Koud

Sensatie alom deze ochtend ! We maakten de koudste nacht sinds 1983 mee en we scoorden zelfs een flinterdun laagje ijs op de auto. Jawadde, dat we dat hier nog mogen meemaken ! Rosemarie en Jan-Willem vinden het reuze, ze zien hier en daar zelfs al sneeuw liggen ;-) `t Is verder prachtig weer, staalblauwe hemel, zon, en tijdens de dag toch nog een erg aangename 16 graden. Binnen wil het al wel eens tegenvallen : Het winterzonnetje geraakt niet door onze dikke muren... Deze ochtend was `t net 10 graden in onze slaapkamer. Mijn rug houdt daar niet en ik loop, zit, sta, lig er dan ook behoorlijk krom en krampachtig bij.

Hyde Park Barracks

`k Heb het nogal druk....Ben aan module 3 van mijn cursus beland en moet nu verschrikkelijk veel tekenen. Van kubussen over flessen, dieren, gsm`s en afstandbedieningen. En dan komen er nog gezichten, handen en gebouwen, pfffff. Soit, dit maar om te zeggen dat ik de afgelopen week niet veel blogtijd had.
Ook niet bijzonder veel spannends te melden. Of toch, na maanden van verschrikkelijk hard werken door Jurgen en zijn collega`s, hebben ze deze week eindelijk goed nieuws gekregen : Ze hebben een keiferm contract binnengerijfd als leverancier van NBN, het National Broadband Network, dat er voor gaat zorgen dat alle Australische huizen verbonden zullen zijn via glasvezel. Hoe cool is dat ! Enfin, hij natuurlijk heel blij. Ik ook, al wacht ik nog op de beloning / feestje voor alle echtgenotes die de afgelopen maanden nachten en weekends in eenzaamheid hebben doorgebracht.

Nog 1 weekje school en dan al weer wintervakantie. Wij trekken naar het rode hart van Australie (Alice Springs, Uluru, ...) en de kids zijn daar al ferm naar aan `t aftellen. Ook al omdat na die reis Freya, Wim en Vincent naar toe komen.

Dit weekend was behoorlijk rustig. Gisteren bleven we geheel niet naar onze gewoonte gewoon thuis, beetje frutselen, beetje koken, beetje tekenen.
Vandaag trokken we nog eens naar de stad. Een bezoekje aan de Hyde Park Barracks stond al een tijdje op mijn lijstje van "to see in Sydney". The Barracks is een gebouw, nu museum dat helemaal in het begin van de 19de eeuw dienst deed als huis / gevangenis voor de eerste convicts. Later werden er vrouwen en meisjes opgevangen die uit hongerlijdend Ierland naar hier werden verscheept om het vrouwentekort hier op te lossen. Nu is het een museum. Een bezoekje meer dan waard.

Stil

We kregen deze week een wel erg lekker pakje van Marie en Seb uit Belgie. Boordevol educatief totaal onverantwoord maar oh zo lekker snoepgoed ! "Lollies" zoals dat hier heet, maar dan van het veel lekkerder soort. Glunderende gezichtjes toen we gisteren een chokotoff aten als dessert. En stil... Niet alleen omdat het zo lekker is...zo caramellig, je kan gewoon een paar minuten niet spreken ;-)

Port Stephens

De laatste maanden hebben we een zwak voor de South Coast ontwikkeld, maar ook de Central Coast (ten noorden van Sydney) is prachtig. Daar zijn we vooral al geweest om in de duinen van Stockton te gaan crossen, maar we hadden het er verder nog niet ontdekt. Hoog tijd dus. Nu in de winter kost een verwarmde cabin er amper meer dan een sta-plaats voor de tent, de keuze was dus snel gemaakt.... Op zaterdag trokken we naar Port Stephens, een natuurlijke haven die een paar keer zo groot is als de Sydney Harbour, en ook verschrikkelijk mooi. Vanop Tomaree Head heb je een prachtig zicht op de hele wijde omgeving. In de baai zitten veel dolfijnen, maar die hebben we niet gezien. De migrerende walvissen ook niet. En toen we later op de middag nog een wandeling gingen maken in de Tilligerry Habitat hadden we nog eens pech. Daar woont een kolonie koalas, maar die hadden zich te goed in de bomen verstopt. Niet getreurd, `t is er keischoon, heerlijk wandelen.
Op zondag hadden we meer chance. Na nog eens een wandeling langs `t water besloten we dat het tijd werd om onze boomerang-kunsten uit te proberen. Daar heb je plaats voor nodig, dus wij toch maar naar Stockton. Het bodyboard was ook mee, de duinen nog steeds erg steil... dikke pret dus.





Toen we gingen picknicken zagen we ineens een heel aantal waterpluimen boven zee. Walvissen !!! En wat voor ! Ik denk dat er wel een tiental walvissen zat in het stukje zee voor ons, en enkele hadden wel erg veel energie. Voortdurend geflap met hun vinnen en om de vijf botten sprong er een metershoog het water uit om dan met een gigantische splash terug in het diepe te verdwijnen. We zaten natuurlijk wel ver en hoog en droog op een duin, maar wat een fantastisch schouwspel ! Genieten !


Vooraan in het water is een bootje, daarachter een "breaching" humpback walvis



Ook van, met, op, naast en onder de bodyboards, maar altijd blijven lachen ;-)
We waren niet van plan om echt in de duinen te gaan rijden en hadden al ons "recovery-gerief" thuis gelaten, maar toen bleek iemand anders ferm "stuck" te zitten, en gingen we voor hen op zoek naar hulp. En ja, dan geraakten we natuurlijk zelf ferm vast en was het graven met handen en voeten ;-) Toen moesten we ook nog de uitgang vinden die beter verstopt was dan we dachten... Enfin, met een grote smile en iets vroeger dan normaal kropen we gisterenavond in bed....

Gevonden !

Zeker nu het winter is, sta ik wel eens graag achter mijn kookpotten om nieuwe lekkernijen te ontdekken. Dat ik nu veel meer tijd heb, zal er ook wel voor iets tussenzitten. Maar ook in Belgie probeerde ik toch minstens 1 keer per week een nieuw kookboek-recept uit. Een nieuw continent, nieuwe ingredienten, nieuwe smaken, doen die goesting alleen maar toenemen. Ik was al een tijdje op zoek naar een kookboek van een Australische kok, maar vond niet meteen mijn goesting : ofwel te gewoon (te Europees), ofwel met te veel "vreemde" ingredienten, die je maar 1 keer gebruikt e waardoor je na enkele weken met een kast vol rariteiten zit. Maar nu heb ik hem gevonden....een goeie mx van vanalles en nog wat. Dankzij de razendpopularie tv-kook-wedstrijd Masterchef .... Gary Mehigan. Zijn kookboek "Comfort food" ligt hier reeds enkele weken op de bovenste plank. Of beter, het werkblad. Tot nu toe is alles al heel erg in de smaak gevallen. Het hele huis geurt nu naar brownies, en omdat een stoofpotje de dag erna nog lekkerder is, stond vanmiddag de "lamb stew" voor morgen al te pruttelen. We hebben voor dit weekend een cabin geboekt in Port Stephens (2 uur ten noorden van Sydney). Geen tent deze keer, wel een houten hutje, zelfs met verwarming, maar na een winterdag zon en zee, zal het toch smaken (hoop ik dan toch)

Speciale vermelding

Deze vind ik zooo mooi dat ik er een apart berichtje voor schrijf...

We hebben niet veel luxe nodig, zeker niet als we op vakantie gaan. Maar tegen een 5 miljoen sterren hotel kunnen wij geen nee zeggen. Zoooooo mooi ! We worden er elke keer weer stil van.....

Pigeon House Mountain

Kangaroo Valley op zaterdagochtend

Dankzij de wat mij betreft compleet achterhaalde uitvinding die Commonwealth heet, hadden wij gisteren toch maar lekker een dagje verlof. Haar echte verjaardag is ergens in april, maar om de lange weekenden hier mooi over het jaar uit te spreiden, vieren we dat hier in juni. Zoals ze het gisteren op ABC-radio zeiden (en sappig en no-nonsense zoals dat alleen in Australie kan) "Happy Birthday Lizzie !"
Wij trokken een weekendje naar de South Coast, naar een prettig plekje aan Pretty Beach. Ik wilde al lang naar de Pigeon House Mountain. Vanop de top heb je er een prachtig 360 graden zicht. Van de oceaan, helemaal over de Budawang Wilderness. Het is een behoorlijk "ptiitg knikje" zoals dat dan heet, maar het vooruitzicht op een aantal steile trappen en ladders, zorgden voor flinke stappers. Captain Cook zag de karakteristieke berg in 1770 vanop zijn schip en noemde hem toen de Pigeon House Mountain omdat hij wel wat op een duiventil leek. In 2010 leek het er op de top wel een duiventil, wat een begankenis. Het was natuurlijk een lang weekend en heerlijk weer, maar toch, dat zijn we niet gewoon hier in Oz.


Op weg naar de Pigeon House Mountain


De rest van het weekend speelden we op het strand, met de wombats, kangoeroes en possums. En waren we veel bezig met aan- en uitkleden.... Laagje over laagje over laagje aan, met de rijzende zon dan weer laagje na laagje uit, en `s avonds alles weer terug aan want al kamperend is 3 graden behoorlijk fris.



Veel strand en dierenplezier dit weekend...



en al de rest van de foto`s

Winter

Na een ongelofelijk natte rotweer-week, is het nu ongelofelijk mooi weer, prachtig blauwe hemel en volop zon. `s Morgens en `s avonds is het behoorlijk fris en de kinderen wachten vol ongeduld op de moment dat ze "hun adem kunnen zien". (wacht maar, als we dit weekend kamperen en om 6 uur `s morgens uit ons tent kruipen, zal `t wel prijs zijn...).
Wij doen ons best om ook weer van deze winter met volle teugen te genieten. Zondag bleven gezellig thuis, gingen vliegtuigjes gooien en fietsen in het park. Ons huis veranderde ondertussen langzaamaan in een citroen-bom. Nu elk bezoekje aan de buren "beloond" wordt met een hele doos citroenen, krijgen we een luxeprobleem. Want hoeveel citroencakes kan je eten en hoeveel vers citroensap kan je drinken ? En er staan al 2 flessen limoncello in de koelkast. Volgende project dus, citroenconfituur. Uren heeft het staan pruttelen, er ging een ferme dosis suiker in, en het werd het toppunt van "bittersweet". Op het verloren brood bij het ontbijt deze ochtend, was het toch ferm smikkelen. Onder het motto "da kan ni slecht zijn", stak ik een citroen (met wat tijm en look) in een kip, die na een uurtje braden, op een hik en een gauw opgepeuzeld was door onze kroost. `t Was dus lekker ;-)
Nog maar 20 citroenen te gaan...
Het mooie weer was ook een voltreffer voor onze tekenles op locatie. We gingen zitten in de tuin van Eryldene, een historic house in Gordon. Ik keek mijn ogen uit, en probeerde er iets van op papier te zetten......helemaal niet simpel... en ik werd dan ook graag afgeleid door een stel mooie tortelduiven.

Vivid Sydney !

Mooi, mooi, mooi...Het "Vivid Sydney" festival was een streling voor het oog. We gingen er zaterdagavond naar toe en zagen prachtig gekleurde lichtprojecties op het Opera House. Maar de beelden op de verschillende historische gebouwen langs Macquarie Street vond ik nog mooier. Daar stond het allemaal in het teken van de 200ste verjaardag van het visionaire "government" van Lachlan Macquarie over de staat New South Wales. Met niet minder dan 268 visionaire projecten heeft hij een kick start gegeven aan dit toenmalig nieuwe land. De St. Mary`s kathedraal was het hoogtepunt. Geweldig, een must ! We waren op stap met Jan en Inn en hun kids. De onzen vonden het zo dubbelplezant. En na een verschrikkelijk natte week, bleef het zelfs zo goed als droog !

De foto`s zijn natuurlijk het belangrijkst, maar laten nog even op zich wachten. Na een computeronderhoud moeten nog wat links heen en weer gelegd worden... (dat mag Jurgen morgenavond doen, terwijl ik met mijn vriendinnen op stap ga ;-)

Al een klein voorproefje ....

Ze waren nat tot onder hun ondergoed ;-) Maar het moest gebeuren....als het kriebelt, moet je in de plassen springen.
Door de regen hadden de kids een hele dag in hun klas gezeten. Zelfs voor de lunch en speeltijd bleven ze daar, terwijl het buiten non-stop pijpenstelen regende. Om de speelplaats over te steken, kon je best een vlot gebruiken en de straten en riolen waren tot heuse rivieren omgetoverd.
Thuis laarzen en regenjas aan, en dan maar plitsen-pletsen. `k Had ze evengoed in hun blootje naar buiten kunnen sturen....Binnen de paar minuten waren ze immers toch nat tot op hun vel. Maar het waren wel een paar heel leuke minuten :-)

Het regent, het zegent...

Op 1 juni is hier officieel de winter begonnen, haha, zo`n winter van 15 a 20 graden overdag. Maar ook zo`n winter die bijzonder nat is dit jaar. `k Zou er mijn blog van vorig jaar eens moeten op nakijken, maar ik kan me niet herinneren dat het toen zo nat was. En natuurlijk foeter ik wel eens op de regen, vooral als die net valt wanneer we naar school moeten vertrekken, of wanneer ik gepakt en gezakt uit de supermarkt kom. Vandaag heb ik wel een keer of 5 het wasrekje verplaatst van binnen naar buiten en weer terug. Qua wisselvalligheid kan het hier tellen de laatste dagen....

Maar, zoals het met zo veel het geval is... je kan het meisje wel uit Belgie en het Belgisch klimaat halen, maar het Belgisch klimaat niet uit het meisje. En dit durf ik bijna niet zeggen, ....Maar toen voor gisteren een buiige herfstdag voorspeld was en ik mezelf al binnen zag zitten met een warme tas thee, wollen trui aan en in een dekentje gewikkeld aan mijn tekentafel, en toen het dan uiteindelijk toch een zonnige dag werd, was ik een fractie van een seconde (het was maar een fractie he) een klein beetje teleurgesteld.... Raar he, ik schrok er zelf van.
Enfin, vandaag hebben we dan een dubbele portie nat gekregen. En toen zat ik inderdaad met een tas thee, in een dekentje gewikkeld te tekenen. Erg idyllisch...
Oh ja, vooral toen Rosemarie en Jan-Willem voor de derde keer deze week met doorweekte schoenen, kousen en broeken binnenliepen. Want enkeldiepe plassen zijn onweerstaanbaar.