De camping was een ferm stelletje ongeregeld. Gewoon een groot bos, helemaal op de punt van het schiereiland, en "je zet je tent maar waar je wil". En ook, waar er plaats is. Want voor dit lange weekend hadden de Aussies nog eens uitgepakt met heelder tentenkampementen...camping galore, zoals ze zeggen. Snel een plekje gevonden en toen kwam Sandra (de schoolvriendin) er aan met de kids. Na een autoritje van een goeie 3 uur hadden die van ons wat energie te veel en na 5 minuten op de camping zagen ze er dan ook zo uit...... Die douches kwamen al goed van pas.
Vol verwachting trokken we op zaterdagochtend naar het strand, maar geen stingrays te bespeuren. Tja, het zijn en blijven wilde dieren en die komen niet op commando he.
Maar toen kwamen meer en meer vissersbootjes terug, en begonnen meer en meer vissers hun vangst te kuisen... Waarschijnlijk hebben ze het geroken, want ineens waren ze daar. Een paar joekels van stingrays (pijlstaartroggen), een paar kleinere en enkele bull rays (familie van de haaien). Eerst nog even vanop een afstand, maar toen kwamen ze zo dichtbij, langs onze benen zwemmen met hun sterke...ja, hoe moet je dat noemen ? ... vinnen, vleugels ? Met het grootste gemak lieten ze zich aaien. Erg glibberig, maar ook zacht. De sting (pijl) op hun staart hielden we wel goed in `t oog. `t Is uiteindelijk toch door een steek van zo`n rog dat de wereldberoemde "Crocodile Hunter" Steve Irwin aan zijn einde is gekomen.... Maar deze dieren leken erg op hun gemak. Voor wat lekkers lieten ze zich graag bepotelen. Je kan je wel voorstellen dat Rosemarie en Jan-Willem het fantastisch vonden ! Rosemarie ging zelfs aanpappen met de vissers en kreeg zo tientallen vissenkoppen, vissenstaarten, -ingewanden, zelfs een haai. Die gaf ze dan aan Jan(-Willem)-zonder-vrees die ze dan netjes in de mond van de stingrays schoof. Een hele voormiddag hebben we van dit natuurschoon genoten. Iris had haar snorkel bij dus die ging even snorkelen. Toen ik daarna een duikje nam, had ik toch wel even de schrik van mijn leven. Want vanop het strand in 10 cm water een stingray aaien, dat gaat nog. Maar al snorkelend zo`n geval met ferme pijl op zijn staart 30 cm onder je te zien en voelen zwemmen dat was andere koek....`k was nog niet van de schrik bekomen, of daar kwam er nog een aan...aaaarrrggghhh, met de daver op het lijf terug naar het droge gepeddeld en daar gebleven.
In de namiddag trokken we met de bodyboards naar Lake Conjola om er van de duinen te glijden en in `t water te peddelen. Ze zijn goedgekeurd !
Zondag begon met een bui en een ritje naar Ulladulla. Beetje uitwaaien op het strand, in de rockpools met een bende dolfijnen op de achtergrond. `t Was er friskes. Voor de lunch hebben we voor de allereerste keer hier in Australie een "pie" gegeten. Dat wordt hier quasi non-stop gegeten, met gravy of tomato sauce... Niet slecht, maar ook weer niets om over naar huis te schrijven...
In de namiddag nog maar eens de zee in gedoken in Kioloa en daar kwam weeral een grote stingray aan gezwommen. Hier geen vissers en visoverschotten dus heel dicht kwam hij niet.
Tegen de avond trokken we verder naar Pebbly Beach, beroemd voor zijn kangoeroes die tot op het strand komen. Een prachtige, prachtige plek. De kangoeroes zijn hier zo gewoon aan mensen dat je makkelijk erg dichtbij kan komen. En door geboren dierenvrienden Rosemarie en Jan-Willem lieten ze zich zelfs graag aaien en kusjes geven. Een klein kangoeroetje begon uit zijn moeders buidel te drinken en ook daar zaten de kids met hun neus bovenop. We barbecueden er en genoten op het strand na van weeral een prachtige dag.
En dan was het weeral maandag en besloten we de tent op te breken en nog een dagje naar Jervis Bay te trekken. Iris`s heeft haar verzadigingspunt wel ongeveer bereikt wat "fantastische indrukken" betreft, maar het "witste strand van de wereld" moest er toch nog bij kunnen. Hyams Beach is een wereldplek, maagdelijk wit zand, azuurblauw water, heerlijke golfjes voor kinder-bodyboarders en zelfs op een dag als maandag, niet erg druk. Heerlijk gespeeld op het strand, in de golven. Rosemarie en Jan-Willem leerden ook het leven van een surfer kennen, nl. het hoopvolle wachten op de perfecte golf. Waterratjes zijn het, al is het natuurlijk errug moeilijk om dat niet te zijn aan die mooie South Coast !
Wachten...het leven zoals het is, voor een surfer
En dan nog een hoop andere foto`s van het weekend...
1 opmerking:
wat een prachtige plekjes... zet die ook maar op ons to-do lijstje voor binnen een paar maanden!!!
en eigenlijk hadden we toch met z'n 3-tjes van die duinen moeten glijden hé :-) kuskus
Een reactie posten