-researched op tinternet en wist me zaterdagmorgen toen ik mijn ogen op deed te vertellen dat hij de perfecte stofzuiger gevonden had ! Echt waar, het leven kan schoon zijn he. Wij dus naar de Westfield in Bondi Junction, want aldaar bij Myers was hij te koop. En daar werden wij met een bijzonder Australisch fenomeen geconfronteerd (`t moet niet altijd natuurpracht zijn). Niet onbelangrijk in het verhaal is dat je de Myers best kan vergelijken met den Inno, een grote department store, en een beetje chique-ig (dus niet het zoveelste outlet of clearance center waarmee ze hier heelder wijken volproppen, nee, een deftige winkel). Wij zijn daar die stofzuigers aan `t bekijken en de verkoopster geeft ons al meteen een jaar garantie bovenop en ook een of andere borstel. We hadden nog niet eens gezegd dat we hem wilden kopen. Enfin, na even bekijken blijkt het inderdaad de perfecte stofzuiger te zijn, maar volgens Jurgen kan je hem on-line goedkoper krijgen. Hij vertelt dat aan de verkoopster en die ziet daar geen enkel probleem in. Ze gaat even in haar computer zien en dan krijgen wij hem ook wel aan wat minder... Uiteindelijk hebben wij die stofzuiger aan 25% korting gekregen, eigenlijk gewoon omdat we vroegen of wat minder dan de geafficheerde prijs ook niet goed was !!! Amai, dacht ik toen, dat zou je nu eens in den Inno moeten proberen !!! Ik denk dat die verkoopsters daar nogal eens zouden opkijken. Enfin, wij proberen dat nog. Al lukt het niet altijd. Daarstraks ben ik nog een koelkast gaan kopen en ik was zwaar teleurgesteld, want die verkoper deed er niets meer af (ze was al wel in solden... misschien zit dat er voor iets tussen).

Zaterdagmiddag zijn we dan naar Filip en Anne gereden om eindelijk de zak met kleertjes te gaan brengen die we mee in de luchtvracht hadden gestoken en om kennis te maken natuurlijk ook. `t Is heel gezellig geworden en daardoor ook laat vooral voor de kids, maar die waren zo onmiddellijk zo goed aan `t spelen met Senne en Luna...dat klikte echt van de eerste moment. Opmerkelijk voor onze toch wel vaak verlegen kindjes. `t Heeft geen 2 minuten geduurd of ze waren mee op de grote trampoline, en een paar gekke kuren van Senne en ze waren vertrokken. Luna is ongeveer even oud als Lenthe, ons buurmeisje uit Mortsel en daar speelt Rosemarie ook altijd heel graag en goed mee. En da`s heel leuk voor de kids en leuk voor de mama en papa, dan konden wij gezellig babbelen en lachen met Filip en Anne. Voor herhaling vatbaar als je `t mij vraagt. (En Jan-Willem was heel blij en trots met het vliegtuig dat hij van Senne kreeg, hij heeft Jurgen er maar een keer of 38 aan herinnerd dat er nog wel batterijen in moesten ;-))

Zondag zijn we nog wat voort op koelkastenjacht gegaan en ook eens binnengesprongen in het kampeerwalhalla. Dat is iets voor binnen een paar weken. Eerst een huis en dan een tent he, maar we konden alvast wat watertanden en de kids hebben wat tenten en bedjes uitgeprobeerd.

En ik had gisterenavond nog een bijzonder leuke avond. Vlak voor we naar Australie vertrokken, kwam ik op de Statielei in Mortsel Tycho tegen, een studievriend van aan `t RUCA. Tycho woont nu al meer dan 7 jaar in Zwitserland, en werkt daar heel hard in de financiele wereld dus wij hadden elkaar al heeeel lang niet meer gezien, tot geheel toevallig die middag in Mortsel dus. Ik vertelde hem dat wij op het punt stonden naar Sydney te vertrekken en toen wist hij me te vertellen dat hij zeker 3 keer per jaar hier is en dat hij deze week in Australie ging zijn.... Bestaat toeval ? Enfin, gisteren ben ik hem gaan oppikken van `t vliegveld en zijn we een hapje gaan eten in The Rocks. Heel gezellig, we hebben het uitgebreid over de kredietcrisis gehad, hoe het eigenlijk toch zover heeft kunnen komen, en hoe erg het nu echt wel is. Ik blijf het toch bijzonder vreemd vinden dat iets dat zo quasi-virtueel is als economische waarderingen en kredieten de wereld zo fundamenteel in de soep kan doen draaien. Maar boeiend hoor.
We hebben het ook over onze wortels gehad, en waar die zijn, als je in het buitenland woont. Tycho woont al 7 jaar in `t buitenland en dat thuisgevoel, dat "ik ben van hier", het gevoel van je ergens door en door thuis te voelen, dat heeft hij in Zwitserland nog steeds niet. En mijn theorie is dat daar een generatie moet overgaan, of je moet ergens naar school zijn gegaan, om ergens helemaal thuis te zijn. Anders blijf je toch in grote mate een toerist hoor, of een bezoeker. En ik denk dat dat ook een van de redenen is waarom ik er zo naar uit kijk om naar ons huis in Beecroft te gaan wonen. Dan kunnen de kids zich daar beginnen thuisvoelen, daar naar school gaan en dan kunnen hun losgerukte worteltjes terug wat "aarden" (voor een paar jaartjes dan toch).

En om deze lange blog te beeindigen nog een sentimentele of ontroerende noot : ik zat daarstraks op de bus naar het shoppingcenter in Bondi en het moet gezegd, er zat daar een gek allegaartje van redelijke verfroemelde, iets oudere mensen op, mensen die zich zo wat laten gaan, die met de jaren hun fierheid en ijdelheid verloren zijn... eigenlijk wel wat zielig vind ik. En plots stapte daar aan een halte nog een dame op van een jaar of 60, maar deze keer een mooie vrouw, verzorgd zonder een "madam" te zijn, grote stralende ogen (wel zwart haar), een schril contrast met al die andere mensen en ik moest direct aan ons mama denken, echt, die gedachte kwam zo plots dat ik ervan verschoot en effe van gepakt was. Ja mama, als gij hier op de bus gaat stappen, ge gaat opvallen hoor....

Parramatta-rivier

Donderdag = uitstapjesdag en we hadden wel zin in een boottochtje. Naar Parramatta deze keer, dan kan je lekker lang varen, langs de Parramatta rivier, een heel stuk in-land. en da`s een mooie, rustige tocht. Er staan ook fantastisch mooie optrekjes langs het water, amai, als je daar woont, en je hebt een boot - wat echt wel een must is - dan is het echt wel genieten hoor. Maar ik vrees dat Jurgen en ik dan toch nog even gaan moeten wreed hard werken of de lotto winnen (of juist gokken bij de een of andere paardenkoers...)
Parramatta stelt op zich niet zoveel voor, even er uit om iets te eten en wat rond te lopen en dan weer terug. Op de terugweg was er wel wat wind - Rosemarie werd er helemaal wild van.
En dan in de sequel "de container" : die zit nog altijd op een boot, die boot heeft een omweggetje gemaakt via HongKong en heeft daardoor wat vertraging. Maar we hebben een beetje gezeurd en de verhuisfirma gaat ons nu een aantal huurmeubels bezorgen, dan moeten we toch geen maand op de tapisplein slapen...
En dan in de categorie "Goed Nieuws" : vanmorgen is Lola geboren ! dochtertje van Sebastien (Jurgen`s baas) en Marie. En dat werkt inspirerend (no worries, niet voor Jurgen en mij,... ;-)De kids zijn nu al een hele tijd moedertje en vadertje aan `t spelen met hun knuffeltje dat geheel voor de gelegenheid "Lolatje" heet.
Had ik trouwens al eens gezegd dat het anders wel lijkt alsof heel Sydney zwanger is ? De vrouwelijke helft dan toch. Echt waar, ik heb nog nooit zoveel zwangere buiken gezien. En het is blijkbaar ook echt een recordjaar, het stond in de krant, de ziekenhuizen kunnen het niet meer aan. Hmmm...

Mo-Bro

Voor wie het nog niet wist, Jurgen is al sinds begin november een Mo-Bro, oftewel een "Moustache-Brother". Want het is niet No-vember, het is MO-vember en dan laten de mannen hier in Australie hun snor staan om aandacht en geld te verzamelen voor de mannelijke gezondheid. De mannelijke tegenhanger van de Pink Ribbon acties, zeg maar. Ik had het eerlijk gezegd niet meteen door, `t heeft een paar dagen geduurd, maar Jurgen heeft dan ook geen last van overdreven haargroei. We zijn nu bijna halvrwege en zie hier de tussenstand. Op `t einde van de maand zullen we het eindresultaat ook tonen. Spannend he. En ah ja, bij een coole snor horen coole "shades"

Vlaamse Picknick

Belgen staan nu niet meteen bekend als grote wereldreizigers, maar in Sydney wonen er toch een heleboel, en gisteren was er een wandeling en picknick georganiseerd door de Belgische club. `t werd een leuke bedoening, jonge gezinnen met jonge kinderen dus da`s ook leuk voor de kids. Leuk om nog eens in je eigen taal te kunnen tateren, wat ervaringen en emailadressen uit te wisselen. Daar zullen ze ons dus nog zien. En nog beter, want blijkbaar is er zelfs elke maand een vrouwen-avond !
En na de picknick hebben we de ferry naar Manly gepakt, een halfuurtje varen door de haven van Sydney, hele mooi tocht, een klassieker. Nog maar eens wat fotootjes van de opera en de brug genomen, daar gaan we voorlopig nog niet mee stoppen.
Vanmorgen heb ik ook vernomen dat de boot met onze container pas op 26 november in sydney aankomt en dan duurt het nog eens zeker 2 weken voor die geklaard is. Hmmm, dat duurt allemaal wel heel erg lang he. Maar ze hebben hier ook meubel verhuurdiensten (wij zijn duidelijk niet de enigen bij wie het zo lang duurt...) en daar zullen we dan maar eens beroep op doen.

Testritje

Hij stond al eventjes klaar in de garage, maar nu is ook de verzekering in orde, dus zijn we vandaag wat gaan cruisen met onze auto, "De Jeep" volgens de kids, maar hou het maar op een jeepachtig modelleke.
Op naar het Royal National Park, ten zuiden van Sydney. Mooie wegen door de bush, met op een aantal plaatsen een afslag naar een strand. De lucht heeft heel de dag hangen dreigen met dikke regen en onweerswolken, maar het is droog gebleven. We hebben ervan geprofiteerd en langs het strand gewandeld, schelpjes gezocht en gepicknickt. Een aantal nieuwsgierige leguanen kwamen een ook eens kijken. En ik kwam ook een slangetje tegen. Ik weet niet zie van ons 2 het meest schrok, maar ik ben snel op een steen gaan staan en de slang is ook snel achteruit terug in het gras gekropen (ja, ik weet het, een held ben ik niet, maar ik was wel op mijn blote voeten...)
We hebben weer genoten van die prachtige uitzichten van rotsen, zee, zand, bos, ... we kunnen er geen genoeg van krijgen.
En vanavnd zijn we lekker gaan eten in Leichhardt, de italiaanse suburb van Sydney, ze hebben er een italiaans pleintje nagebouwd, en dat was best gezellig, en de pasta en de gelati hebben heerlijk gesmaakt. De foto`s zijn voor morgen, wij gaan nu slapen...

Mmmmmm.....

we hebben hier in Sydney nog geen echte choco gevonden, `t is hier allemaal Nutella-achtig smeersel en dat lust mijn ventje niet. Na bijna een hele maand honing smeren op zijn ontbijtboterhammetjes werd het tijd voor iets anders.
Ik heb de donkerste Cadbury chocolade genomen, de laatste Cote d`or Mignonettekes er bij gedaan. En met de hulp van koksmaatjes Jan-Willem en Rosemarie hebben we die omgetoverd tot (hopelijk) heerlijke choco. Zij konden alvast niet wachten tot die afgekoeld en minder lopend is. `t Is dus een vuil feestje geworden, maar wel een lekker.

Een uurtje uitwaaien

Voor we vanmorgen naar de kapper gingen, hebben we Jurgen afgezet op zijn werk. En dan hadden we nog even tijd voor de knipbeurt. En wat doe je dan in een stad als Sydney ? Dan schakel je de GPS in naar het dichtsbijzijnde strand, in dit geval Coogee op 10 minuutjes van Jurgen`s werk.
Om 9u vanmorgen was het al een lekkere 25graden, even lekker verpozen in de zon dus.
De kaketoes en de golven waren ook van de partij, en ik kan er nog steeds niet van over dat in een stad waar half Belgie bij mekaar woont, zoveel mooie plekjes te vinden zijn.
Voor de rest hebben we vandaag nog heel wat administratie afgehandeld en we rijden vanaf vandaag ook met onze eigen auto (verzekering is in orde en de huurauto is terug afgeleverd). Het open dak en gewoon het feit dat hij er wat uitziet als een (kleine) Jeep vinden de kids de max.

De waarheid kwam onverbiddelijk aan het licht !

VOOR (vanonder) en NA !

De meisjesharen waren hier in Sydney wat wild en lang geworden, dus drong een kappersbezoekje zich op.
Ik had mijn bril op vandaag, dus bij de kapper neem ik die dan af en dan zie ik eigenlijk niet goed wat er op mijn hoofd gebeurd. Maar tijdens het knippen, leek het wel of de kapster het wel vreselijk kort was aan `t knippen en dat je gewoon mijn hoofdhuid zag. Oh Oh Oh, niets was minder waar, de kapster had er gewoon het geverfd stuk van mijn haar afgeknipt en er is geen ontkennen aan : ik ben zoooo grijs ! Jan-Willem vroeg meteen "Mama,ben jij nu een oude vrouw geworden ?" (met veel angst in zijn stem want als je heel oud bent, ga je dood en dood gaan vindt hij tegenwoordig erg eng, de tranen springen hem dan in de ogen als hij zegt dat hij niet wil dat ik of papa dood gaan... Natuurlijk niet ventje, dat zijn we nog heeeel lang niet van plan)! Maar terug over mijn haar : wat moet ik nu doen ? gaan de potjes verf dat nog aankunnen ? of geef ik met over aan de natuur ? ik zal er nog eens een nachtje over slapen.
Rosemarie ziet er na haar kappersbezoekje gewoon nog wat prinsesachtiger uit. Heerlijk mooi.

Oef !

Gisteren was een rustig dagje, nou ja, rustig, ik bedoel dan enkel in de zin van dat ik niet zoveel gedaan heb buiten in spanning afwachtend naar CNN gekeken. Met af en toe een angst-aanval in de zin van "Stel dat het nu toch de andere wordt.... ".
Toen de kids thuiskwamen was het meteen al Obama dat de klok sloeg en ze wilden er ook meteen het fijne van weten : "Gaat Barack Obanana ;-) (ze hebben nog wat moeite met de naam) nu echt geen oorlog meer maken en de dieren en de planten beschermen ? En kunnen alle kinderen in Amerika dan zo maar naar de dokter ?" Tja, spijtig genoeg zal het ook voor Obama niet zo simpel zijn, maar de toekomst ziet er na gisteren toch een pak rooskleuriger uit. En da`s een pak van mijn hart, echt, ik had er stress over.
Enfin, een iets luchtiger thema, kijk maar eens hieronder naar dat mooie eendje dat Jan-Willem geboetseerd heeft met plasticine-klei. Helemaal alleen. Schattig he.

Het Ministerie van Toeristische aangelegenheden

Ja, de zomervakantie komt er aan, kerst en nieuw onder de zon, Jurgen heeft een aantal lange weekends, dus hebben we wat tripjes gepland.
Met Kerst (24 tot 28 dec) zitten we voor 5 dagen in de Blue Mountains, in Blackheath, in een Holiday Cabin. Daar gaan we zeker naar "The 3 sisters" kijken voor een instant-familie-en zussen-gevoel. En uiteraard wat door de bergen wandelen, met de kabelliftjes vliegen en misschien wel in een grot afdalen.


Met Nieuwjaar (van 1 tot 4 jan)trekken we dan wat naar het Noorden, naar Pacific Palms, in het Great Lakes gebied. Daar hebben we een hutje op camping Tiona aan het strand geboekt en daar kan je op kilometers lange stranden met de 4WD gaan sjeezen, naar de dolfijnen gaan kijken, vissen, niksen en ..... kitesurfen.


En dan om het helemaal af te maken, vliegen we op 16 januari naar Tasmanie voor een goei week.

Amai, we voelen ons echt gelukzakken dat we dat allemaal kunnen doen !
(En daarna kan de gewone sleur ook hier beginnen, school, werk, was en plas...)

North Head en Shelly beach

Sydney heeft veel gezichten en ook veel hoofden. Gisteren stond North Head op het programma. Een rotsig stuk kust met weerom prachtige uitzichten op Sydney. Kijk maar mee op de foto`s. `s Middags geluncht in het cafe van het artillerie-museum. Simpel cafeetje, maar wat een uitzicht.
Na de middag moesten we nog eens naar `t strand en zijn we terecht gekomen op Shelly Beach. Een gezellig stukje strand, net voorbij Manly. Je kan vandaar langs een kustpad naar Manly en dat hebben we gedaan, want we hadden er afgesproken met Jurgen`s baas, Sebastien, en zijn vrouw, Marie, die elke dag kan bevallen. Spannende dagen voor hen. En voor we naar huis gingen, stond er nog een wedstrijdje "kindjes-slingeren" op het programma. Let vooral op Jurgen`s gezicht. Grappig he.

Wie is de beste voetballer ?

Kaka` !
Geweldig he, die foto`s van Vincent (mijn neefje en petekind) en Freya (mijn zus) in Milaan. De droom van Vincent om naar een match van AC Milan te gaan kijken, is uitgekomen ! Een citytripje naar Milaan, het beslissende, winnende doelpunt dat door Kaka` himself gemaakt werd, en dan nog een Ferrari-shop tegenkomen. Hoe schoon kan het leven van een 11-jarige zijn. Wij worden en instant mee blij van.

Hermitage Forshore Walk naar Shark Beach

In de lente doe je een lentewandeling , dus wij daarstraks naar Vaucluse, om langs het water naar Shark Beach te wandelen. De Hermitage Foreshore Walk is een mooie wandeling door de bush en met om de zoveel meter, achter elke bocht een punt waar Jan-Willem steeds zei " kijk hier, wat een mooi uitzicht !" of " mama, je ziet de opera !!! en de brug !!!"
De begroeiing langs de kust is heel mooi, van olijfbomen tot bananenbomen, gumtrees en allerlei planten en struiken waar we de namen niet van kennen. Mooie bloemetjes ook.

Op Shark Beach waren er helaas geen haaien weer, wel mooie schelpjes en een paar trouwlustigen, ...ik kan minder mooie plekjes bedenken om te huwen.
Ik ben heel blij dat de kids het wandelen ook leuk vinden. Als `t maar niet gewoon rechtdoor en plat is, en zeker niet in een gewone straat met huizen en (gruweldegruwel) winkels, dan vinden ze het top. Dat gaan we dus nog meer doen.

Help de natuur een handje, eet een kangoeroe

Vandaag was het maar een goeie 20gr en er hingen de hele dag dreigende onweerswolken boven Sydney. Maar `t heeft maar een kwartiertje geregend.
Jurgen is momenteel effe bedolven onder het werk, die ging vanmorgen dus nog even voortdoen. De kids en ik zijn dan maar uitgebreid naar de supermarkt geweest. En in het winkelcentrum waar de supermarkt is, was nog een brolle-winkeltjes dat totale uitverkoop deed, dus zijn we daar even gaan rondneuzen. Leuk knutsel-gerief op de kop getikt en een paar Australische dieren. Dat vinden Rosemarie en Jan-Willem het leukst van al : kleuren, knutselen en met beestjes spelen, heelder dagen.
Vanmiddag hebben we ook voor het eerst sinds we hier zijn kangoeroe gegeten. Op de verpakking stond dat kangoeroevlees zo veel minder schadelijk is voor het milieu dan koe-vlees : kangoeroes eten in verhouding een pak minder dan koeien, ze vertrappelen ook zo de ondergrond niet omdat ze niet van die scherpe hoeven hebben, en vooral, ze laten niet zoveel scheten ... echt waar, de koeien hier in Australie zouden verantwoordelijk zijn voor 15% van het methaangas dat wordt "uitgestoten", en methaangas is een van de schadelijkste broeikasgassen, wist de verpakking verder nog te vertellen. Interessant he.
En daarnaast is het ook bijzonder mager vlees, en ze vonden het hier lekker. Nog van dat dus.