Pylon Lookout

Op zo`n regenachtige dag als vandaag hadden we niet veel zin om in de bush te gaan wandelen, laat staan te gaan kamperen. Dus zijn we op de trein gestapt, naar de stad. Die 20km richting zee zorgden voor heel ander weer... De Opera en de Harbour Bridge stonden te blinken in de zon. Uitgestapt aan de noordkant van de brug en erover gewandeld tot aan de zuidelijke pyloon. Daar kan je in en op en er is ook een klein museumpje over hoe de brug gebouwd is. Voor de brug er uiteindelijk kwam is er tientallen jaren lang over gepalaverd : of het wel echt nodig was, hoeveel het allemaal niet ging kosten, waar ze precies moest komen, hoe ze er moest uitzien, etc. Na oneindig veel vijven en zessen is dan toch de moedige beslissing genomen, en koos men zelfs voor een esthetisch verantwoord ontwerp. En wat een bouwwerk is het geworden. Bijna 7 jaar heeft de bouw geduurd, van 1924 tot 1932. De bouw heeft de stad ook voor een stuk door de grote depressie van eind jaren 20, begin jaren 30 heen geholpen. En er zijn tijdens heel de constructie "maar" 16 bouwvakkers gestorven, en maar 2 van hen zijn van de brug in het water gevallen. Als je dan bedenkt dat die mannen totaal onbeschermd tot meer dan 100m boven het water werkten, is dat toch erg bewonderenswaardig. Heel vooruitziend vind ik ook dat ze toen al kozen voor wel 6 (!) rijvakken, en dan nog wat andere stroken voor treinen, voetgangers en fietsen.
Misschien moet het Antwerps stadsbestuur maar eens een studietrip naar Sydney ondernemen en dan zonder verder gezeur eindelijk eens beslissen over een mooie brug over de Schelde.
Er stond een stevig windje, maar van op de pyloon heb je een mooi zicht op de brug en de stad. Die ligging, die haven, ... dat maakt Sydney toch echt uniek.
Daarna zijn we doorgewandeld naar de stad, tot aan de Queen Victoria Building - met ons bezoek aan Belgie in het vooruitzicht zijn we een beetje op cadootjesjacht. `t Is zo`n mooi gebouw, uiteraard ondertussen al helemaal gerestaureerd, maar je waant je toch even terug in de tijd. Onze timing was trouwens ook perfect, want toen we net binnen waren begon het nog maar eens te stortregenen.
Terug thuis hebben de kinderen "Mary Poppins" ontdekt. 40 jaar oud, maar ze hebben er bij zitten glunderen en lachen. "Supercalifragilisticexpialidocious" zou ik zeggen, en de strijk ging er ook een pak vlotter mee door.