vrijdag 31 oktober 2008

We zitten er warmpjes bij...

Het kwik steeg vandaag vlotjes tot boven de 35 graden. En er blies een hete wind. Ik liep rond in de stad en ik zat precies in een haardroger. Maar nu is `t alweer een flink pak afgekoeld - altijd bevorderlijk voor een goeie nachtrust - en morgen wordt het maar 25 graden. Kunnen we weer wat actiever zijn.
De hitte heeft Jan-Willem er nochtans niet van kunnen houden om heel de dag in zijn Spidermanpak rond te lopen - twas nl Halloween feest op school. Vanavond stond er dan ook geroosterde pompoen op het menu. Mmmm lekker.
Nog over de school : Rosemarie doet het echt heel goed ! Vanmorgen was ze meteen bij een paar andere meisjes gaan staan, en die waren ook blij haar te zien. Of ze ook al iets zegt, dat weet ik niet, maar `t is toch al heel wat dat ze zo de interactie aangaat, vind ik. En vandaag heeft ze met haar juf over de Australische dieren geleerd. Ze heeft weer wat woordjes bijgeleerd, en ze heeft haar juf met de NL / ENG kaarten van oma en opa ook wat nederlandse woordjes geleerd. Goed he.
Jan-Willem die heeft het iets moeilijker denk ik. Hij vind het schooltje nog niet zo leuk. Hij zeurt wel niet (veel) en hij huilt ook niet. Maar hij heeft nog niet echt contact met de andere kindjes. Hij speelt wel en als ik hem zo hoor, maakt hij ook wel plezier. Maar de taalbarriere speelt hem wat meer parten. En hij is natuurlijk ook gewoon Jan-Willem he, met zijn karakertje, en soms gewoon "in his own world". Gelukkig heeft hij zijn grote zus. Daar ben ik echt blij om, dat die mekaar zo onvoorwaardelijk hebben. Ze genieten daar hier nog meer van dan thuis in Belgie.
De warmte heeft ons ook wat "zottekes" doen worden en dan moest er gefotografeerd worden.

donderdag 30 oktober 2008

Aai haai





Rosemarie vond de reuze-rog in het Sydney Aquarium echt een lief beestje, aai, aai.
En de haaien leken eerst eng, maar daarna waren ze er echt niet meer weg te slaan. Verder hebben de kinderen eindelijk ook en vogelbekdier gezien, en ook Nemo hebben we gevonden. Heel mooi dat Aquarium, je wandelt er echt tussen de mooist gekleurde visjes alhoewel dat er ook wel een aantal monsterboelekes tussenzitten.
En omdat we nog eens met de bus en de monorail gingen, was Jan-Willem helemaal in zijn nopjes.

Voor de rest : Jurgen is terug van Niwue-Zeeland, dus da`s weer leuker (met z`n 4-en). We hebben onze nieuwe auto en morgen is het Halloween-feestje op school en mogen de kids verkleed naar school ! En dan is `t weeral weekend = toeristentijd !

Schatjes




Op donderdag gaan de kindjes niet naar het Day Care Center. Kan ik ze dus op de gevoelige plaat vastleggen...

dinsdag 28 oktober 2008

Post !


`t Is aangekomen ! Wat een leuke verrassing, en dan zat er nog een verrassing IN de verrassing. Helemaal top ! Rosemarie en Jan-Willem zijn er meteen mee aan de slag gegaan.
Voor de rest een gewoon dagje, weer heel wat administratie gedaan, naar de supermarkt geweest. En een prachtige stoffen-winkel ontdekt waar ze overschotten van hele mooie stoffen verkopen. `t Heeft mijn creatieve brein aan `t werk gezet en als mijn naaimachine aangekomen is, keer ik er zeker naar terug. Onze boot wordt op 16 november in Sydney verwacht. En dan hopen dat hij redelijk snel door quarantine geraakt.

zondag 26 oktober 2008

Tatatata-tatatata

De Studio Brussel van Sydney hebben we nog niet ontdenkt. In de auto staat nu een hit-zender op. Dit liedje brullen we tegenwoordig met 4 heel luid mee in de auto....
En The Veronicas zijn hier heel hot, dus `t wordt veel gedraaid !

A Zoo with a View



Na het auto-kopen naar Taronga Zoo. `t werd nog een hele uitstap met auto, trein, bus, ferry en kabelbaan. De Zoo ligt tegen een heuvel en als je met de ferry aankomt, kan je zo in een "ski-liftje" stappen en helemaal naar de boveningang van de zoo vliegen. Mooie uitzichten over de dieren en de haven. En dan op `t gemakske tussen de dieren terug naar beneden. Mooie zoo, veel groen, veel dieren die je in Belgie niet ziet, dus weer veel om met open ogen en veel goesting naar te kijken en van te genieten.

Auto gekocht !



Vanaf volgende week rijden we met een Nissan X-trail rond. We hebben het voor de kleur gedaan... `t is een grijze, zo van dat soort dat je niet vaak moet wassen. Spijtig voor de hand car wash stations die je hier op elke straathoek vindt....
Buiten de juiste kleur heeft deze auto ook (in volgorde van belangrijkheid - of toch zo ongeveer ;-) : een open dak, achteruitrijsensoren, een trekhaak, een mouske op het dashbord tegen het opwarmen, weinig kilometers. Vandaag voorschot betaald, woensdag of donderdag betalen we de rest en rijden we ermee weg.

zaterdag 25 oktober 2008

West Head Beach

Vandaag was er Fair in de Beecroft Primary School, het schoolfeest dus. en omdat we toch in Beecroft moesten zijn om het contract voor `t huis te tekenen, zijn we daar eens langsgegaan. `t was een heel groot schoolfeest - `t is ook een heel grote school - met allerlei attracties voor de kids, en een multi-nationale eet-markt voor iedereen : van koreaanse sushi, tot hup-holland-hup knakworsten. Best gezellige school. Jan-Willem was ook erg onder de indruk van het "We are one" Australie liedje dat een aboriginal en niet-aboriginal meisje zongen...hij werd er helemaal stil van (wij ook hoor) maar voor hem is dat heel wat.
Daarna richting Ku-ring-gai Chase National Park, helemaal naar West Head. Prachtig gelegen, fantastische zichten. Onze "stitcher" werkt nog niet, maar toch al de foto`s die het panorama vormen.

Van daaruit wandeling gemaakt naar West Head Beach. Echt ver is het niet, maar ferm naar boven en beneden voor Rosemaries en Jan-Willems kleine beentjes. Eenmaal op de rotsen voelen die zich echte berggeiten - oei nee, hier in Australie, voelen ze zich Rock Wallabies, en die huppelen de rotsen op en af, zonder zeuren of morren. Leuk hoor. (als we moeten gaan winkelen is dat anders...)
Rosemarie is er ook zeker van dat ze een rotswallaby gezien heeft. Er huppelde inderdaad net iets weg toen we door de bush liepen, alleen Rosemarie heeft het gezien. Maar we zijn het er allemaal eens over dat het een rotswallaby was.
Lekker verpoosd op het strand en dan terug de berg op.
Op de terugweg nog even naar de Aboriginal carvings gaan kijken en dan nog maar eens moe maar tevreden naar huis. `t Is hier echt zooooo moooi, ik kom er helemaal van tot rust.

vrijdag 24 oktober 2008

Een lentemiddag !





De zon is terug in Sydney, wij naar buiten dus, naar het park....
Rond de middag kreeg ik telefoon van het Day Care Center. Jan-Willem had overgegeven en hij voelde zich niet lekker....Oeioei dacht ik, da`s van de stress zeker. Toen ik er aan kwam, vond hij zichzelf wel wat zielig, maar uit zijn verhaal te horen, had hij zich verslikt en was hij daarvan gaan overgeven. Enfin, toch maar wat bekomen bij mama....Ze zijn af en toe wel wat van slag en in de war, de kids, Rosemarie heeft enge dromen (maar die gaan dan vooral over gevaarlijke spinnen) en aan hun manier van doen merk je gewoon dat ze het allemaal aan `t verwerken zijn, en dat het toch wel veel veranderingen zijn.
Maar chapeau hoor, ze verstaan allebei al heel veel engelse woorden en ze kennen er ook al veel.
Wij dus de taxi in naar de Botanic Gardens, vogels en bloemen en bomen kijken. De bomen vind ik het mooist, machtig, prachtig en reusachtig ! En elk gevleugeld dier moest weer uit de weg voor Jan-Willem...die heeft weer wat kilometerkes achter duiven en waterkiekskes gelopen.
Dan naar de opera en Circular Quay voor een ijsje en verder gewandeld naar The Rocks. k Was daar nog nooit geweest, `t is zowat de oudste buurt van Sydney, en nu opgekalefaterd tot een gezellige uitgangsbuurt.
Jurgen is ons daar tegemoet gekomen en we hebben er van geprofiteerd om er een dinerke van te maken, met zicht op de opera en de brug. Blijft fascinerend mooi. De kids hebben de lichtjes het Luna Park ontdekt, dus dat komt mee op `t lijstje van uistapjes.
Moe maar voldaan kropen onze gastjes in hun bedjes. En ik zo meteen ook.



Ah ja, vandaag is onze luchtvracht aangekomen, 21 dozen, we moeten nu dringend verhuizen naar een groter huis ! Maar de kids waren reuzeblij. `t was net alsof de sint geweest was...al dat speelgoed !
En dan nog, volgende week gaat Jurgen 3 dagen naar de kiwi`s, en ik moet hem naar de luchthaven voeren en daarna alleen met de auto terug in centrum Sydney sjeezen. `k Krijg nu al stress...

donderdag 23 oktober 2008

Op stap in de stad


Vandaag met de kids op stap geweest. Eerst wilden ze naar de Dino-tentoonstelling in het Australian Museum...Gelukkig zijn er in het museum nog veel andere diertjes te bewonderen, want de dino`s vonden ze te eng. Vooral Rosemarie is erg gevoelig aan geluid en lawaai - al van voor ze geboren werd - , en om het allemaal "net echt" te maken, hoorde je voortdurend dino`s brullen. Dat gecombineerd met donkere ruimtes, grote dino-skeletten met scherpe nagels en tanden, was teveel voor Rosemarie. En Jan-Willem, solidair als hij is, vond het dan ook welletjes. Dan maar naar de Vogelzaal, en de andere zalen waar je zowat alle lieve en minder lieve diertjes van Australie vindt, ook alle levensgevaarlijke. De kids zijn daar erg van onder de indruk : Dat je dood kan gaan van een beet van een spin of een slang of een kwal. Het juiste evenwicht vinden tussen hen leren voorzichtig te zijn, maar hen ook niet onnodig bang maken, is niet gemakkelijk....
Toch ook weer wat interessante dingen geleerd : bv. als je hier in Sydney Fish & Chips eet, is de kans groot dat je HAAI eet...


Na het museum zijn we een ritje gaan maken met de monorail (niet veel aan) en dan toevallig in de Queen Victoria Building terecht gekomen. Prachtig oud shoppingcenter - Wijnegem is er niks tegen - met veel roltrappen en oude liften, dus weerom dolle pret voor de kids, en helemaal bovenaan, een paar speelgoedwinkels. Zo gaat dat hier dus op een regenachtig dagje in koud Sydney.

`t is hier koud


Ik zit hier met 2 t-shirts, trui met kap, warme broek en dikke sokken te typen. `t is hier al een paar dagen echt koud en regenachtig, en heel veel wind. In de Blue Mountains heeft het zelfs gesneeuwd en blijkbaar was dat in Belgie zelfs op `t nieuws. Morgen wordt de luchtvracht geleverd, hopelijk zitten er nog wat warme kleren tussen.
Maar in `t weekend wordt het alweer 30 graden

dinsdag 21 oktober 2008

Het is nog maar eens bewezen...


Klein mannen zijn zowat de flexibelste soort ter wereld ! Onze Jan-Willem is normaal gezien geen avontuurlijk type als het op eten aankomt... Maar gisteren kwam hij na zijn eerste dag Australische Day Care al vertellen dat ze crackers hadden zonder en met "Vegemite". En... hij vond dat lekker en wilde dat ook thuis eten. Ni normaal, die kleine.
Voor de niet kenners : Vegemite is het zwartbruine goud van Australie, `t is een concentrated yeast extract. Ik vind dat het stinkt en enkel als je er superweinig van op een toast smeert en er dan nog een plakje kaas bovenop doet, valt de smaak mee, wegens zo goed als verdoezeld. Volgens mij doen ze dat hier ook in de borstvoeding, want de Aussies eten het met de kilo, en sinds gisteren onze zoon dus ook !
Hun eerste dagen op de Day Care vallen trouwens ook goed mee. De eerste dag wel nog wat onwennig en met wat traantjes, maar ze hebben mekaar, ze zorgen ook echt voor mekaar en met een paar woordjes engels en veel gebaren hebben ze er toch een leuke dag van gemaakt. Vandaag ging het al heel vlotjes, en heb ik ze zien dansen met de andere kindjes. Van zo`n aanpassingsvermogen kunnen wij nog heel wat leren !

Huizenjacht volbracht !


We hebben een huis ! Het eerste huis dat we zijn gaan bekijken voelde meteen goed aan, het gaf ons de goeie "vibes"... Maar om helemaal zeker te zijn, hebben we daarna nog heel wat rondgereden en een aantal andere huizen bezocht, om er dan helemaal van overtuigd te zijn dat het een goeie keuze is.
Het huis ligt in Beecroft, een groene gemeente +/- 15km ten noorden van Sydney, echt een bushy (hmm, is dat wel een goed woord, zo vlak voor de US verkiezingen ?) omgeving. Het huis ligt vlak aan de spoorweg. Lawaai van de spoorweg is er amper want hij ligt wat in een bedding en het grote voordeel is dat Jurgen vanaf december met de trein naar Alcatel in Rhodes kan.
Hier de link naar de google maps locatie van het huis.
We vinden het vooral een gezellig huis, met een heerlijke tuin. Zeker groot genoeg, en ook zeker niet te groot (want zo ten noorden van Sydney staan er nogal kasten van huizen te huur, maar dat hebben wij echt niet nodig). Er is geen airco, wel verwarming en raar maar waar zeggen de meeste mensen hier dat verwaming in de winter belangrijker is dan airco in de zomer. Hmm, en ik die dacht dat we naar een zonnig, warm land verhuisd waren...
Op 20 november kunnen we er in. Hopelijk is onze container er tegen dan ook.
Morgen ga ik met de relocation agent de school en preschool van Beecroft bezoeken. De public school van Beecroft is blijkbaar heel goed aangeschreven qua onderwijsniveau. Da`s al goed, maar toch ook eens gaan kijken of ze ook leuk is, voor ons meisje. En de preschool is er bijna vlak naast en ze hebben nog een plekje voor de Janneman. Dat lijkt dus echt allemaal geweldig mee te vallen.
PS de foto`s van het huis zijn foto`s van de vorige huurders, `t zijn nog neit onze spullen

zondag 19 oktober 2008

Sculptures by the Sea


Zowat heel Sydney was vandaag op de been, richting Bondi Beach en de wandelweg naar Tamarama en Bronte Beach. Want langs het prachtige kustwandelpad, staan een stuk of 120 beelden tentoongesteld (Sculpture By the Sea). Beelden en installaties van allerlei slag, het ene al mooier en inspirerender dan het andere. Het was er een hele begankenis, een processie is er niks tegen. De zon scheen heerlijk, de uitzichten waren prachtig, dus dat was weer een leuk dagje.
En we zijn vandaag 6 jaar getrouwd, dus dat was dubbel leuk !
Morgen moet Jurgen terug aan `t werk, de kids gaan voor `t eerst naar de Day Care (om engels te leren) en ik kan hier wat huismoeder gaan spelen (wassen, plassen, opruimen, koken... `t is eens nodig...)

vrijdag 17 oktober 2008

Jong geleerd...


Dit wil ik jullie ook niet onthouden...
In de shopping malls hier hebben ze in plaats van roltrappen vaak "travelators", rolstroken zoals op de luchthaven die schuin naar boven gaan, maar niet zo steil zijn dat het een roltrap moet worden. Jan-Willem vindt die dingen de max. Hij leert er op "surfen" zegt hij, dan kan hij binnenkort al meegaan met Jurgen... Stoer hoor dat ventje.
In zijn eigen gedachten dan toch...want owee als hij een schrammetje heeft. Vanmorgen had hij zichzelf gesneden met de schaar en "er was BLOED" ! Plakker er op. Maar hij heeft nog heel de dag met zijn duim in "lift"-houding gelopen (zoals op de foto)...ik begrijp niet dat die dat volhoudt zonder een gigantische kramp te krijgen. Mannen he...

De lispeltuut van Balmoral



Na nog maar eens wat huizenkijken richting Balmoral Beach gereden. Mooi strand, prachtig gelegen, afgeschermd, dus geen hoge surfgolven, maar daardoor heerlijk voor kids. Het lijkt er een verzamelplaats voor "mums with kids"... In Australie, of toch op zijn minst in New South Wales hebben ze geen kleuterscholen zoals in Belgie. Kinderen gaan er pas naar preschool als ze (zo goed als) 4 zijn, en gaan daar dan gewoonlijk 1, hoogstens 2 jaar naar toe. Tot ze 4 zijn gaan ze naar een Long Day Care. Maar daarvoor is de vraag blijkbaar groter dan het aanbod en veel Australische Mums blijven dan ook thuis. En ja, dan ga je natuurlijk met je kroost naar `t strand he.
Enfin, wij hebben genoten van Balmoral. Rosemarie vond er een schelp die verdacht veel op de Lispeltuut leek. (de kenners van Pluk van de Petteflet weten dat dit een schelp is die je de weg kan wijzen waarheen je maar wil - zeg maar, de lispelende Annie M.G. Schmidt versie van de Tomtom-GPS...) En ja hoor, deze Lispeltuutschelp wist Rosemarie ook precies te vertellen waar het ijsjeskraam was. Slim hoor, meisje, op zo`n vindingrijkheid kunnen we geen neen zeggen.
En speciaal voor Oriana : kijk maar eens goed naar het witte huis op de foto`s in het webalbum....helemaal speciaal voor jou.

woensdag 15 oktober 2008

A night at the opera


Na het huizenkijken zijn we woensdagavond naar de opera gereden. Een stukje langs the Botanical Gardens gewandeld, waar de kaketoes door de bomen fladderden en krijsten. En dan de Opera bewonderen, in het schemerlicht. prachtig hoor ! 6 jaar geleden waren Jurgen en ik hier ook, pas getrouwd. Wie had toen gedacht dat we hier nu met onze 2 rakkers zouden rondlopen.... Heerlijk avondje. De hekken van de Botanical Gardens waren dicht toe we terug wilden, dan maar beginnen wandelen, maar uiteindelijk toch een taxi gepakt om de auto terug te vinden (de kleine beentjes werden wat moe). Nog meer fotootjes in het webalbum.

Huizenjacht

Vandaag nog eens een dagje gaan rondrijden op zoek naar geschikte buurten om te wonen. We zijn weer richting Noorden gereden, maar vandaag niet zo ver als disdag toen we echt in de eucalyptusbossen zaten. (Streek van Beecroft en Pennant Hills voor zij die het op google maps willen terugvinden). Daar is het heel mooi en eens je in een wijk bent ook erg rustig, heel heuvelachtig en recht in de bush. Er is een goeie treinverbinding naar Rhodes (waar Alcatel zal zijn), maar `t is wel ver van de stad....Ik vergelijk het een beetje met Brasschaat (alhoewel, de Pfaff-residence zijn we niet tegengekomen)
Vandaag hebben we Lane Cove, Hunters Hill, Putney en Gladesville verkent. Dit lijkt ons ook wel wat. `t is wat minder in de bush, maar daardoor woon je ook minder geisoleerd (vind ik wel goed), dichter bij de stad en soms zelfs aan twater, of met zicht er op. Deze buurten zijn zowat meer als Edegem en Mortsel (qua looks helemaal niet te vergelijken, maar `t voelt zo aan). Jurgen zou dan wel met de auto naar zijn werk moeten, maar `t is niet ver en zelfs met file zou het nog moeten meevallen....zeker in een Jeep ;-)) Wij hebben hier uiteraard nog een auto nodig en omdat ze hier geen monovolumes hebben, zal het een jeep-achtig model worden (en erg dat we dat vinden).Daarstraks in de Nissan-garage een X-trail gaan uitproberen. Dat zag er allemaal goed uit. Nu nog zien hoe we dat doen, een nieuwe leasen of een goeie 2de hands op de kop tikken.
En dan moet ik er Jurgen natuurlijk nog van overtuigen dat het toch echt wel beter is dat hij met de 2de auto (die we ook nog moeten vinden, maar die waarschijnlijk een ouder, kleiner ding gaat worden, naar zijn werk rijdt en dat ik met de Jeep van hier naar daar rondtoer ;-)
We houden jullie op de hoogte !

maandag 13 oktober 2008

Een droom ging in vervulling !



Na een dagje buurten kijken op zondag, waren we vandaag toe aan een leuker uitstapje.
Al wil ik over gisteren toch nog wel kwijt dat het absoluut geen saai dagje was. We zijn wel veel gaan rondrijden, maar geheel toevallig ;-)) waren we rond het middaguur in Rhodes, waar Alcatel in december naar verhuisd...Niet zo bijzonder, ware het niet dat in het shoppingcenter van Rhodes ook de enige Ikea van Sydney is en dat je daar ook gehaktballetjes met veenbesjes en frietjes kan eten (zoals ik al zei in een vorig bericht, er zijn nog zekerheden, ook als je aan de andere kant van de wereld bent). Je kan al raden wat ze hier gisteren gegeten hebben.

Terug naar vandaag, naar het Koala Park in West Pennant Hills. Een kleinschalig park, een Sanctuary, een beetje vergane glorie, maar daardoor erg rustig en niet getoeristiceerd (bestaat zo`n woord ?).
Echidna`s, wallabies, kangoeroes, dingo`s, allerhande prachtige vogels, emus, een wombat, sprekende kaketoes en uiteraard koala`s !
Bij de kangoeroes mocht je gewoon binnen de omheining. Rosemarie en Jan-Willem waren eerst nog wat op hun hoede, maar dat duurde niet lang. Al snel zaten ze op hun knieen die dieren te aaien alsof het onze poes Lily was. Er waren een paar kangoeroes met een kleintje in hun buidel die af en toe ook eens kwamen piepen, en dat was natuurlijk helemaal bijzonder. Echt, ze vonden het fantastisch, en ik ook. De enige manier om hen er weg te krijgen was omdat de koala`s om 14u eten kregen en omdat we die dan ook mochten gaan aaien. En dat is natuurlijk al een jaar of 3 Rosemarie`s ultieme droom (toen Jan-Willem geboren werd heeft ze een van de knuffels die hij kreeg ingepalmd, een koala, en die ligt nu al 3.5 jaar elke nacht in haar bed...je zou van minder gaan dromen)
Een van de koala`s werd wakker gemaakt, uit zijn boom gehaald en kreeg wat eucalyptusbladeren. Wij mochten hem aaien, en echt heel dichtbij komen. "Als ik mijn oogjes toe doe en aan de koala ruik, ruik ik precies eucalyptuszakdoekjes" zei een stralende Rosemarie. Echt een hoogtepunt in het leven van ons klein meisje !
Daarna mochten we ook nog een wombat aaien, da`s groot zeg, en heel wat minder zacht, maar toch ook bijzonder. En dan wilden de kinderen nog eens terug naar "hun" kangoeroes, nog eens aaien en knuffelen, en ze wilden alleen maar mee terug naar huis onder de voorwaarde dat we zeker nog eens gingen terugkomen. da`s beloofd !
(By the way, dat was ik nog vergeten melden - `t is hier een lekkere 25 a 30 graden)

Rare jongens, die Australiers !

Wat leuk is aan zo`n ander land, is dat er zoveel dingen "anders" zijn, dat we zoveel dingen "gek" vinden. Ik ben ook erg benieuwd om te weten of ik die dingen binnen 2 jaar nog steeds "gek" ga vinden... Vandaar een lijstje van dingen die me tot nu toe al opgevallen zijn :
*het verkeer : heel druk, heel smalle rijstroken, verschrikkelijk veel verkeerslichten en ze rijden links (ja, dat hebben we al door). En toch vind ik dat het nog redelijk vlotjes gaat. Iedereen gaat hier "go with the flow" en kheb nog geen greintje agressiviteit tegengekomen (en trust me, het bompa-rij-gedrag dat wij hier nog vertonen, zou bij menige belg - mij inclusief - minder fraai gedrag uitlokken)

*er is hier een ongelofelijke markt voor architecten, want eerlijk gezegd, de meeste bouwsels die ze hier neerzetten, zijn niet echt een streling voor het oog (uiteraard met de spreekwoordelijke uitzonderingen voor de bruggen, de opera en enkele andere gebouwen). Ik heb het vooral over de woonhuizen - echt niet veel soeps

*de vogels zijn hier prachtig : de papegaaien fladderen hier tussen de bomen vergezeld door parkieten en ander exotisch gekleurde beestjes

*de huizen en gebouwen zijn redelijk slecht onderhouden, overal afbladderende verf, scheefgezakte dakjes en toestanden, verwilderde tuinen, de Australiers hebben duidelijk belangrijker dingen te doen. Met al dat natuur en strandschoon in de buurt, kan je hen echt geen ongelijk geven.

*naar de supermarkt gaan is absoluut niet stresserend ! in Mortsel sta ik aan de kassa altijd te worstelen om een week aankopen snel genoeg in zakken te proppen terwijl de kassierster weer eens het wereldrecord "aankopen scannen" probeert te verbreken. Hier doet de kassierster alles zelf in zakjes, en ze stopt alles mooi soort bij soort, vlees bij vlees, koelkast stuff bij koelkast stuff, droge voeding bij droge voeding, echt klasse. Relax max.

*en dan nog wat voorbeelden van wat we maar Australische humor zullen noemen :
-de website van de RTA (Verkeersdienst) is enkel open tussen 6u en 12u30 - een website haha
-de wasmachine kan je hier instellen op koud water, warm water of tussenin. Maar hoe koud koud is en hoe warm warm, da`s een detail dat er niet echt bijhoefde. Je kan ook wassen met veel water, of weinig, of tussenin, maar hier ook geen verdere toelichting....maar de was is wel proper, dus, no worries mate.

Wordt vervolgd....

Aangekomen in Sydney

Jaja, we zijn er dus geraakt, "alive", maar niet zo "kicking". Alhoewel, we mogen niet klagen. De ellenlange vlucht is redelijk goed verlopen, de kids hebben verschillende keren geslapen en zijn voor de rest echt superflink geweest. In Brussel mochten ze nog even mee de cockpit in, dus dat zat al meteen goed en daarna hebben ze een keer of 5 naar Ice Age gekeken (zowat het enige filmpje dat geschikt was voor hen, maar gelukkig houden zij nog van herhaling).
Op zaterdagmorgen aangekomen in Sydney en dan met pak en zak naar ons appartementje, halverwege tussen de stad en de luchthaven. So far so good, maar dan begon de marteling.... want het was pas 7u `s morgens en om de jetlag min of meer te bestrijden, moesten ze dus nog heel de dag zien door te komen, zonder al staande in slaap te vallen. We hebben de middag gehaald, maar dan moesten we echt in bed, Jan-Willem en Rosemarie (en ik) konden de ogen echt niet meer openhouden.
Na een dutje zijn we dan naar `t strand van Maroubra gereden, en dat was een schot in de roos, lekker uitwaaien, schelpjes zoeken en achter de meeuwen hollen : jaja, ook hier in Sydney hebben de meeuwen schrik van Jan-Willem, er zijn nog zekerheden in `t leven.
En dan weer lekker in bed. Wel midden in de nacht allemaal een uurtje wakker geweest (jetlag he), maar dan toch heerlijk doorgeslapen tot zondag 10u ! En zo, zijn onze 2 jaar Sydney dus echt begonnen !

donderdag 2 oktober 2008

Kinderkunst

De kinderen en dan vooral Rosemarie zijn de laatste tijd nog al erg "into knutselen". Kleuren, knippen, frutselen en liefst met veel plakband.... ze gaan er helemaal in op. Er zitten echte kunstwerkjes bij, maar we kunnen niet alles bijhouden tot " later" . Vandaar dat ik een webalbum ben gestart.

woensdag 1 oktober 2008

Bob De Bouwer - oftewel Jan-Willem


Jan-Willem is een echte jongen, een vat vol testosteron en hij kickt op alles wat snel, cool en graaf is. Een bouwterrein met mega bulldozers en graafmachines is dan ook zijn idee van het walhalla, en vanmiddag was hij een heel gelukkig kereltje want hij kon met Iris naar enkele grote werven in Brussel. Hij heeft er duidelijk van genoten, in `t begin nog wat onder de indruk, maar daarna zag hij het duidelijk helemaal zitten.
Als zijn carriere als sneeuwscooterchauffeur letterlijk in het water mocht komen te vallen (global warming, niewaar), heeft hij alvast een voldoende cool alternatief gevonden. Dankjewel Iris !

De uittocht - deel 2 : Een puzzel van 199 stukjes



199 : zoveel stukken huisraad zijn vandaag vertrokken voor een tripke over de zeven zeeen. 199, van parasolpoot tot soeplepel, van zwembroek tot microgolfoven, en niet te vergeten : de surfplanken.
Vanmorgen om 7u30 waren ze weer op post, deze keer met 5 ! En dat ging weer ne gang, amai, die mannen weten van aanpakken en voor mij was er geen doorkomen aan. Heel onze benedenverdieping stond propvol dozen en kartons. 1 man hield zich bezig met de inventaris, een andere maakte een puzzel van 199 stukjes in de container, om het allemaal mooi te doen aanpassen en om te vermijden dat heel de boel begint te schuiven als er een stormpje komt opzetten op de indische oceaan.
Om 12u00 zat alles in de container en werd het geheel met een aantal balken vastgezet. Zegel op de container en weg ermee. Tot binnen een week of 8.
De luchtvracht is ook vertrokken, toch ook nog 19 dozen - vooral speelgoed en kleren - die zien we normaal gezien binnen een dag of 10 al terug. De foto`s van de verhuis vind je in het verhuis album
En hier zitten we dan, in een leeg en hol klinkend huis. En vuil dat het hier was. dat zie je pas als je alle meubels weghaalt, de living is hier dringend aan een nieuw laagje verf toe. En ik zal ook nog maar eens goed kuisen, zodat het er toch een beetje presentabel uitziet als de huurder er in trekt.
Nog 2 nachtjes op de luchtmatras, en dan is Jurgen terug....daar kijken we al (lang) naar uit.