Surf`s up !

Ach, wat hadden we een leuke avond op zaterdag... Ook een beetje bitterzoet want het was het afscheid van Anne en Filip die na 3,5 jaar Australie binnenkort terug naar Belgie keren. En ook een erg late avond... heerlijke gerechtjes, bijzonder gezellig gezelschap en filosofische discussies doen de wijzers van de klok in topsnelheid gaan. En `k moest er weeral vroeg uit want Rosemarie had een sportfeestje.
Enfin, niets zo goed om laaghangende vermoeidheid te bestrijden als wat uitwaaien aan zee. Voor vanmiddag was een heuse storm voorspeld, maar die leek enkel op zee te woeden. We trokken naar Dee Why en wandelden over de rotsen naar Curl Curl. Onderweg genoten we van het schouwspel van de metershoge golven en de surfers die zich er op, in, door en voor waagden. Wat een lef hebben die gasten toch ! Dat moet een gigantische kick geven...
Tegen de avond kleurde de hemel boven Dee Why prachtig roze en oranje, en toen hadden we natuurlijk geen zin om al naar huis te gaan. En ik had al helemaal geen zin om te gaan koken. Zodoende zaten we even later op de trapjes van de rockpool te genieten van de zonsondergang, de cool-doenerij van de surfers, en aten we pizza uit een doos.

Voor wie wil : Foto`s van onstuimig water


Nu is het acht uur, de kids liggen al lang te ronken als rozen (klinkt wat vreemd he) en wij kruipen er meteen ook in. Gezellig.


Speciaal voor opa kwam dit valkachtig vogeltje poseren



En hier zagen we niet alleen een grote golf aankomen, maar ook Cedric`s dubbelganger ;-)

de 21ste eeuw

Excitement alom bij Rosemarie en heel haar klas. Sinds deze week zijn ze de trotse gebruikers van een elektronisch Smart board. Weg met het oude zwarte schoolbord, weg met het schoolkrijt. Welkom in de 21ste eeuw ! Met hun smartboard beloven de lessen een pak interssanter te worden. Het is een gigantisch computer scherm, een touch screen waar je uiteraard vanalles op kan tonen (met allerlei "hide", "drop down" en andere snufjes), maar je kan er ook met je hand op tekenen en schrijven (en weer uitgommen), je kan er mee op het internet gaan, etc...
De school - `t is te zeggen, het oudercomite - heeft er al een aantal gekocht en omdat Rosemarie`s juf er al veel mee gewerkt heeft in een vorige school, was zij bij de gelukkigen. Tegen volgend jaar zouden alle klassen er een hebben.
Ik vind het fantastisch en vraag me ook af hoe dat in Belgie zit ? Zijn daar ook al van die interactieve smartboards ? Of is het nog met krijt en bordveger ?

Nog altijd bezig

Met de schoolterm terug goed op gang, heb ik ook weer tijd om me creatief uit te leven. Ik zei al dat ik aan de cursus Graphic Design ben begonnen. De eerste module - Design History - heb ik ondertussen afgewerkt, ook het daarbijhorende assignment (waar ik trouwens een leuke A+ score op heb behaald). Tussen die soep en patatten door probeer ik ook nog wat te tekenen voor mijn Botanical Drawing Class, ook al omdat vooral Jan-Willem heel vaak iets opraapt in de bush...."voor jou mama, kan je dat eens tekenen". En als dat nog niet genoeg is, schilder ik nog wat.
Straks begin ik met module 2 van de cursus en dan moet het wat ingetogener... `k moet tientallen schetsjes maken die een beweging of emotie weergeven, maar `k mag enkel een stip, een lijn of een vlak tekenen. Dat wordt interessant.


enkele botanische frutsels, ik ben nog steeds een fan van potloodtekeningen, en van waterverf heb ik nog altijd wat schrik


van acrylverf heb ik minder schrik ;-)

"wat zal ik eens aandoen ?"

Rosemarie en ik hebben nog 74 dagen om te beslissen wat we gaan aandoen om toch een beetje op te vallen op onze volgende meisjesdag.
We hebben namelijk beslist om op 8 augustus samen mee te doen aan de "City to Surf" Race. Een topevenement in Sydney waar jaarlijks meer dan 70.000 mensen aan deelnemen. De race loopt over 14 kilometer, van het hartje van de stad, helemaal tot aan Bondi Beach. Uiteraard gaan wij die 14 km niet lopen, wij gaan voor het "Back of the Pack" klassement van de stevige stappers. Toen ik het vroeg was Rosemarie meteen laaiend enthousiast en ik ben ervan overtuigd dat ze dat gaat kunnen. `t Is een taaie die Rosemarie van ons. Met ons gaan nog een paar schoolvriendinnen van me mee. Als het weer even wil meezitten, wordt dat ongetwijfeld een onvergetelijk dagje voor ons.
Nu rest enkel nog de vraag hoe we een beetje gaan opvallen in dat "peleton". De City to Surf race is nl. ook een lopend en wandelend rariteitenkabinet met mensen in de meest uiteenlopende en hilarische outfits. Denk roze pluimenhoed, denk blauwe pruik, ... zolang het maar comfortabel zit. Ik zal de "hot dollar" shops eens gaan inspecteren ;-)

Hard labeur

Het was een beetje stil op blogfront deze week. Het was dan ook een doodgewone week, met onze gewone doordeweekse bezigheden. De kinderen zijn naar school geweest en hadden wat playdates, Jurgen ging werken en ik heb - naast de was, plas, boodschappen, kook,school etc - getekend en geschilderd en mijn 1ste assignment afgewerkt voor mijn graphic design course. Enig memorabel feit : de limoncello was klaar en is ondertussen al weer op ;-). Gelukkig bracht Ole ons weer een nieuwe lading citroenen.
Het was ook een redelijk koude week, en behoorlijk nat. Het droog krijgen van de was begint weer een uitdaging te worden.
Maar vandaag wilde het maar niet regenen, dus moesten we echt de tuin onder handen nemen. Dat was al langer nodig. De tuinpaden waren immers verdwenen, net zoals onze huisnummer en brievenbus, en het werd alsmaar moeilijker om in en uit de auto te stappen (de oprit werd alsmaar smaller). Nu ben ik al niet geboren met felgroene vingers, maar in een tuin als de onze hier, valt er maar weinig plezier te rapen in tuinieren. Woekerplanten en slingerplanten die je ZIET groeien...grrr. Een hele trailerlading hebben we weggesnoeid, en daarbij hebben we zeker 6 ballen teruggevonden, en ook enkele bijzonder interessante "bugs" die van Rosemarie en Jan-Willem uiteraard in een potje moesten.



Na het werk het verzet, bij Astrid en Volker. Heerlijk gegeten en gedronken (daar ging de limoncello), gebabbeld en gelachten. De kids amuseerden zich naar goeie gewoonte. Een heerlijk herfstdagje dus. ;-)

Brrrrr met een grote B

Voor al diegenen die vinden dat wij schrandelijk overdrijven in het dragen van verschillende laagjes wol of fleece: het bewijs dat het hier ook ferm koud kan zijn.... Gisteren op weg naar Lithgow reden we door Richmond, een halfuurtje bij ons vandaan. Boven de velden hing er een mysterieus dik pak mist, kinderogen zagen een dun laagje sneeuw op het gras liggen, en de thermometer stopte bij 4.3 graden. Da`s niet meer fris, da`s koud.

Hoe vettiger, hoe prettiger

Vandaag was een "hoe vettiger, hoe prettiger" dag. Anne en Filip zijn aan hun laatste weken in Sydney bezig en wilden nog wel eens een dagje 4Wdriven. Zoiets moeten ze natuurlijk geen 2 keer vragen en Jurgen komt er zelfs graag vroeg voor uit zijn bed. Speel-tuin van de dag waren de Powerlines in de buurt van Lithgow.
`k Ga er verder niet al te veel woorden aan "vuil" maken, al de rest is dat al genoeg. En de foto`s doen de rest van het verhaal... Maar in `t echt was nog een pak cooler ;-)


de kids vonden het leuk


Wie nog meer modder wil zien, klikt hier

Fish Market

Gisteren namen we de kids mee naar de Fish Market. Ze waren eerst niet echt laaiend enthousiast,.... tot ze de vissen ontmoetten. Ze keken hun ogen uit en kregen er honger van. Oesters, scalops, calamares, zeewiersla, zalm, en we konden er weer tegen.

Heel Sydney was gisteren trouwens in de ban van de homecoming van Jessica Watson, een 16-jarig meisje dat in haar eentje en non-stop in 7 maanden rond de wereld is gezeild. Best een knappe prestatie, en ze werd dan ook ingehaald als een ware kampioen. Maar echt wild word ik er niet van. Ten eerste begrijp ik niet welke ouders hun 16-jarig meisje voor 7 maanden de oceanen opsturen (Rosemarie moet alvast niet gaan beginnen dromen), en ten tweede zit er achter de zeilster een bijzonder media- en geldgeil PR-bureau, en daar hou ik niet zo van...

Bijna schol !

Gisteren bracht Ole, de buurman, een hele zak vol citroenen, recht uit de tuin. `t Is er "`t seizoen" voor en ze hangen met honderden in zijn boom. Super natuurlijk, de geur alleen al is een waar genot. Maar wat doe je ermee ?
Alcohol, ja, alcohol, altijd een goeie optie ;-)
Vanavond liggen 10 naakte citroenen op het aanrecht naast een lege fles Vodka en ruikt de keuken nog veel lekkerder naar Limoncello-wording. Nu enkel nog 5 dagen geduld en het geheel nog wat zoeter maken en dan kunnen we aan de borrel.

We gaan zo`n borrel trouwens goed kunnen gebruiken....de temeperatuur is een ferm pak gedaald. Geen zomerse 25 graden meer. ` Morgens en `s avonds halen moeite 10 graden - denk ik (en voor de verwende nesten die we ondertussen zijn) voelt dat aan als vrieskou.

Moederdag aan Cremorne Point

Na een lekker moederdagontbijt gingen we wandelen langs Cremorne Point. Dat ligt zowat schuin tegenove de Opera, aan de noordkant van de haven. Mooie plek om naar het nieuwjaarsvuurwerk te kijken, of als je erg veel centen hebt, er in een van de oudste huizen van Sydney te wonen. Wij genoten er van de zon, de staalblauwe lucht en het uitzicht en waren daar ook al gelukkig mee.

Onder het mom van een "training" met de Landcruiser club, trokken we gisteren nog eens naar Stockton. Veel les was er niet bij.... ;-) Op steile duinen rijden, dat moet je gewoon proberen en het vinden van de juiste snelheid is een grote "trial and error" oefening. "Momentum, momentum, momentum" ....dat is het codewoord. Maar toch ook weer niet te veel, want net achter de top van een steile duin, kan een nog steilere afgrond liggen....
Met 14 auto`s is `t ook wel lachen en je probeert al eens wat meer, want zolang je de duinen recht blijft pakken, kan er eigenlijk niks misgaan. Het weer was ongelofelijk prachtig. Ik blijf het een heel mooie plek vinden. Vooral dan later in de namiddag, als het licht begint te veranderen is het er wonderlijk mooi.

Voor wie nog wat meer zandfoto`s wil zien...

Bompa ! Kijk eens wat ik kan !

Na veel proberen, foefelen en frutselen lukte het plots wel ! En hij is zo trots !

(voor degenen die niet mee zijn : bompa had dit vingertrukje getoond aan Rosemarie en Jan-Willem. Rosemarie was er al snel weg mee, Jan-Willem moest nog wat oefenen. Een ritje naar Stockton Beach bleek net lang genoeg.)

Tijdloos

Dankzij een combinatie van tijd, goesting en een poging om mijn grijze cellen - en ja, zelfs de 2 helften - bezig te houden, ben ik deze week gestart met een opleiding Graphic Design. Het is niet direct mijn bedoeling om grafisch designer te worden maar in mijn communicatie-job (in mijn vorig leven of in mijn leven dat "on-hold" staat - welk van de 2 daar kom ik niet uit) heb ik voortdurend te maken met design. Het leek me niet alleen leuk, maar dus ook nuttig om er de finesses van te kennen en te kunnen.
Het is een on-line course, en kheb een jaar de tijd om me door alle modules te worstelen. Op `t eerste zicht lijkt het wreed goed ineen te zitten. Erg interessant en doorgedreven. Daardoor ook een beetje "scary", want "ga ik dat allemaal wel kunnen ?"
Beginnen is bij `t begin, een geschiedenis van het grafisch design, van de grotten van Lascaux over Gutenberg en Bauhaus tot nu. Erg interessant, `k ben weeral een aantal bijzonder boeiende weetjes rijker.
Wisten jullie bv dat het font type Garamond als sinds 1540 bestaat en zo goed als onveranderd is gebleven ? En meer nog, het geldt nog steeds als een van de meest duidelijke en leesbare lettertypes. En ook, dat Claude Garamond zijn lettertjes verkocht aan Christopher Plantin, (in Antwerpen). Plantin zag wel wat in de font, is die veel beginnen gebruiken en in een mum van tijd was de Garamond font enorm populair en is dat 500 jaar later nog steeds. Fantastisch toch, zo`n tijdloze dingen !

Award-winning !

`t Was gisteren weer zo een van die momenten dat je beseft dat de tijd vliegt ! Het leek of moeke en bompa nog maar net waren aangekomen... en toch was het gisteren voor hen hoog tijd om terug naar Belgie te vliegen. Hoog tijd, want door de Ijslandse vulkaan, hebben ze "de verlenging mogen spelen", in Western Australia nog wel.

In die 2,5 maand hebben ze veel gezien, gedaan en meegemaakt. Ze kunnen met recht en rede zeggen dat ze "het leven zoals het is ... Australie" echt beleefd hebben (met andere woorden, wat die allemaal hebben meegemaakt en uitgespookt is niet allemaal voor publicatie vatbaar ;-)

Wij zijn uiteraard super, super blij dat ze naar hier zijn gekomen. Het heeft deugd gedaan bij allemaal. Rosemarie en Jan-Willem hebben zo intens genoten van het knuffelen, spelen en babbelen met hun moeke en bompa. Die kunnen nu recupereren van al dat geravot - vooral bompa zal het nodig hebben na Jan-Willem`s "aanvallen" en dan hopelijk nog lang nagenieten.

Een van de dingen die hen opvielen en waar we sindsdien al vaak om gelachen hebben, is dat zo goed als alles wat je hier ziet en vindt (van joghurt, over wijn, tot bakkers) wel ergens een of andere award gewonnen heeft, en mocht dat even niet het geval zijn, dan roepen de winkeliers zichzelf wel uit tot "world famous", "the best in Australia, the world, the universe".
Daarom verkiezen wij moeke en bompa hierbij graag tot the Award winning, world-famous, amazing toerist/moeke&bompa/ mama&papa of the year ! Proficiat !

Nu terug het gewone leven, maar onze kerst/paasboom laten we lekker staan. Want nu tellen we af naar het bezoek van Freya, Wim em Vincent in de winter.
Trouwens, over winter gesproken, het is weer van dat : kouder in huis dan buiten en vooral `s morgens en `s avonds is het frikkin` freazing. De flanellen lakens liggen er al op. De wollen truien trekken we in laagjes over elkaar aan. Maar gisteren hebben we toch ook maar het gasvuur aangestoken

Wetsvoorstel

Het zou bij wet verplicht moeten worden. Dat alle moeders / vrouwen elk jaar met een groepje vriendingen op lang weekend gaan. Zonder mannen, zonder kinderen. Met als enige verplichting : alles kan, alles mag.
Dit weekend probeerden we met ons zessen het wetsvoorstel uit. Shirley, Anne, Babs, Sabine, Inn en ik trokken naar Bowral, in de Southern Highlands, zo`n 1,5uur ten zuiden van Sydney. Mooie streek, mooi weer, geweldig gezelschap. Een uitgebreid reisverslag ga ik er niet van maken, een uitgebreide fotoreportage heb ik niet - we hadden het veel te druk met lachen, winkelen, koffiedrinken, spelletje spelen, wijn proeven, maar vooral babbelen, babbelen, babbelen. Het was zo leuk... om alleen maar aan onszelf te moeten denken. Danku, mannen !

Trouwens, de mannen hebben zich naar eigen zeggen ook behoorlijk geamuseerd met hun kroost, en de kroost met hun papa. In ons geval een jarige papa ! Ja, shame on me....Jurgen in de steek laten op zijn verjaardag ! Maar, heel erg leek hij er gelukkig niet onder geleden te hebben, en nu heeft hij natuurlijk nog altijd het een en ander tegoed he van mij ;-)