Trailer de luxe

Jurgen en Volker voelen zich al de hele dag echte mannen. Hulpstukken daarbij zijn boor- en schuurmachines en vooral ook een echte laspost !
Met het vooruitzicht op de ronde van Australie wilden we onze campertrailer wat robuuster maken, kwestie van ergens op een of andere dirt road in the middle of nowhere niet door de as te zakken of uit mekaar te bibberen na enkele honderden kilometers corrugations.
Het ging er behoorlijk stoer aan toe, en de mannen worden helemaal blij van het geklus. Het resultaat mag er dan ook zijn. Er is niets dat onze trailer nu nog uit elkaar krijgt. En ik ben helemaal blij want we kunnen binnen een paar maanden met een gerust(er) hart aan die grote trip beginnen !


Jurgen en Volker in volle actie


Nog even wielen eronder zetten, en we kunnen weeral kamperen !

Powerlines - deel 3

Nu de winter hier duidelijk op zijn laatste benen loopt, was het hoog tijd om het laatste stukje van de "powerlines" aan te pakken. Gisterenochtend reden we dus nog maar eens naar de ZigZag Railway in Lithgow op zoek naar de elektriciteitsdraden en pylonen. We gingen er onder rijden, in gezelschap van Bart en Sabine en de kids, Volker en Astrid, en Volker`s kameraad Luke en Wendy.
Het werd een behoorlijk leuk dagje. De track lag er nog ferm nat en modderig bij want het had pas geregend en zelfs gesneeuwd. De mannen en de auto`s reden - zoals dat dan heet "comfortably on the edge". Pittige stukjes dus, stevig klimwerk over slipperige uitgeholde hellingen met grote stenen. Dat vraagt om secure aanwijzingen, en soms gewoon om "the Volker way", volle gas dus, waarbij het niet bijzonder veel uitmaakt hoeveel wielen er nu eigenlijk op de grond blijven of in de lucht gaan. Voor de dames en de kinderen in het gezelschap zijn dit ook altijd leuke dagen. Veel getetter en gespeel. Dit is echt leuk.
`s Avonds mochten we dan nog onze benen onder tafel steken bij Bart en Sabine en klinken op Peter en Shirley`s nieuwe woonst. Schol !

Voor foto`s met een hoog testosteron-gehalte.....


en zelfs een filmpje van Volker die van de grond gaat....

Bed & Breakfast ;-)

We hadden weer een behoorlijk gevulde week, die gisteren eindigde met afscheid van Freya, Wim en Vincent op de luchthaven.
Maandag hebben we natuurlijk Rosemarie`s verjaardag gevierd met overheerlijke taartjes van niemand minder dan Adriano Zumbo - voor de "onwetenden " : de meester-patissier uit Masterchef die er niet voor tergudeinst tijm en olijfolie te combineren in een overheerlijk dessertje.



Vincent, Freya en Wim genoten nog van het mooie en lekkere dat Sydney te bieden heeft. Woensdag op de vismarkt at ik sashimi en andere lekkernijen met Freya - onder het zeer alerte oog van meeuwen en een pelikaan. En op de valreep ontdekte Freya zelfs nog de chai latte !
Verder veel huiselijke pret, de sugarglider-technieken werden bijgeschaafd, en we vonden elke dag wel iets om over te vieren. Rosemarie`s reactie op Vincent`s vertrek : " Nu kan ik geen paardje meer rijden..." zegt veel over de pret die ze deze week hadden.








Deze Bed & Breakfast sluit nu even zijn deuren, maar kijkt alweer uit naar de heropening in oktober, want dan komen oma en opa !

7

Vandaag is Rosemarie echt 7,we vieren lustig verder. Ook weer wat cliches, want wat gaat de tijd toch snel. Al 7, dat meisje van ons. Dat meisje dat al lang geen prinsesje meer is en tegenwoordig liever met haar caoutchou botten in de bomen kruipt. Dat meisje dat nu eindelijk groot genoeg is om alleen op een paard te rijden en dat binnen enkele weken ook mag gaan doen (en ik mag mee). Dolgelukkig was ze ook met haar nieuwe Bindi-dvd`s, Bindi, de dochter van Crocodile Hunter Steve Irwin, en haar grote heldin. En uiteraard ook met de boeken en al de andere cadeautjes omdat die haar naar eigen zeggen "zo`n speciaal gevoel geven". Het schatje... verantwoordelijk voor een behoorlijk percentage van mijn grijze haren, maar ook voor een nog veel groter aandeel in mijn lachrimpels !

sorry Senne ;-)

Maar ook wel, no worries mate, Jan-Willem verandert nogal vaak van gedacht.....

Bijna 7

Terwijl heel dit land in limbo zit na verkiezingen van gisteren - want 1 dag na de verkiezingen is er nog steeds geen regering ;-) omdat Julia noch Tony de absolute meerderheid konden behalen - is het hier een en al kindervreugd. Morgen wordt Rosemarie 7 en dat zullen we geweten hebben. Een echt verjaardagsfeestje wilde ze niet, ze wilde "gewoon spelen" met haar vriendjes. Celine, Thibaut en Julie kwamen daar graag bij helpen, en ook Marie. Allemaal gewoon spelen dus, allemaal "sleep-overen". Ze hebben trouwens als rozen geslapen. Nu heerlijk buiten spelen, straks komt Emelie en co ook nog.
En als dan morgen Freya, Wim en Vincent terugkomen uit het paradijs (Cairns) dan kan het feest echt losbarsten en kan ze echt 7 worden !

Julia vs Tony

Nog 2 keer slapen en Australie trekt naar het stemhokje.
Als tijdelijk "toeristen" hier in dit land, moeten / mogen wij uiteraard niet meekiezen, en het hele politieke gebeuren en vooral de historiek is niet bepaald "crystal clear" voor me. Maar van in de kantlijn volgen we de campagne toch wat. Kan moeilijk anders, want de verkiezingen zijn al weken voorpagina-nieuws. Ik voel me niet geroepen tot het maken van een politieke analyse. Gewoon een paar dingen die me opvallen ....
Het hele Parlement en de hele Senaat moet opnieuw verkozen worden, maar eigenlijk draait de hele verkiezingscampagne slechts om 2 mensen. Julia Gillard, huidig Prime Minister en Labor-leider, versus Tony Abbott, leider van de huidige oppositie, de Liberals. Beiden zijn nog niet zo heel lang de leiders van hun partij. Enkele weken geleden pleegde Julia Gillard muiterij en stootte op een niet zo vriendelijke manier Kevin Rudd van de troon. Tony Abbott deed ongeveer een jaar geleden hetzelfde met de toenmalige Liberal-leider Malcolm Turnbull. (de leider van de grootste partij wordt hier automatisch eerste minister).
Over de Greens - de enige andere partij (denk ik) - hoor je maar een heel klein beetje, en als ik met de Ozzies rondom mij praat, zijn die niet echt het overwegen waard, wegens te klein en te onbelangrijk. Spijtige zaak wat mij betreft, het zegt veel over de "groene" spirit in dit veel te mooie, grote land.
De campagne wordt vooral op TV uitgespeeld. Langs de straten zie je maar sporadisch billboards staan, meestal kleine dan, van lokale kandidaten. In de brievenbus belanden ook wel kleine pamfletjes, maar echt indrukwekkend zijn die niet.
Op TV is het echter het ene reclamespotje na het andere. Voor Julia, tegen Tony, voor Tony, tegen Julia....En vaak blijken die betaald te worden door huidige parlementsleden of belangenorganisaties.
Zoals in elke campagne springen er ook nu een paar thema`s naar voren. Een er van - waar ik het persoonlijk van op mijn systeem krijg - zijn "the boats". De boten met vluchtelingen die vooral vanuit Azie en het Midden Oosten naar hier komen, vol sukkelaars hopend op een beter leven hier. Voor Tony Abbott en de zijnen zijn ze een doorn in het oog en een hoogstdringend en gigantisch probleem voor Australie. Tony zegt dat hij ze persoonlijk gaat doen stoppen - hij gaat ze laten tegenhouden in Nauru, een eilandje in de Pacific, `s werelds allerkleinste republiek... ??? Nu moet je weten dat hier in Australie jaarlijks een paar honderdduizend immigranten op een hoogst legale manier worden binnengehaald. In 2009 kwamen er nog geen 3000 azielzoekers naar Australie.... En er zou geen plaats voor hen zijn ? Noch in de campagne van Tony, noch bij Julia Gillard heb ik al gehoord van meer tijd, aandacht en geld voor ontwikkelingssamenwerking. Schaamtelijk vind ik het.
De economie is uiteraard ook een hot topic, vooral nu in de laatste dagen. Tony Abbott is uiteindelijk gezwicht onder de druk en heeft toch toegestemd in een debat / question & answer sessie over de economie - het is alom geweten dat economisch inzicht niet echt zijn "fort" is. Vreemd niet waar ? Een mogelijk eerste minister in tijden van economische crisis... De economische discussie vind ik verder vooral een spielerei met cijfers en over wanneer de begroting terug in het groen zal staan. Nauwer aan ons hart ligt de discussie over de National Broadband Network, het grote project waar Jurgen bij betrokken is. Labor en de Liberals hebben er uiteraard een andere mening over en afhankelijk van wie het wordt, zal Jurgen`s job er binnen een paar weken misschien helemaal anders uitzien.
Zoals ik al zei, wordt de campagne vooral in de nationale media uitgespeeld. Op lokaal vlak weinig of niets. Blijkbaar is dat omdat we hier in een donkerblauwe, aartsconservatieve hoek van het land wonen. Ja, dat had ik ook al wel gemerkt... ;-( De kandidaat van de Liberals slaapt hier blijkbaar op zijn 2 oren.In het algemeen valt het tijdens deze campagne op hoe conservatief dit land is, dit land waar betaald bevallingsverlof geen evidentie is en het homo-huwelijk voor beide leiders onbespreekbaar is.....misschien maar goed dat ik niet moet stemmen.
In de categorie "hilarisch" heb je dan weer de vroegere Labor leider Mark Latham die het niet zo heeft voor Julia Gillard en die dan op nationale tv oproept om blanco te stemmen !!!
Momenteel ligt Labor voorop in de opiniepeilingen, maar in een aantal "swinger"- kiesgebieden is het nog erg spannend. Ik ben eens benieuwd hoe snel na zaterdag de resultaten bekend zullen zijn. Ik hou jullie op de hoogte.

Muogamarra Nature Reserve

De staalblauwe hemels en de temperaturen tot tegen de 20 graden waar we de laatste tijd op getrakteerd worden, kondigen de komst van de lente aan. De planten beginnen overal kleur te krijgen en overal duiken bloesems en bloemen op. De Muogamarra Nature Reserve, een half uurtje ten noorden van Sydney, opent zijn deuren 6 weekends per jaar speciaal voor die reden : om de mensen te laten genieten van de "wildflowers". Leek ons een leuk uitje voor een zondag. Shirley, Peter en Nolle, en Bart en Sabine waren ook van de partij met de kids. Mooie omgeving, mooie uitzichten, inderdaad mooie bloemetjes (maar nu ook weer niet zoo`n bijzondere soorten).
Bij gebrek aan geloof en vertrouwen in mijn "sixth sense" kregen we tijdens onze picknick toch een fikse bui op ons dak ;-) Dan maar verder gaan stappen en nog een stukje bergop, kwestie van terug opwarmen. Gezellig zondagje, moederdag ook voor de Antwerpse gelukkigen onder ons.



Zo`n bloemenpracht vraagt natuurlijk voor veel foto`s en deskundige uitleg van Jurgen over de vele knopjes van een fototoestel ;-)

Saturday Night Fever ... in het fritkot

Fritkot-avond bij Shirley, Peter en Nolle. Op het menu onvervalste "curryworst special", frit met stoofvlees en pickles ! Amai, dat smaakt !!
En dankzij een overdosis wii-attributen een hele avond fun voor klein en groot ;-)

Vriendjes

Gisteren kwam Jan-Willem hiermee van school naar huis.... Lief he. Zijn zus, zijn beste speelkameraadje, zijn "partner in crime", zijn grote steun en toeverlaat.
Uiteraard testen ze ook wel eens hun "anger management techniques" op elkaar uit, met wisselend succes, maar wij hopen dat dit voor altijd blijft duren. En als ze dan eens even in een dipje zitten met mekaar, dan halen we gewoon dit terug boven ;-)

City to Surf

Van het hartje van de stad helemaal naar Bondi Beach. Met zijn 14 km niet de langste, maar wel de grootste "run" ter wereld, dit jaar met wel 80.000 deelnemers !
Met 4 schoolvriendinnen met glitterhoed, en held van de dag, Rosemarie, zaten we vanochtend om 7uur al op de trein. Om 9u30 werd dan eindelijk het startschot gegeven aan de kathedraal en een kwartiertje later stapten we dan uiteindelijk ook over de startlijn ;-) (tja, 80.000 mensen, dat duurt even he)

Met de zon op kop, en getrakteerd op heel wat entertainment langs de weg hebben we er stevig de pas ingezet. In minder dan 3 uur waren we in Bondi. En voor Rosemarie`s korte beentjes is dat ferm "chapeau" vind ik. Onderweg genoten we van hele mooie zichten op de haven en kwamen we op een heleboel nieuwe plekjes.



Tegen lunchtijd zaten we op Bondi Beach, en hoe kan je zo`n op en top Aussie evenement beter afsluiten dan met een sausage sizzle ?

Dit jaar was de 40ste editie van de run - er was een speciaal klassement voor de 39 renners die aan hun 40ste run begonnen ! Vlekkeloze organisatie trouwens, erg indrukwekkend, zo vlotjes dat het ging. Enig minpuntje, toen we aankwamen, bleken de medailles even op en zo zal Rosemarie nog even langer op haar felbegeerde en verdiende medaille moeten wachten - ze worden opgestuurd met de post. Zoals dat dan heet, ging ze moe maar erg voldaan slapen met een hele grote kampioenen-smile.

Gevonden op Rosemarie`s fototoestel

Niet altijd picture-precise en haarscherp.... maar het was dus erg leuk met Freya, Wim en Vincent. Zij zijn nu ergens in het rode centrum, ver weg van de gsm-bare wereld, maar we gaan er van uit ze het er reuze naar hun zin hebben.

Op zijn Ozzies

Gisterenavond hadden we een gezellig feestje, zij het dan wel op zijn Ozzies. We waren uitgenodigd door Alcatel. En "we" dat waren dan de "steun en toeverlaten", of zoals ze het zo mooi zeiden "the better halves" van de Alcatel-mensen. Omdat we het de laatste weken en maanden zo vaak zonder onze wederhelften hebben moeten stellen. Omdat dat tot een geweldig resultaat geleid heeft (bij Alcatel dan). En ook omdat het er naar uitziet dat het de komende weken en maanden nog van dat gaat zijn.
`k Vond het een lief initiatief en `t ziet er een goei team uit, en het was leuk Jurgen`s collega`s eens in `t echt te zien (en weerom vast te stellen dat mensen er altijd anders uitzien dan dat je je ze voorstelt ;-)
We waren uitgenodigd in Tattersalls, een van Sydney`s beroemdste "Mens only" clubs, die al bestaat sinds 1858. De Club ligt vlakbij Hyde Park en lang geleden had je vanaf daar een perfect uitzicht op Australie`s eerste paardenrenbaan. Ja, juist, de Tatersalls-club is met andere woorden een grote goktent, zij het dan een beetje een chique. Nu kan je er niet meer alleen op de paardenracen gokken, hier in Australie wordt op zo goed als alle sporten gegokt denk ik.
Maar niet alleen de locatie was op zijn Ozzies.... Het begon om 19uur, en op een enkele uitzondering was iedereen er om 19u05. Eigenlijk wel leuk dat iedereen er meteen is, (ook wel stressen voor Europeanen als ons). Maar om 21u begonnen de eersten het al voor bekeken te houden, vanaf 22u gingen er meer en meer grote lichten aan, en tegen 22u30 werd het ons toch duidelijk gemaakt dat het hoog tijd was om te vertrekken ;-) Rare jongens, die ozzies.

Wentworth Falls - Katoomba - Euroka

Niks beter dan een strak plan dat je kan aanpassen. Vandaag dus in plaats van gisteren ons dagje Blue Mountains onder een strakke blauwe hemel. Eerst een stevige wandeling langs de Wentworth Falls. De regen van de voorbije dagen zorgde voor extra water in de watervallen. Mooi, mooi, mooi. Langs de kliffen en de National Pass helemaal rond en dan een pittig knikje terug de berg op.
Toen moesten de 2 zussen uiteraard naar de Three Sisters, we vlogen er bijna weg van de harde wind, maar we vonden het toch nog steeds mooi.
Om een leuke dag, helemaal goed af te sluiten, reden we dan naar Glenbrook, naar de Euroka Camping, waar Rosemarie en Jan-Willem 1,5 jaar geleden hun allereerste wilde kangoeroes zagen. En ja hoor, ze waren er ! Ook voor de kaketoes en kookaburra`s is het nog steeds een verzamelplek. De fototoestellen hebben weer een dubbele shift mogen draaien, dat kan alleen maar een teken zijn van een dubbele portie plezier.

Morgen vertrekken Freya, Wim en Vincent op tocht door Australie. Goed voor hen, spijtig voor ons. Maar binnen 3 weken krijgen we ze nog even terug.