Onze buren

Het lijkt wel of wij geluk hebben in "buren". Hier in Beecroft zijn we ook weer met ons gat in de boter gevallen wat dat betreft (langs ene kant dan toch). Onze buren zijn Ole en Toni, hij een Deen van 67 (die hier al 44 jaar woont), zij een rasechte Australische van begin in de 60. Heel erg joviale mensen, Rosemarie en Jan-Willem zijn dol op hen. Die vragen regelmatig of ze even mogen langsgaan bij hen, en even regelmatig vragen ze het ook niet, en kruipen ze gewoon door de tuin tot bij de buren. Na de voetrally in The Rocks hebben we kennisgemaakt met hun dochter en schoonzoon, lekker gegeten, gebabbeld, ....
Ondanks het beeld dat vele niet-Australische mensen hebben - dankzij series als "Neighbours" en "Home and Away", is het hier in Sydney niet zo normaal en gewoon om veel contact te hebben met je buren. Vele mensen kennen hun buren ook niet, of hoogstens van het even goeiedag knikken. Even een ei of een citroen gaan lenen, is meestal al helemaal "not done". In "the country" zal het wel anders zijn, wij zijn alvast heel gelukkig met onze uitzonderlijke situatie.



Ole en Toni zijn echte levensgenieters en kunstliefhebbers. Toni is kunstlerares en zelf ook erg artistiek aangelegd. Ole werkt in de bouw en heeft zijn halve huis zelf gebouwd en verbouwd. En heel vaak heeft hij het oude hout van afbraakwerken, terug verwerkt in een kast, kaders, etc. Mooi en uniek. We kregen vanavond van hen een hele mooie souvenir mee : een keramieken tegel geschilderd door Toni en door Ole ingewerkt in een houten kader, tot een onderzetter voor op tafel - met hout afkomstig van een oude deel van hun huis, waarop je alle lagen verf van de voorbije 100 jaar nog ziet . Zo mooi vind ik het. Dit en de herinneringen die er bij horen, wordt zeker iets dat we voor altijd zullen koesteren.