Huisdieren - een update (3)

Vanmorgen zagen we hoe een tweede mot uit haar cocon kroop. De eerste mot moet het geroken hebben want ze werd helemaal zenuwachtig Het tweede beest zat nog heftig zijn vleugels uit te schudden, maar dat mocht niet baten, mot nr 1 kwam vliegensvlug aangekropen en zat op een hik en een gauw op mot nr 2. Benieuwd dus weeral naar de volgende fase......

Kamperen in Newnes

Nog maar eens een weekendje gaan kamperen. Met een hele hoop - Peter, Shirley, Bart, Sabine, Babs en de 8 kinderen. We trokken nog maar eens naar de buurt van Lithgow - ik heb het gevoel dat ik die Bells Line of Road ondertussen met gesloten ogen kan afrijden. Soit, het blijft een bijzonder mooie buurt natuurlijk. Zaterdag wilden we een wandelingetje maken, maar zowel de weg er naar toe als de eigenlijke wandeling bleken bijzonder goed verstopt te zijn. Uiteindelijk toch een padje door de bush gevonden en dat maar gevolgd. Als je in zo`n leuk gezelschap bent, doet het er eigenlijk ook niet zoveel toe, waar en hoe je wandelt. En ik heb er toch maar mijn allereerste wilde waratah gezien (ja, Shirley, kheb wat research ;-) gedaan en `t waren toch wel degelijk waratahs, oftewel telopea`s !) Ze stonden met bosjes bij elkaar in bush. Ze zijn het bloemenembleem van de staat New South Wales en worden vaak gebruikt in architectuur, kunst, advertising enz. Ik vind ze vooral gewoon mooie bloemen.
Na de wandeling via een "cross"-baantje naar de kampeerplaats in Newnes. Newnes was vroeger een mijndorpje. Nu zijn er enkel ruines en een hotel (de aussie versie, dus een cafe), waar de eigenaar ons vertelde dat we op zijn gras konden kamperen voor 35 dollar per gezin, maar we konden ook nog even doorrijden en daar is het gratis. Altijd sympathiek zo`n eerlijkheid. De campsite van Newnes ligt helemaal aan het einde van de Wolgan Vallei en je kampeert er op een gigantische grasvlakte, omringd door hoge kliffen. Mooi ! En er loopt een klein riviertje door de vallei waar de kinderen lekker in kunnen plonsen. Leuk !
Tentje gezet, hout gesprokkeld, vuurtje gestookt en BBQ-buffetje geprepareerd. Haaa, gezellig !
2 Minpunten : we (allez, ik) hadden ons fototoestel vergeten. En de voorspelde regenbuien kwamen vandaag vroeger aan dan verwacht. Maar "every cloud has a silver lining". We hebben zo onze nieuwe tarp kunnen uitproberen en zien dat het eindelijk de goeie is. We speelden nog met de idee wat de gaan crossen in de bossen, maar in de plensregen is daar niet veel plezier mee te beleven. Het werd dus een namiddagje "chillen" in de zetel. Ook eens leuk he.

Toch een paar blackberry-fotootjes....

De fameuze waratahs



De kampeerplek in Newnes, waar de kinderen in de rivier spelen en Bart en Julie door een stoel zakken.

Huisdieren - een update (2)

Teruggekomen van kamperen bleek dat we in een volgende spannende fase van onze huisdieren zijn beland. We hebben nu een mot ! Een mooie witte, met van die geweldig grote en mooie, maar voorts totaal zinloze vleugels. Want het beest kan niet vliegen. Volgens "tinternet" leeft die nu maar een paar dagen, enkel om wat eieren te leggen - Als het tenminste een vrouwtje is (veronderstel ik). En `t is dan maar te hopen dat er uit een van die andere coconnen snel een mot van het andere geslacht komt en dat ze dan nog even wat plezier kunnen maken.... the show must go on.... we willen geen lege eieren he !

Huisdieren - een update

We zijn nu 2 weken en ontelbare moerbei-bladeren verder en onze zijderupsen hebben hun best gedaan. We hebben nu een stuk of 15 coconnen in lichtgele en fel-oranje zijde. Nu is het wachten op de volgende fase wanneer de zijdemotten er uit kruipen. Ondertussen zijn we ook veel slimmer geworden over wat betreft de zijdewormen en -motten. Zo blijkt dat die motten wel vleugels hebben, maar niet kunnen vliegen... Verder hebben ze ook geen mond en kunnen ze dus niet eten - da`s wel wat anders dan hun vretende worm-vormige voorgangers. Gevolg daarvan is dat ze maar enkele dagen overleven. En het enige dat ze doen is eieren leggen. Beetje inefficient, nietwaar. Wat zou Darwin daarvan gezegd hebben ?

;-)

Onlangs kreeg ik dit van Jurgen .... Bij gebrek aan een naaktstrand in ons huis, vindt hij dat we dat dan maar in onze slaapkamer moeten hangen. Ok dan ;-)

Paardrijden in Glenworth Valley

Na wekenlang aftellen was het dan eindelijk zaterdag 20 november, en kon Rosemarie eindelijk paardrijden. We trokken naar Glenworth Valley. Grote vriendin Emelie en de mama`s mochten ook mee het paard op. De papa`s en kleine broer en zus gingen mee als support team. De meisjes hadden nog nooit op een paard gezeten, laat staan er alleen het bos mee ingetrokken. Het was dus best wel spannend voor hen. Vooral omdat zo`n paard wel erg groot blijkt te zijn als je plotsklaps de teugels in je handjes gepropt krijgt en er op moet kruipen.... Er werden ons snel nog wat instructies toegeroepen en weg waren we. Door de vallei, het bos in, langs en door het water. Dubbel zo mooi als je het vanop de rug van een paard kan bewonderen. De paarden die ze aan ons - complete beginners - meegeven, zijn natuurlijk behoorlijk tamme beesten, maar toch. Rosemarie was een en al concentratie, maar wel met een grote lach. Tot we een drafje gingen proberen....dat ging haar toch wat snel en een keertje tuimelde ze van haar Pablo. Even van de schrik bekomen, maar dan is ze er toch terug opgekropen en als een echte verder gereden !
De Glenworth Valley is erg mooi, te mooi om na het paardrijden meteen naar huis te rijden. Barbecuetje en worsten boven gehaald en op zijn Aussies blijven relaxen aan de rivier. De kids bedachten dat niets beter kon zijn voor stramme paardrij-billen dan een vers modderbad. En zoiets kan je alleen maar het voordeel van de twijfel geven he.

Nostalgie in een glas

Een tijdje geleden herinnerde ik me een lekkernij die ik vroeger al wel eens bij mijn oma en opa kreeg. Een glas appesiensap met een bol vanilleijs erin. In mijn herinnering kwam dat altijd in een doorzichtige beker van donkergele plastiek, maar dat doet verder niet ter zake. De kinderen vonden het een bijzonder intrigerende combinatie en wilden graag eens proeven. Ze waren meteen verkocht. Ook ik vind het nog altijd smullen.
En voor wie nu "jakkie" denkt... toch maar eens proberen. Je weet niet wat je mist.

City Farm met Jan-Willem`s klas

Een van de geneugten van het huisvrouw-spelen is dat ik tijd genoeg heb om veel op school te helpen. Als class-parent van Jan-Willem`s klas mocht ik vrijdag zelfs mee op uitstap naar de kinderboerderij. En ik heb er een koe mogen melken ! Om een of andere reden had ik altijd gedacht dat er een veel dikkere straal uit zo`n uier kwam. Niet dus. `t Is zo`n piepklein straaltje. Dat moet vroeger nogal een tijdrovende bezigheid geweest zijn om koeien te melken. Amai ! Jan-Willem was uiteraard in zijn nopjes tussen al de beesten.

Colo rivier

`t Was behoorlijk heet dit weekend.. (we hadden vannacht zelfs de warmste novembernacht in 4 jaar, maar veel hoop moeten we er volgens de weerprofeten niet van krijgen. La Nina heeft mischien even een kleine pauze genomen. Maar ondertussen is ze terug in volle vorm. Met andere woorden, kheb de was maar terug binnengehaald, het ziet er niet naar uit dat ik die deze week buiten nog droog krijg. Soit, genoeg gezeurd. Na zo`n weekend als dit kunnen we er wel weer even tegen. Samen met Astrid, Volker, Sandra en Ross, en de bijbehorende 6 kinderen gingen we kamperen in Upper Colo. Aan de Colo rivier. Colo ligt ten westen van Sydney en daar is het altijd nog een stuk of wat graden warmer dan in Beecroft. 36 graden en volle zon. Nog even aan de lokroep van de rivier weerstaan en gekozen voor de korte pijn... eerst tent opzetten. Het water is immers dubbel zo heerlijk als je er zweterig van het uitlaaien en uitplooien in kan springen. We zijn er die middag niet meer uitgekomen.De kinderen ontdekten ook de geneugten van het nachtelijk skinny-dippen. Na de barbecue mochten ze nog even terug naar de rivier, met de ouderlijke opdracht nu hun kleren wel droog te houden. Toen we wat later gingen kijken lagen hun kleren netjes droog aan de kant. In het bijna donker, je met een slingertouw in het water laten plonsen is nog zoveel leuker als je in je blootje bent ;-) Enkel een kampvuur (veel te warm om er naast te zitten, dat wel) en een portie marshmellows kregen hen uit het water. Slaapzakken waren die nacht niet nodig...
Zondag nog meer geplons en gespeel. Waartegen precies weet ik niet, maar we kunnen ER wel weer tegen deze week...

Huisdieren

Wie de kinderen hier in Australie in het begin het meest van al misten - wegens onmogelijk om ermee te skypen - was Lily, onze teerbeminde kat.... Ook nu nog missen ze een huisdier, en ik kan ze geen ongelijk geven. Maar we zijn gewoon teveel weg en op stap en om een kat altijd te moeten uitbesteden... ook niet erg diervriendelijk.
Maar sinds begin deze week krioelen hier toch een stuk of 50 dieren in huis. Van een schoolvriendje kregen we een doosje met een heleboel zijderupsen. Die werden uiteraard met open armen onthaald. Die beestjes eten enkel moerbei-bladen, en eten ook heel veel. Gelukkig staat er op weg naar school een enorm grote moerbei-boom, waar heel zijderups-houdend Beecroft zich aan bevoorraadt. Tot nu toe is het vooral eten dat ze doen, op enkele dagen tijd groeiden ze van kleine wormpjes tot pink-dikke rupsen. (Af en toe laat Jan-Willem ze ook eens uit, dan mogen ze op de tafel en de zetel rondkruipen, of op zijn schouder een wandelingtje maken).Ik ben heel benieuwd of ze zich in een zijde-cocon gaan draaien en wat daar dan weer uit gaat komen. Ik hou jullie op de hoogte.

Klasfoto`s

Klasfoto`s zijn hier ook een jaarlijks terugkerend fenomeen. Voor de gelegenheid knoopten de kids een dasje om en stak Jan-Willem zijn hemd in zijn broek.
Rosemarie en Jan-Willem vinden jullie wel terug.
For the record, en voor wie het weten wil : Rosemarie`s beste vriendjes zijn Emelie (bovenste rij, 3de van rechts - met het brilletje) en alle jongens, vooral Anthony (2de rij, 2de van links) en Jack (2de rij, 3de van rechts).
Jan-Willem`s beste vriendjes zijn Ben (bovenste rij, 2de van links), Luke (bovenste rij, 3de van links) en Shaun (2de rij, 2de van links). Bij de meisjes heeft hij een grote boon voor Shuyu, uit te spreken als "chouchou" (onderste rij, uiterst links) en nog een veel grotere boon voor Madeline (onderste rij, 2de van rechts).

Leonard Cohen

Bloedmooi was het. Het Leonard Cohen concert waar Jurgen en ik gisteren naar toe gingen. Zo`n stem als die man heeft... daar krijg je rillingen van. Mocht je ze ergens kunnen bestellen, Jurgen kreeg er meteen een van me... . De immense Acer Arena (zeg maar het Sportpaleis van Sydney maar dan nog net iets groter) voelde met momenten meer aan als een gezellige living. De man zelf voelde zich blijkbaar ook thuis en op zijn gemak want die bleef maar doorgaan. En komisch en gevat bleek hij ook nog te zijn. Wat zo`n kleine man met een een hoedje met een paar goed geplaceerde woorden en een paar blikken voor mekaar krijgt... Ik heb er van genoten.
Enkele van de hoogtepunten

Vol waarheid : "There is a crack in everything, that`s how the light gets in"


Het onovertroffen origineel : Hallelujah


Zo mooi : A thousand kisses deep

Van de regen in de ...zon

Van uitersten gesproken.. de weergoden kennen er hier alles van.
Gisteren was het kommer en kwel in de vorm van plensbuien en ronduit ongezellig weer. Jurgen was voor het hele weekend vertrokken met de auto. En om toch een buiten - nu ja, buiten - te komen met de kids, trok ik met hen met de trein naar den Ikea (ja, den Ikea, of all places op een zaterdagmiddag ! Goed zot). Ze hadden een " Eat your discount" actie, wat je opeet in het restaurant, krijg je als kortingsbon in de winkel. Met de rest van half Sydney schoven wij mee aan, eerst om te eten, dan aan de kassa voor onze gratis waar. Ach, zo vreselijk was het niet. Buiten regende het toch. En we hebben nu een peperkoekenhuisje dat we tegen Kerst kunnen versieren en de kids vinden het altijd geweldig als we zo iets "gratis" krijgen, zij vinden dat haast magisch ;-)
Toen het `s avonds nog steeds pijpestellen regende en onze nieuwe dakgoten nog maar eens overstroomden, had ik het wel gehad. Ons Nina - oftewel cyclisch weerfenomeen La Nina die hier tegenwoordig rondtoeft - mag nu wel opkrassen....
Alsof mijn gefoeter aanhoord werd, was het vandaag zo`n echte bovenstebeste lentedag. Blauwe lucht, dus zonnetje, heerlijk temperatuurtje, aaaahhhhh, .....Ideaal voor een boottochtje en wandeling. Plaats van afspraak Watsons Bay met 3 andere Belgische gezinnen. Bovenop de kliffen langs de oceaan gewandeld. Uitgelaten kinderen en hond (tot groot jolijt van Rosemarie en Jan-Willem). Gepicknickt op het (nog zompige) gras. Ja, dat is lente ! De jacaranda`s genoten duidelijk ook van de zon en hebben een flinke inhaalbeweging gedaan. De stad kleurt paars, kerstmis en de zomer komen er aan.
Jurgen heeft zich ondertussen meester gemaakt in het "rijden met een karreke" (Towing-cursus bij de Landcruiser-club) en kwam daar te weten dat de wielen van onze trailer (die hij er zelf heeft opgezet en waar we onlangs nog een paar duizend kilometer mee zijn gaan bollen naar Queensland en hotseldebotsel door Fraser Island) er eigenlijk verkeerd op zaten.... Nuttig cursusje zo bleek dus ;-)

Lente in de stad

Valse voorwendsels

Onder de half valse voorwendsels dat ik nog veel moest oefenen voor mijn cursus, wilden de kids deze ochtend nog wel eens even poseren. Schoolvoorbeeld van een leugentje om bestwil lijkt me.

Vergissinkje ?

Het lijkt wel dat de weergoden het zuidelijke met het noordelijke halfrond verward hebben. Wanneer ik de voorbije dagen met het noordelijke deel van de wereld skypte, bleek onze garderobe er ongeveer hetzelfde uit te zien : dikke wollen trui, lange broeken, dikke pantoffels. Het novemberweer hier is allesbehalve normaal. Met enkele uitzonderlijke zonnige periodes is het al bijzonder nat geweest, en bovendien erg koud. 7 graden lager dan een normaal in begin november. Het ziet er niet naar uit dat er snel verandering in gaat komen. Daarnet op het weerbericht waarschuwde de weervrouw - overigens in een bijzonder vreemd aandoende witte zomerjurk - voor sneeuw in de Alpen, de Victorian Alps zijn dat dan he ! Ongelofelijk. Zoals ik al zei, klinkt als november in Belgie. Hier in Sydney belooft het weekend en begin volgende week nog maar eens nat te zijn. En koud, tussen de 15 en de 20 graden. En geloof me, in een land waar een jas een rariteit is, is dat wreed koud. Langs de andere kant, de Jacaranda`s beginnen in bloei te komen, de straten kleuren stilaan paars. Dus verwarde weergoden of niet, de zomer komt er wel degelijk aan.