Met de herfst is het hier ook volop appel-seizoen. Langs de Bells Line of Road, in de richting van de Blue Mountains zijn een heleboel boomgaarden. In enkele ervan mag je zelf je appels van de bomen gaan plukken. Dat zagen Rosemarie en Jan-Willem wel zitten. Ik had het niet verwacht maar volgens de boomgaardier (zal wel niet bestaan he, dat woord), loopt het appelpluk-seizoen op zijn einde. En de afgelopen weken hebben de flying foxes, ofte de grote vleermuizen, ook ferm lelijk huisgehouden. Als die komen overvliegen en in de bomen hangen, schudden ze er door hun gewemel een hele hoop appels uit, daarbovenop beginnen ze ook nog eens te knabbelen aan de appels... En die peuzelplekken trekken dan weer andere lekkerbekken als wespen aan.
We moesten dus een beetje speuren naar de goeie appels. Goed verstopt tussen de bladeren en niet te hoog - kinderhoogte - vonden we toch een hele buit.
We eten ons de volgende dagen dus door een wintervoorraad appels heen. Staan al op het menu : appelmoes met kip, appelcrumble, appel muffins. En nu al gebakken (en goedgekeurd) Zweedse appelcake. kHeb er geen gedacht aan wat er zweeds aan is, maar met die kraakverse appels, smaakt ze naar meer ;-)
3 opmerkingen:
wauw die cake ziet er overheerlijk uit
Ook wij kijken al uit uit naar de nieuwe appeloogst.
Ach ja, september is nog ver weg en eerst moet opa de appelaars nog snoeien .
Daarna zullen wij niet veel werk meer hebben. Rosemarie en Jan-Willem zullen de appels plukken !
Nog eentje voor het rijtje appellekkernijen: appelschijfjes in de oven met kaneel en bruine suiker...mmmm...
Groetjes uit een lentezacht Belgie,
Ann & co
Een reactie posten