We waren nog nooit echt ver ten zuiden van Sydney geweest, maar nu we Jervis Bay ontdekt hebben, zullen we daar zeker nog terug komen. Wat een prachtig stukje Australie weeral. De weg erheen is al mooi, langs de Sea Cliff Bridge, waar je letterlijk langs de kliffen en boven de oceaan rijdt. Dan koffietje drinken in Kiama en hopen dat het Blow Hole - waarvoor het stadje bekend is - in een woeste bui is. De zee was niet erg wild, dus erg hoog ging het niet, maar toch mooi, vooral het geluid van het aankomend water vonden Jan-Willem en ik super. En dan verder naar Jervis Bay met zijn parelwitte stranden. We kampeerden in het Booderee National Park, en als je dacht dat wij de enige zonderlingen waren die in de winter gaan kamperen, dan heb je het mis. De camping stond vol. Nu is Jervis Bay een erg populaire plek en zijn de kampeer- en logeergelegheden eerder beperkt - vergeleken met Belgische normen dan toch (geen hoogbouw, vele stukken zijn nationaal park en zo). In de zomerperiode wordt er zelfs gewoon "lotje-trek" gedaan voor de kampeerplaatsen (inschrijven in augustus en dan gewoon hopen dat je geluk hebt). Enfin, mooie camping, de crimson rosella`s kwamen ons al meteen verwelkomen. In de namiddag zijn we gaan wandelen langs de witte stranden - mooi, mooi, mooi, het leek wel sneeuw. Als de zon onderging - al om 5 uur - werd het wel snel frisjes, dus winterjassen aan en mutsen op. Op de camping zijn we in het donker nog een wandeling gaan maken, op zoek naar diertjes. We havdden het kunnen denken : aan de picknick en barbecueplekjes zaten de wallabies en vooral de possums de overschotjes op te peuzelen. Ze waren absoluut niet schuw deze possums. Jan-Willem ook niet. Die ging op zijn hukken zitten, kroop dichterbij en pakte zo`n possum onder zijn arm !! Altijd weer een topmoment voor de kids als ze zo dichtbij kunnen komen.
In Jervis Bay leeft een hele kolonie dolfijnen en die wilden we wel eens zien. En het is "Whale watch season" : de walvissen zwemmen dan van de koude antarctische wateren langs de kust van New South Wales naar warmere oorden in Queensland om hun jongen te krijgen. Wij dus op een boot en dan maar hopen dat we ze te zien zouden krijgen. De dolfijnen zagen we al meteen, wat een mooie dieren en wat een goeie start van de dag. Dan zijn we de baai uitgevaren op zoek naar de waterpluimen die de aanwezigheid van de walvissen verraden. Al snel had de kapitein er een aantal "in de mot". De walvissen zwemmen aan een snelheid van +/- 4 knopen naar het noorden en ze moeten om de paar minuten boven komen om adem te halen. Eens je er een paar gezien hebt, is `t dus redelijk simpel om ze te blijven volgen. Maar het blijven wilde dieren en dus ook heel onvoorspelbaar. Wij vonden het een superspannend en fantastisch schouwspel. Giganten van wel 15 meter lang en tot 45 ton zwaar die heel soepel en haast elegant door het water glijden. De Humpback whales staan er ook voor bekend om - niemand weet echt waarom - van tijd tot tijd te "breachen", ze springen dan hoog op uit het water en draaien op hun rug alvorens terug in het water te vallen. Plots zagen we ver op zee zo`n walvis helemaal uit het water springen. Iedereen op de boot natuurlijk "Whaaaaaauuuuww!!!!" Maar niemand op de boot had kunnen hopen dat een paar minuten later een van die giganten vlak voor onze neus misschien wel 5-6 meter uit het water rees en zich met een supersplash op zijn rug liet vallen. Ik werd er zowaar emotioneel van....wat een spektakel ! Onze dag kon uiteraard niet meer stuk. (Alleen Jan-Willem was verdrietig omdat we niet de hele dag op de boot konden blijven).
In de namiddag zijn we gaan nagenieten van onze ervaringen op het witste strand van de wereld (zogezegd dan toch) - Hyams Beach. Het is ook wel echt heel wit. Lola en Marie en Seb waren ook in de buurt, dus hebben we samen van die mooie winterdag genoten - dat is, op het strand, in een t-shirtje ;-))
Op onze vrije maandag zijn we dan op `t gemakske en met een hele grote omweg terug richting Sydney gereden. Langs Kangaroo Valley, een prachtig glooiende en groen vallei met veel wineries en uitkijkpunten en watervallen. Geheel in de Australische traditie van het zichzelf uitroepen tot iets, hebben ze zich in Kangaroo Valley uitgeroepen tot de mooiste vallei in Australie. Ja, "whatever" denk ik dan, `t is er echt heel mooi, maar mooiste...?, who cares anyway ? Wij komen zeker nog eens terug in de lente of de zomer, en zo wordt ons "lijstje" elke keer alleen maar langer....
De fotos staan in een picasa-album
2 opmerkingen:
ok doe maar al een lotje trek voor als wij daar zijn als het zo super is.
Schitterend he die humpback whales hé, in zuid-afrika kilometers aan een stuk naast deze giganten gereden. Dan eens met een boot gaan spotten en er lagen er twee te vrijen op geen afstand van het strand, de natuur kan mooi zijn hé. Zo'n momenten moet je koesteren voor altijd. groetjes ginds en tot binnen heel kort
Amai, prachtige foto's, naar gewoonte! Onze buren zijn in de vorige vakantie gaan dolphin-spotten, maar geen enkele gezien. En dat je 2 walvissen ziet breachen, ik kan geloven dat je daar emotioneel van wordt. Dan kan je er ook helemaal niet bij dat Japan die beesten nog altijd hardnekkig blijft afslachten, voor de wetenschap...
groetjes, inn
Een reactie posten