Rare, leuke stad

Een tripje naar Canberra leek ons wel iets voor de winter. Overmorgen begint hier de lente, dit weekend was net op de valreep.
Ik wist niet goed wat we er van moesten verwachten, `t Is uiteraard de hoofdstad van Australie, maar verder ??? `Awel, `t is een rare stad, een geplande, aangelegde stad. We vonden het zelfs Russisch, Oost-Duits aanvoelen met veel van die beetje verloederde betonnen jaren zestig gebouwen, hele brede straten en geen kat, hond of mens die er rondloopt. Toch niet in het weekend. De foto van de winkelstraat op zaterdagmiddag is redelijk hallucinant. Raar voor een stad die genoemd werd naar Kamberra, edn Aboriginal-woord voor "ontmoetingsplaats". In de week zal het er ongetwijfeld anders zijn, want in Canberra zetelt natuurlijk het parlement, kwa ontmoetingsplaats kan dat wel tellen.
Canberra is ook bekend voor zijn vele musea. Misschien is dat wel omdat dat zo`n goeie schuilplekken zijn tegen het extremere klimaat - verder weg van de kus, dus erg koud in de winter en ferm heet in de zomer. Wij brachten zaterdag een bezoekje aan Questacon, zeg maar de Technopolis van Australie. De kids vonden het geweldig. Ze konden allerlei proefjes doen, een aardbeving aan den lijve ondervinden, batterijen nabootsen, allerhande optische illusies bekijken, enz. Rosemarie en Jurgen hebben zelfs een vrije val gemaakt - een loodrechte glijbaan !


Jurgen en Rosemarie in vriije val.


Daarna trokken we even de stad in, maar dat was dus maar een kale bedoening. De food court van het shoppingcenter was de enige plek waar het een beetje druk was, dat zegt dan meteen ook alles over Aussies en Canberra.


Stadscentrum op zaterdagnamiddag....


Van een ritje op de caroussel werden we wel meteen weer vrolijk. Toen het pijpestelen begon te gieten zijn we de National Gallery ingedoken : Australische en internationale kunstwerken - indrukwekkende collectie trouwens met Rothko, Warhol, Monet, Rubinstein, .... in een nogal somber gebouw, maar spijtig genoeg was de Aboriginal galerij in renovatie. Het kon de kinderen ook niet echt lang boeien. Dus op naar het volgende, het Australian War Memorial museum, waar veel vliegtuigen staan en hangen. Heel indrukwekkend herdenkingsmuseum. Van al die oorlogsellende en beelden krijg ik steeds een knoop in mijn maag, het is zo onvoorstelbaar vreselijk en niet te vatten. De kinderen - vooral Jan-Willem - zijn ook altijd heel erg onder de indruk van oorlogsgeweld. Grote ogen bij de vliegtuigen, maar zodra er filmpjes zijn met oorlogsbeelden en geluiden, kruipt hij weg. Dat kan hij niet aanzien. Hij belooft dan altijd dat hij nooit geen ruzie meer gaat maken en zeker niemand pijn gaat doen. Ook bij de slotceremonie met doedelzakspeler, bij de "pool of reflection", naast de muur met duizenden namen en klaprozen, bleef hij ongewoon stil.... Tot we bij het buitengaan konijntjes op het gras zagen huppelen en crimson rosella`s in de bomen zagen fladderen.


Australian War Memorial Museum


In Canberra vind je ook alle ambassades, allemaal bijeen in een paar straten vlakbij Parliament. We reden eens voorbij de Belgische en moesten even verder eens goed lachen om het contrast tussen de Amerikaanse - een halve heuvel met versterkte burcht - en de Iraanse - een stukje braakliggend terrein, aan de achterkant van de Amerikanen.

Vandaag zondag brachten we dan een bezoekje aan Parliament House en we konden er een tour meepikken. Enkele interessante feiten die we daar te weten zijn gekomen :
*Het gebouw is pas sinds 1988 in gebruik. Het oude parlementsgebouw staat onderaan de heuvel.
*Het gebouw is het resultaat van een internationale architectuurwedstrijd, gewonnen door een italiaanse amerikaan die na de bouw australier is geworden
*Het gebouw is IN een heuvel gebouwd, niet OP een heuvel, omwille van de symboliek. Het parlement moet er zijn voor de mensen en een parlementsgebouw moet niet boven de mensen uittorenen. Nee, integendeel, in Canberra kunnen de mensen bovenop het parlementsgebouw lopen.
*Die symboliek vereiste wel dat 220.000 vrachtwagen aarde van de heuvel werden weggevoerd, en later weer grotendeels werden aangevoerd om gaten op te vullen.
*In de inkomhal ligt een vloer in Belgische hardsteen - met fossielen ! (iets dat ze hier precies redelijk uitzonderlijk vinden - de gids maakte iedereen er erg attent op)
*Op het dak staat zogezegd de grootste roestvrij-staal constructie van de wereld, de 4 armen van de vlaggenmast
*De vlag zelf is zo groot als een dubbeldekker bus en moet zo ongeveer om de maand vervangen worden - ja, het waait redelijk hard in Canberra
*Het hele politieke systeem in Australie is natuurlijk een quasi copy/paste van het Britse, maar met Australische twisten
*De kleuren van de 2 kamers (volksvertegenwoordigers en senaat) zijn ook groen en rood, zoals in Engeland - en Belgie, maar wel het Australische lichte groen van de eucalyptusbladeren (het rood is me ontsnapt...)
*De kangoeroe en de emu - symbolen op het Australische wapenschild zijn gekozen omdat het de enige dieren zijn die zogezegd niet achteruit lopen : Australie is een land dat vooruit gaat (mooi he)
*In het hele parlement hangen wel 2700 klokken, speciaal gemaakt, want met een speciaal groen en rood lichtje dat aangeeft dat er een wet gestemd gaat worden - als het flikkert moeten alle vertegenwoordigers of senatoren binnen de 4 minuten aanwezig zijn om mee te stemmen : spurten dus
*Het parlementsgebouw bestaat uit wel 4500 kamers en is bedoeld om zeker 200 jaar mee te gaan.
*De best bewaarde versie van de Magna Carta is er te bewonderen

Wij vonden het erg leerrijk en mooi, een gebouw met veel symboliek en mooie architectuur.


Het Australische wapenschild


Meer moois en veel lekkers vonden we iets later op de Old Bus Depot Markets. We waren er tegen het middaguur en allerhande lokale en kleinschalige producenten verkopen er brood, kaas, gebak, tapenades, confituur, ... Proeven moet en dat laten wij ons geen 2 keer zeggen ! Op de bovenverdieping, de arts en craft afdeling. Zoals altijd op zo`n marktjes, redelijk wat kitsch, maar ook echte pareltjes. Wij hebben er een prachtige kader gekocht. Handgemaakt van allerhande recuperatiehout, een uniek stuk. Ferm groot en dat heb ik mogen voelen op de terugweg naar Sydney, toen ik dubbel-scheef-geplooid naast de kader op de achterbank lag omdat 2 kinderstoelen niet meer pasten op wat overbleef van de achterbank.

Onze laatste stop was ook weer een hele leuke. De Walk-in Aviary in Gold Creek Village. Een hele grote vogelkooi. Voorzien van een bordje meelwormen (! jammie !)en appeltjes trokken we naar binnen en meteen kwamen de papegaaien en lorikeetjes langs alle kanten aangevlogen. In `t begin waren Rosemarie en Jan-Willem nog wat op hun hoede, maar al snel waren de vogels hun "vrienden" en mochten ze uit hun handen komen eten, op hun schouders en zelfs hun hoofd zitten ! Heel heel mooi en leuk. Dieren zijn bij hen gewoon altijd een garantie op enthousiasme en ze hebben niet eens gekakt op ons. Helaas konden we er niet blijven wonen. Maar gelukkig hebben we nu een grote fotokader voor al die mooie vogelfoto`s.


Ons weekend was dus nog maar eens bijzonder geslaagd. Zoals ik al zei, Canberra is als stad erg raar en wat triest, maar de bezienswaardigheden zijn helemaal de moeite waard!
Alle foto`s staan hier bij elkaar.