Gelukt

Met enige trots kan ik melden dat niet alleen ikzelf, maar ook de auto (en Jurgen) het weekend overleefd hebben. Meer nog, ik heb het zelfs blutsvrij gehouden. En da`s echt niet omdat het maar een watjes-terrein was....
Onze 4WD-weekendcursus bestond uit 2 delen : het rijden zelf en de recovery (of wat je moet doen als je ergens beter niet gereden had). Ik kreeg uitstel van executie en ging zaterdag aan de recovery. Jurgen kroop achter het stuur en zag dat helemaal zitten. Ik zat nog met een ferm ei in mijn broek... reservewiel onder de auto vandaan halen, bandenspanning regelen, nog even een kapotte band fixen,... kvond het allemaal al spannend genoeg.
Tijdens de recovery kregen we haarfijn uitgelegd- en hier en daar op smaak gebracht door uit het leven gegrepen horrorverhaaltje - wat er allemaal mis kan gaan. En hoe je dat dan kan proberen oplossen met kabels, snatch straps, winches enzovoort. Uiteraard moesten we ook zelf een aantal auto`s uit de zogezegde problemen halen. Viel allemaal wel mee.... Eigenlijk moet je gewoon met een grote bocht om mogelijke problemen heen rijden en als je dat niet doet, moet je goed gezelschap kiezen (`t is te zeggen, ervoor zorgen dat je altijd slimmere, sterkere en beter uitgeruste kompanen hebt ;-)
Weersgewijs was het ook een spannend weekendje. Wat zaterdag begon als een gewone rustige zomerdag, ontaardde tegen de middag in een gigantische zondvloed. Verschrikkelijke stortbuien, hagelbollen, donder, bliksem en nog meer stortregen. In een mum van tijd bulderde een rivier van meer dan een halve meter zowat dwars door het kampterrein en dwars door de tent van een ongelukkige familie... In de 12 jaar dat de instructeurs er al komen, hadden ze nog nooit een druppel water in de kreekbedding zien staan. Nu liep daar een kolkende stroom. Gelukkig konden we tussen de recovery-oefeningen wat recovery-werken aan onze tent doen. `s Avonds bij `t kampvuur droogden we onszelf en onze matrassen, en hadden zo toch een droge nacht.
Jurgen vond het rijden heel erg leuk, alle obstakels waren redelijk goed gegaan, enkel van de konvooi-procedure kreeg hij stress. Helemaal op mijn gemak werd ik er niet van, maar toch heel goed geslapen, dankzij de regen die eindelijk ophield...
En ja, dan was het zondag en was er geen ontkomen meer aan. Hup, achter `t stuur en rijden maar. Eerst "opwarming" : "je moet gewoon maar volgen" zeiden ze... Jongens, jongens, wat was me dat, door ware loopgraven vol modder, langs erg smalle en vooral erg schuine paadjes tussen de bomen bergop en bergaf. Alle geluk dat ik alleen in de auto zat, dat ik niet wist waar ik was, dat ik midden in het konvooi zat, en dat ontsnappen dus geen optie was. Maar leuk vond ik het niet. Bij de afdaling met gekruiste assen kreeg ik het helemaal... Man, dat zag er zo scary uit.... Je rijdt dan maar op 2 wielen, de andere 2 hangen ergens (hoog) in de lucht te bengelen, dan gaat dat afwisselend naar de andere wielen, en zo rijdt en schuif je hotsel de botsel de bobbel-piste af. Maar.....zo griezelig als dat er uitzag, zo ongriezelig was het om het zelf te doen. In de auto voel je er zo goed als niks van dat je maar op 2 wielen rijdt. En er stonden een bende instructeurs langs de obstakels die rustige en precieze instrcuties geven, Het ging me zelfs redelijk vlotjes af. Tja, en dan had ik de smaak te pakken, ik kreeg vertrouwen in de auto en mezelf, en toen ging ik er voor ! Ferm steile hellingen af en meteen weer op, door kreekbeddingen, vlotjes over de losse grind,...Zelfs het achteruit parkeren enkel met behulp van de zijspiegels lukte van de eerste keer ! Dan ... op naar de vijver : auto ingepakt, verstand op nul gezet en blub, blub blub het water in. Wat leuk !
Ik was erg trots en blij toen het allemaal afgelopen was. Jurgen ook. Nu zijn we dus officieel toegelaten tot de Toyota Landcruiser club. Van nu af kunnen we mee op trip, nog veel meer cursussen volgen (Jurgen dan toch), oneindig veel veranderen en uitbouwen aan de auto en vooral met een geruster hart op stap gaan.
Veel foto`s hebben we niet getrokken, mijne kop stond er echt niet naar....Toen ik de foto van de vijver-crossing aan Jan-Willem liet zien was die behoorlijk onder de indruk en vroeg ie meteen wanneer we dat nog eens gingen doen. Tja, de appel valt niet ver van de boom he.

De kids hadden ondetussen ook een erg leuk weekendje opzitten. Zij mochten logeren bij Sabine en de kids en hebben non-stop gespeeld. Super, super bedankt en laat ons nu maar snel eens samen op stap gaan he !



Sfeerbeeld van een anders poeierdroge, stoffige kampplaats. Dit zijn beelden van zaterdag. Op zondag was de rivier terug compleet verdwenen.