Ik denk dat het 30 juni 2003 was, toen wij elkaar voor het eerst zagen, ergens op een koertje van het Sint-Vincentiusziekenhuis in Antwerpen. Op een koertje en niet binnen omdat het die vreselijk hete zomer van 2003 was. En wij, dat waren 4 hoogzwangere vrouwen en hun mannen die naar de prenatale les kwamen. De lessen waren hilarisch en sommige uitspraken zullen we nooit vergeten... bv. de kinesiste die ons "les" kwam geven was een poppemieke van een jaar of 16 die duidelijk nog nooit een kind op de wereld had gezet en die ons op het hart drukte om op "le moment supreme", als onze baby`s er echt uit wilden, we toch wel echt onze gezichtsspieren niet mochten opspannen.... want er zou wel eens een adertje in onze ogen kunnen springen..... Awel, ik daag iedereen uit om dat te proberen, een kind op de wereld zetten, zonder met elk stukje spier dat je hebt, dus ook met die van je gezicht, mee te duwen. Mij en de andere dames is het alleszins niet gelukt.
Maar aan die lesjes hebben we wel een heerlijke vriendschap overgehouden. Vandaag zijn we 5 jaar later, en we hebben ondertussen 7 kinderen samen en om de zoveel tijd, moeten we mekaar zien. Even updaten over de kinderen en dan gezellig leuteren over het leven met man en kids, het eeuwige gespartel om een evenwicht te vinden in onze rollen als moeder/vrouw/collega/vriendin en af en toe wat tijd voor jezelf. Dit klinkt nu echt als een vrouwenclubje, maar onze mannen doen graag mee hoor.
Enfin, onze oudste kinderen zijn 5 geworden en dus was het tijd voor een feestje ind e binnenspeeltuin Den Deugniet, "bij ons" in Ekeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten