27 augustus 1999

Vandaag dag op dag 10 jaar geleden hebben Jurgen en ik elkaar voor het eerst ontmoet. Het was een vrijdagavond in Antwerpen en met 2 vriendinnen vertrok ik naar Friesland voor een weekendje zeilen op het Sneekermeer. Enkele weken daarvoor had ik in Thailand rondgetrokken en daar Sam en Kristin leren kennen. Met hen gingen we nu zeilen. Of we nog iemand konden meenemen in de auto naar Friesland ? Ja, natuurlijk. Ok, `t Is een zekere Jurgen, woont in `t stad, vrijgezel, 27, surfer..... hmm, klinkt wel wat.
Wij dus mooi Jurgen gaan ophalen, die meteen op de achterbank werd gezet en onderworpen aan een kruisverhoor onderworpen : Wie zijt gij, wat doet gij, vanwaar komdegij ? Kan je je er iets bij voorstellen ? 3 taterende Antwerpse vrouwen, 1 Oost-Vlaamse man ? Paul Jambers is er niks tegen.
Het werd een bijzonder avondje, want voor we uiteindelijk in Friesland op de camping aankwamen, hadden we al op de Nederlandse fietspaden gereden (zo een dat helemaal apart ligt, met de auto) : ah ja, ze hadden ons gezegd vanaf een bepaald punt de kleine baantjes te nemen. Dus het eerste beste dat we tegenkwamen, zijn we ingeslagen, maar toen de stippellijn op de weg ineens in het midden van de auto zat, en we over zo`n piepklein rondpuntje moesten, kregen we toch wat argwaan. Om dan van dat fietspad te geraken moesten we een bruggetje over waar stond max 500kg (of was het 1500kg - in mijn herinneringen is het misschien allemaal nog wat straffer dan het echt was). Soit, Wij met de auto er toch over, we hebben er zelfs niet aan gedacht uit te stappen.
Om een lang verhaal kort te maken, voor de avond om was, was ik verkocht en wist ik ook dat ik met Jurgen wilde trouwen. Maar ik wist niet dat mijn geduld nog zooooo lang op de proef ging gesteld worden. Daarover later dit jaar meer, als we dan echt onze 10-jaar-samen vieren. Geloof me vrij, da`s nog niet voor meteen ;-)
Veel later bleek ook dat de uitnodiging voor het zeilweekendje niet zo onschuldig was. Meester koppelaars Sam en Kristin hadden Jurgen al van in Thailand op de hoogte gebracht van de Antwerpse vrijgezellen. En helemaal niet toevallig moest Jurgen die bewuste vrijdag wat "langer werken", waardoor het echt toch het beste uitkwam om met ons naar Friesland te rijden. Om maar te zeggen : toeval bestaat niet, en het lot moet je af en toe een ferm handje helpen. Sam en Kristin blijven wij wel voor het leven en eeuwig dankbaar !