Missie volbracht !?

De Common Sydney Octopus die we in Clovelly zagen; het big bellied zeepaardje van Clifton Gardens

Toen we onlangs ergens lazen dat de Sydney Harbour een van de beste plekken ter wereld is om zeepaardjes te zien, hadden we er meteen een missie bij. Nu we met zijn 4-en grote snorkelfan geworden zijn, wilden we hier niet uit Sydney vertrekken voor we die diertjes ook echt "in `t wuld" en met onze eigen ogen gezien hadden. Gelukkig is er google en gelukkig zijn er veel mensen die veel te veel tijd hebben en ellenlange verslagen op tinternet zetten over waar wel en waar niet te snorkelen. En daarbij ook nog zo vriendelijk zijn erbij te zetten wanneer je best wel of niet gaat, ivm getij en wind enz.
Gisterenmiddag reden we naar Clovelly, een hele smalle baai, ten zuidoosten van Sydney. Volgens de kenners een van de beste snorkelplekjes in de buurt. Zeker een van de populairste, het water lag er vol snorkelaars. De baai is maar zo`n 30 meter breed en 300 lang, en je zou verwachten dat met zoveel mensen in `t water de vissen andere oorden opzoeken. Maar dat is dus niet het geval. Heel veel vissen, blue gropers uiteraard, en de andere "ususal suspects". Speciaal voor ons waren een paar grote en lange trompetvissen en een redelijk grote octopus. Grappige beesten zijn dat. Soms sluipen die in een bolleke over de bodem, met al hun poten opgefrommeld onder zich, dan gaan ze weer door het water zweven met al hun poten achter zich en nog even later liggen ze met hun 8 poten breeduit gewaaierd op de bodem.
Vandaag moest het dan gaan lukken met die missie. In Clifton Gardens hangt, zoals op verschillende plaatsen in de haven, een shark net om een veilige zwemplek te maken. Dat de meeste mensen er buiten het net zwemmen is geheel terzijde.. Voor snorkelaars is zo`n net fantastisch want wat daar allemaal opgroeit is een paradijs voor zeepaardjes. Die hangen zich vast aan het net en eten dan van het zeewier en ander lekkers dat zich ook aan het net komt vasthangen. Een ware onderwatertuin is het. We moesten behoorlijk aandachtig kijken, die zeepaardjes zijn erg gecamoufleerd en zijn natuurlijk ook niet erg groot he. Maar we hebben ze gevonden tot groot jolijt van iedereen. Ik vind het zo`n bijzondere diertjes, ze lijken wel van een andere wereld te komen. Heel heel speciaal. Voor de rest zat er niet zo verschrikkelijk veel vis (of raken we wat verwend ?) maar dat was totaal onbelangrijk, vandaag kon niets het zeepaardje nog overtreffen. Jan-Willem`s 6de verjaardag zullen we niet licht vergeten.
Nadien oefenden de kids nog even hun marine biologist kunsten en gingen alvast een krabje bestuderen.


De jetty en het shark net waar we de zeepaardjes zagen, en de kids als marine biologists in spe.

Jan-Willem 6 !

Alweer een jaar erbij, 1 hand volstaat niet meer voor onze zoon. Jan-Willem werd 6 vandaag. Hij was helemaal "excited" en heeft een superdagje gehad. Pannekoeken als ontbijt, gaan snorkelen - daarover zo meteen meer - en als klap op de vuurpijl kwamen vanavond Thibaut, Julie en Celine en Sabine mee-vieren op de Wii en aan tafel. Zijn lievelingskostje uiteraard, chili con carne - lekker gemakkelijk voor de mama - en chocolade fondue als dessert.
Daarbovenop kwam nog een grote dosis cadootjes. Een heleboel nieuwe luisterspelen op cd voor in de auto. (De kinderen zijn daar grote fan van, wij ook eigenlijk - en het maakt lange ritten in de auto zoveel aangenamer.) Spelletjes voor op de wii en aan tafel. En uiteraard ook nog het een en ander om zijn toekomst als "marine biologist" alvast een goeie start te geven, boeken over vissen en dieren, en een echte onderzoeksset. Die is daarstraks al uitgeprobeerd en goedgekeurd.
Zijn gezichtje en zijn lijfje waren met momenten te klein voor al zijn blijdschap. Erg gelukkig, voldaan en moe kroop hij daarnet in bed.

Sense of humour

Deze week was Parent Information Night op school. Niet echt veel nieuws te rapen, maar ik maakte een praatje met Rosemarie`s juf en die zei me dat Rosemarie een "delight" was om in de klas te hebben, welgemanierd, slim, ze doet haar best, ... en ze heeft een "wonderful sense of humour". Dat hebben we gisteren aan tafel nog eens bevestigd gezien. We waren tegen Jan-Willem bezig over met mes en vork eten. Hij kan het, maar wil dat niet altijd toegeven en soms zijn vingers gewoon een gemakkelijker gerief. Maar, hij moet het natuurlijk leren en dat kost wat moeite en tijd. "Ja, Jan-Willem toen wij (mama en papa) klein waren, hebben wij dat ook moeten leren, onze mama en papa hebben ons ook geleerd om met mes en vork te eten". Vraagt ons klein spook van een dochter, de onschuld zelve, "Was er toen dan ook al bestek ?"
Hallo ! Stukske stand up comedian. `t Is niet omdat - zoals Cedric zei - er toen nog een draad aan de telefoon hing en "google dan dan efkens" nog niet tot de standaardwoordenschat van een 5-jarige behoorde, dat we neanderthalers waren he.
Enfin, de voorhistorische ouders kwamen even niet meer bij van `t lachen...

Teveel pret

Kan je ook te veel plezier hebben ? En is dat dan schadelijk ? We hopen van niet, want anders zijn we dit weekend zwaar over de schreef gegaan ;-)
Kamperen in Kangaroo Valley met de bende vrienden. Op zich al een goed begin. Lekker warm weer maakte het nog beter. Ideaal om met de kano`s en kayaks de rivier af te varen. Er zijn een paar piepkleine "rapids" in de rivier, en niet iedereen kan even goed sturen. Met als resultaat dat Astrid en ik al snel met kano, kids en al in de bushes zaten en daardoor helemaal omkantelden. Keihard lachen natuurlijk... We zijn daarna niet meer droog geweest ;-)
Onderweg hebben we heel wat water dragons gezien en Jan-Willem spotte natuurlijk weer het meest impressionante beest, een grote dikke slang die boven het water in overhangende takken kroop. Volgens hem een Diamond Python, maar daar zijn wij niet zo zeker van. In ieder geval, behoorlijk cool. Helemaal blij kwamen we uiteindelijk aangevaren bij de camping, met een uitgehongerde kroost en dorstige ouders. Lang leve de Waeco-koelkasten !
`s Avonds stond er natuurlijk in een mum van tijd een uitgebreid BBQ-buffet op tafel en was het genieten van een zwoele avond.
Op zondag uitgebreid ontbijt, op zijn ozzies met spek en eieren en pannekoeken, terwijl de kinderen in de ban waren van het visgerief van Willem en Toon. Jan-Willem wil dat nu uiteraard ook, zeker nadat Toon een behoorlijk groot exemplaar uit de rivier plukte !
Na de vissen en het ontbijt, speeltijd. "Rond Australie in 120 dagen" met allerlei opdrachtjes en spelletjes. Ik vind het altijd heerlijk om het enthousiasme van die kleine mannen te zien. Het enthousiasme van de grote mannen is zo mogelijk nog leuker. En dat kwam helemaal goed tijdens de "Finale", de zeepglijbaan. Je neemt een grote plastiek, water, zeep of iets van die aard. Dan neem je een grote snelle aanloop en ...... glijden maar. Mannekes, mannekes,..... zoooooo veel plezier, zo hard gelachen en zo`n goei foto`s getrokken. Pas toen alle shampoo, detergent, vloeibaar wasmiddel, douchegel uit alle kampeerbakken op was, en pas toen alle buiken en billen knalrood zagen, konden we stoppen en was het tijd voor afkoelen in de rivier.
Het was voor ons de laatste keer dat we met de hele bende gingen kamperen. Dat heet dan eindigen in schoonheid !
Vandaag likken we onze wonden, gestriemde buiken en stramme spieren, maar vooral, genieten we na bij de leuke foto`s. Hier zijn ze... Geloof me, je wil ze zien...

"Aangename kennismaking"

Gisteren dan eindelijk mijn klein petekindje gezien en geknuffeld ! Wat is hij toch schattig ! Emile... Zo gezellig, zo`n babietje. Rosemarie en Jan-Willem vinden hem ook bijzonder intrigerend. Hun zachte, zorgende kanten komen boven - ik ben blij vast te stellen dat ze die kantjes hebben. Lola vinden ze natuurlijk ook leuk en zonder dat ze mekaar verstaan slagen ze er toch in samen te spelen.

Lijstjes

Het was weeral een wreed drukke week... Plannenmakerij ten top. Voor de inpak en verhuis hier, voor het afscheid hier (snik)... Zelfs al voor allerlei leuks wanneer we terug in Belgie zijn. Uiteraard ook voor de grote trip... Als je dan denkt dat je na 2 jaar intensief kamperen wel helemaal tiptop uitgerust bent, dan kom je toch gauw tot de conclusie dat 4 maanden rondtoeren nog net iets anders is. Zeker omdat we naar behoorlijk afgelegen plekjes in Australie trekken. Een heel aantal spullen hopen we trouwens nooit nodig te hebben. Maar "safety first" nietwaar. Ergonomie staat ook hoog op onze lijst. Als we een keer of 100 heel ons hebben en houden moeten in- en uitpakken, dan streven we naar minimale inspanningen, maximaal resultaat. En omdat onze auto naast vervoermiddel ook nog entertainment center, elektriciteitscentrale, living, voorraadkamer, kleerkast, rijdende hersteldienst... moet zijn, dan moet alles een vaste en handige plek krijgen. Organisatie en discipline !!
Lijstjes, lijstjes en nog eens lijstjes heb ik deze week gemaakt, ik werd er helemaal duizelig van en begon zelfs aan een lijst van lijstjes te denken. Maar het schiet goed op, alles onder control !
Straks stoppen we met de planmakerij, voor veel belangrijker dingen. Marie en Seb zijn op weg naar Sydney, met Lola en Emile. Op hun tocht naar een nieuw leven in Nieuw-Zeeland stoppen ze voor een paar dagen in Sydney. Zo krijg ik eindelijk mijn kleine petekindje Emile eens te zien ! Ze blijven bij ons logeren tot dinsdag. Gezellig.
Ook wreed gezellig zal dit weekend zijn. We trekken met "de Belgen" en Astrid en Volker naar Kangaroo Valley voor weekendje kamperen aan de rivier. Voor ons waarschijnlijk de laatste keer dat we met die hele bende op stap zullen zijn. Een weekend vol "mixed feelings" dus, maar we gaan toch vooral genieten.

Best snorkel ever !

Vanmorgen hebben we geprofiteerd van een droog moment om toch maar te gaan snorkelen. En wat een snorkelpartij ! We wilden eens naar een andere plek. Die bleek echter niet snorkelbaar te zijn : te hoge golven door een redelijk strakke zuidwind. Maar diezelfde zuidwind zorgde wel voor een quasi perfecte toestand op Shelly Beach. Daar was geen golfje te bekennen en bijna ook geen mens. Het kalme water was erg helder - omdat er door de golven geen zand wordt opgewoeld - en het leek wel of de vissen er ook wat beschutting kwamen zoeken. Honderden en honderden vissen, groot en klein, mooi en banaal ! De grote blauwe gropers waren er ook. Sinds ik "Blueback" (van Tim Winton voor de geinteresseerden) voorlees aan de kinderen over een jongen die opgroeit met een blue groper zijn ze erg gefascineerd door deze beesten. Het zijn dan ook prachtbeesten. Maar al de andere visjes moeten niet onderdoen. Hoe meer we op ons gemak zijn in het water, hoe meer we zien. Vandaag zagen we een heel aantal soorten visjes die we voordien nog niet zagen, ook hele kleintjes, fel oranje, felgestreepte, Nemo-achtigen.... Jan-Willem spotte ook een inktvis die camouflage-trucjes speelde met een rots. Misschien kwam het door de bewolking dat we het nu pas zagen, misschien ook niet, maar er stond een bijzondere soort felblauw wier op de zeebodem, precies onderwater-korenbloemen. Ook al zo mooi.
Weerom erg voldaan, en weerom klappertandend en met blauwe lippen (ja, mama, ik ben gekust door de Blue Groper) kwamen we uit het water. En toen begon het weer te regenen.
Een onderwatercamera hebben we niet, daarom hebben Jan-Willem en Rosemarie getekend wat we gezien hebben.
Het zeepaardje en de "Weedy Seadragon" hebben we nog niet gezien. Het is onze vurige wens om die toch nog te zien, voor we hier vertrekken. Naar het schijnt is de Sydney Harbour een van de beste plekken ter wereld om ze te zien. Heb nog wat research gedaan en ik weet nu een aantal plekjes waar het zou moeten lukken. Hopelijk dus een van de volgende weken.

Lijstjes

Nadat we vorige week collectief steen en been geklaagd hadden, dachten de weergoden ons vandaag eens een schone cado te doen in de vorm van regen. Zo van die Belgische soort, geen tropische stortbui met daarna terug de zon, nee zo van die stevige miezerregen die maar blijft vallen. Geen snorkelen dus. Plan B dan maar. Lijstjes afwerken. Lijstjes maken. Daar zijn we tegenwoordig goed in. Er komt wat bij kijken, bij 120 dagen kamperen terwijl je rond Australie rijdt en daarna naar de andere kant van de wereld verhuist. Over het afscheid nemen, zwijgen we liever nog even. Maar ik vind dat wel leuk, al dat georganiseer.... De kinderen ook, die maken immers van de gelegenheid gebruik om hun wii-records te verbeteren.
Je hoort ons echt niet klagen hoor (we zouden niet durven), maar voor morgen hopen we toch op droger en warmer.
En nu ga ik mijn ipod een roadtrip-makeover geven. Bij een roadtrip hoort immers een ferme soundtrack. Veel Australische muziek, ook veel Vlaams, vanalles en nog wat. Ik zie ons al rijden....ramen open, wind in de haren, blik op oneindig (wegens wegen die oneindig rechtdoor gaan) en keihard meezingen !

Begin van het einde

Ja, nu hoor je me niet meer klagen he ;-)
Heerlijk, beweeglijk weertje van een graad of 25, af en toe vliegt er een wolk voorbij en helemaal af en toe valt daar zelfs een druppel uit. Helemaal mijn ding dus, dat weer hier.
Daarnet mocht ik de auto oppikken. Die kwam helemaal spik en span terug van zijn herstellingskuur. Met nieuwe radiator. En om het helemaal plezant te maken... hij stonk niet eens. Na ons nat avontuur in de bush en het feit dat de auto dagenlang dicht in de hitte had gestaan, had iedereen ons gewaarschuwd voor een niet te harden stank. Viel dat even mee.
Enfin, allemaal goed nieuws dus. We zijn weer helemaal mobiel !

De afgelopen weken word ik hier in huis onder de voet gelopen door het werkvolk. De huisbaas is eindelijk tot het inzicht gekomen dat er wel wat werk is aan dit huis. Jarenlang verhuren heeft zijn tol geeist. Schilders, loodgieters, tuinmannen, elektriciens, ..... noem maar op. Het gaat hier nog helemaal goedkomen. Waarschijnlijk zo ongeveer tegen dat wij er hier uittrekken. Ja, inderdaard, er uittrekken.
Het is een behoorlijk beslissingsproces geweest - misschien moet ik daar ook eens een blogstukje aan wijden, al was het maar "for the record" - maar nu zijn alle kogels door de kerk. We zitten bijna aan het begin van het einde. Op 15 april - binnen net iets meer dan 2 maanden - beginnen we aan onze "groote trip". Helemaal rond Australie. We hebben ongeveer 4 maanden en hopen veel mooie plekjes te ontdekken. Ik ben volop aan de planning bezig en het is een kwestie van heel veel keuzes maken. 4 maanden lijkt veel, maar Australie is nog veel groter dan je zou denken.
We kijken er verschrikkelijk naar uit, maar zullen er toch ook met wat gemengde gevoelens aan beginnen. De groote trip is immers ook het einde van ons Australisch avontuur. Eind augustus gaan we terug naar Belgie, terug naar de Bloemenlei. Rosemarie en Jan-Willem terug naar school in de Ten Dorpe school, Jurgen terug naar Alcatel in Antwerpen, en ik na 3 jaar ook terug aan `t werk. Je mag eens raden voor wie dat de grootste schok gaat geven.
Maar, alles op zijn tijd. We gaan nog 2 maanden genieten van Sydney en een heleboel gezellige Sydney-siders.

On hold

De afgelopen week hebben we ons door de langste hittegolf van de afgelopen 150 jaar gesleept en gezweet. 8 ononderbroken dagen van meer dan 35 graden, en vaker tegen en over de 40 dan niet. Ook de nachten brachten amper verkoeling... Wanneer ik na middernacht uiteindelijk dan toch maar ging (proberen) te slapen, was het vaak nog boven de 30. Deze nacht was zelfs de heetste nacht ooit, 33.2 om middernacht (en dat is in Sydney, wij zitten 25km meer naar het warme westen.
In ons huis ging het van warm naar heet, in het begin van de week konden we nog binnen wegkruipen voor wat verkoeling, maar op het einde ging ook dat niet meer....
Ik weet natuurlijk wel dat er veel ergere dingen zijn, dat de mensen in Queensland die de overstromingen of cycloon Yasi over hun dak hebben gekregen veel meer reden tot klagen hebben, en dat het in sommige streken altijd zo heet is, enz.... Maar toch, ik heb er van afgezien. Mijn energiepeil dat gewoonlijk behoorlijk hoog is, stuikte ineen bij het immerstijgende kwik. Het voelde alsof mijn hele leven "on hold" stond. Mijn to-do lijstje dat ik meestal vlotjes afwerk wordt, werd enkel maar langer. En ook dat stopte na een tijdje, van teveel nadenken kreeg ik het te warm... De wandeling naar en van school `s morgens was al genoeg om de rest van de dag voor pampus te liggen. De wandeling in de namiddag was een pure martelgang. Gelukkig was er het plonsbadje waar we na school meteen in doken - tegen het einde van de week namen we niet eens meer de moeite om onze zwemkleren aan te doen. Gelukkig waren er de vriendinnen die me kwamen oppikken om naar school te gaan, of de boekentassen thuis brachten. Gelukkig is er de trein die recht naar het geairconditionede shoppingcenter rijdt. Gelukkig zijn er Bart en Sabine wiens auto we mochten lenen om naar de supermarkt te gaan, en in wiens airco-living we gisteren mochten vertoeven. Gelukkig zijn er de radarbeelden waarop ik de regenwolken en bijhorende verkoeling nu elke minuut dichterbij zie komen.
Tegen vanavond zou de temperatuur gehalveerd moeten zijn, tegen morgenavond beginnen de mensen hier te zeuren over de regen en de kou. Ik beloof hierbij plechtig dat niet te doen. Integendeel, tegen straks ben ik "back ik business". Men weze gewaarschuwd !

Ergens in Cairns ;-)

Dit is zo scary .....

“This impact is likely to be more life-threatening than any experienced during recent generations,”....

Net nu het land en Queensland in het bijzonder een beetje terug op dreef begon te komen na de dramatische overstromingen, horen we bovenstaande mededeling op het nieuws. Deze keer is het gericht aan de mensen van Noord-Queensland, tussen Cairns en Townsville. Het gaat om cycloon Yasi, een cycloon van alles-verwoestende kracht 5. Yasi stormt nu over de oceaan en zal vanavond tegen 10uur land bereiken, met alle vreselijke gevolgen vandien. In het hele gebied zijn mensen verplicht om te evacueren, maar dat verloopt moeizaam, en niet iedereen zal op tijd weggeraken. Hopelijk geraken al die mensen in de opvangcentra die deze oerstorm zouden moeten doorstaan en die hoog genoeg liggen om ook aan de verwachte overstromingen te ontsnappen. ja, inderdaad, nog eens overstromingen. De storm brengt op zich al een vloedgolf mee die ongeveer 7 meter hoger dan normaal zal zijn. En daarbij natuurlijk nog eens bakken en bakken regen. De grond is al oververzadigd van de voorbije overstromingen en kan dat bijkomend water niet meer aan. Nieuwe overstromingen zijn onvermijdelijk.
Dit vind ik zo beangstigend..... De radarbeelden zijn gewoon griezelig. Om het half uur zijn er updates op het nieuws, het "monster" komt steeds dichterbij, de kroniek van een aangekondigde ramp....