Die grootste monoliet van de wereld, 348m hoog, die wilden we wel eens van nabij bekijken. Tijd voor een ferme wandeling dus. Uluru kan je ook beklimmen, maar langs alle kanten wordt er gevraagd om het niet te doen. Uluru heeft een erg bijzondere betekenis voor de Aboriginals en uit respect voor hen wordt de klim afgeraden. Tot mijn grote verbazing lappen heel veel mensen die vraag aan hun laars en was het rijtje schuiven op weg naar de top. Het is de bedoeling om de beklimming een van de volgende jaren effectief te verbieden. Waarom het nu niet gewoon meteen kan, is me niet helemaal duidelijk.
Enfin, wij liepen helemaal en hadden zo bijna 10km de tijd om alle plooien, spleten en bochten te bewonderen. Heerlijk winterweer, net geen 20 graden, staalbaluwe hemel, aangenaam zonnetje, en kids in topvorm. Meer moet dat niet zijn.
Daarnet reden we eind naar Kata Tjuta om daar de zon te zien ondergaan. Een mooi spektakel dat ons veel goesting geeft om die "Olgas" morgen eens van wat dichterbij te gaan ontdekken. Nog eens een stevige wandeling dus.
1 opmerking:
die schaduwfoto van jullie komt precies uit een suske en wiske album ;-)
Een reactie posten