Op excursie

Vandaag ging ik mee op excursie met Rosemarie`s klas... tja, dat kan he, als huismoeder ;-) Met een kleine 100 Year 1-ers trokken we naar de Field of Mars reserve voor een dagje in de bush. Het weer was prachtig en de kids hadden er aan het aantal decibels in de bus te horen, duidelijk zin in. Eerst gingen we op een heuse bushwalk, op zoek naar nesten en andere dieren-onderkomens. Dat een wandeling door de bush voor een heel aantal kids een unicum is, was heel duidelijk...Zo spijtig. Later mochten ze zelf een shelter bouwen met wat ze maar konden vinden. Nog later gingen ze aan bomen en struiken schudden en in bladeren graven op zoek naar insecten of spinnen, die ze dan met heel veel interesse onder de microscoop gingen bestuderen. Ze hadden naar eigen zeggen allemaal een bloeddorstig monster gevonden, ongetwijfeld extreem giftig en erg dodelijk ;-) !
Heel erg leuk dagje, voor de kinderen, en voor mij ook.

Verboden te wassen

Na afgelopen lang weekend waren de jongens in dit huishouden het helemaal eens : het is verboden om deze week naar de carwash te gaan ! Volgens hen is het immers het toppunt van "cool" om in Sydney suburbia rond te rijden met een auto die haast verdwijnt onder een dikke laag opgedroogde modder ! "Moet je straks geen boodschappen gaan doen, meteen nadat je ons naar school hebt gebracht ?" vroeg Jan-Willem me vanmorgen. En "Is het dan niet beter dat we meteen met de auto gaan ?" Haha, doortrapt kereltje....alles voor de show he.
De modder komt uit Bathurst en omstreken en daar trokken we op zaterdag naar toe, voor een lang ANZAC weekend in het gezelschap van Bart en Sabine en hun kids.
In en rond Bathurst staan veel niet Australische bomen en dat ziet er in de herfst prachtig uit. Het is en blijft toch bijzonder hoe veel meer je de dingen apprecieert als ze niet meer zo alom tegenwoordig zijn. Ook in Belgie was ik al een herfst(kleuren)fan, maar van de oranje, gele, roze, rode, bordeaux bladerpracht zou ik bijna poezie gaan schrijven !
Op zaterdag reden we langs de mooie Bridle Track naar Hill End, een oude goudstadje. Een goeie test voor ons "karreke" (de campertrailer) want het pad was met momenten toch redelijk ruw. Hill End stelt op zich niet veel voor, een "historic site" zoals je er veel vindt hier in Australie, en waarvan je als Europeaan toch wel eens gaat wenkbrauwen fronsen....
Voor zaterdag was ook een behoorlijke portie regen voorspeld, en de weerberichten van tegenwoordig zijn akelig correct. wat begon als af en toe een bui, veranderde in stevig non-stop drasjen. Van 10u `s avonds tot 8u de volgende ochtend. Natte tenten, moeders die geen oog hadden dichtgedaan, vaders die daaronder geleden hadden... het zag er niet goed uit voor de rest van het weekend. Enige lichtpuntjes : kinderen die wel heerlijk geslapen hadden, en "blauwe gaten" die na het ontbijt toch hier en daar aan de hemel verschenen.
Zondag werd zo stilaan een prachtige dag. Met een grote omweg, en langs een fantastisch mooi pad, reden we terug naar Bathurst, over berg en dal, door modder en rivieren, tot groot jolijt van... iedereen eigenlijk. Wat een supermooie streek. De goesting om toch nog een nachtje te kamperen won het van de herinnering aan een natte nacht. Na wat omzwervingen kozen we wel voor een warme douche (op een commerciele camping dus). En die deed ferm deugd. Ook al omdat met de regen een koudefront mee kwam. Het kwik bleef steken bij 4 graden, maar in mijn donzen slaapzak en met mijn (slaap)muts heb ik als een roos geslapen !


Zelfs een paar keer door de rivier rijden hielp niet tegen de aangekoekte modder...


Maandag reden we naar het Fossil and Mineral Museum. Wat een prachtige collectie ! Verzameld door 1 man. Mooi hoor. De kids keken hun ogen uit, en wilden er niet weg, wat altijd een goed teken is. Gelukkig was er nog het Mount Panorama Race Circuit, dat eigenlijk op de gewone weg ligt, en waar je dus steeds een rondje kan gaan rijden . Aan maximum 60km per uur....De kleine en grote jongetjes vonden het helemaal top. De meisjes bedachten dat de jongens van een andere planeet komen en hadden enkel oog voor de snelheidsmeter en speelden agent ;-)
Zo kwam er alweer veel te gauw een einde aan een leuk weekend, dat hoewel het 3 dagen was, toch "veeeel sneller voorbij was dan een gewoon weekend". Maar, kheb net even het weerbericht gecheckt. Er wordt geen druppel regen voorspeld deze week. Starend naar de modderhoop die op de oprit staat, kunnen we nog even nagenieten.


Voor en na de aankondiging dat het weekend voorbij was en we naar huis vertrokken...

En we gaan nog niet naar huis !

Er wordt nu al wel weer flink gevlogen in, van en naar Europa, en de Ijslandse vulkaan is bijna oud nieuws, toch waren we hier deze week nog ferm in de ban van de as. Met het uitstel van moeke en bompa`s vlucht naar 7 mei, kwam een nieuw probleem op de proppen. zij het een luxe-probleem : Wat te doen met al deze extra tijd ? Waarheen ? En hoe ? Want ze hebben al zoveel gezien en het is ondertussen al herfst dus de zon schijnt niet meer overal....En ook, na al hun camper en kampeer-avonturen zijn ze wel toe aan wat comfortabeler reizen, mama is tenslotte al over de 60 he ;-) Nieuw-Zeeland ? Tasmanie ? Uitenindelijk viel de keuze op een 10-tal dagenn in Perth en beyond (The Pinnacles, Fremantle, Wave Rock, Margaret River...). Alles werd behoorlijk uitgebreid gewikt en gewogen (want ook daar was tijd voor... hahaha), en uiteindelijk vastgelegd. Als je `t mij vraagt, krijgen ze er een erg leuk extraatje bij dankzij de Ijslandse vulkaan. En ze kunnen het alvast gaan prospecteren voor als wij er eens geraken. Zondag beginnen ze er aan....aan het ik-weet-niet-hoeveelste avontuur van "Kuifje en Alice nog steeds in Australie".

Mid-air crash ?

In deze vliegtuig-loze dagen, vanmiddag toch bijna een vlieg-accident in onze tuin.
De magpie en de kookaburra zaten op in dezelfde boom, op dezelfde tak en ze besloten op dezelfde moment in dezelfde richting te vliegen.... Da`s vragen om problemen. Maar net op tijd konden ze nog net genoeg afstand houden.
De foto is een beetje bijgewerkt, want ze was niet geheel scherp, maar kvond het toch een cool zicht.
En voor degenen die zich afvragen of ik niks beters te doen hebben dan een hele namiddag in de hangmat hangen, wachtend op een bijna-botsing tussen kooka en magpie ;-).... ik was net met het fototoestel naar buiten gekomen omdat Rosemarie me kwam vertellen dat er een kookaburra op de wasmand zat. Het beest ging natuurlijk meteen vliegen, maar ging toen wel op dezelfde tak als de magpie zitten... en toen werd het pas echt interessant.

In de ban van de as

Samen met de halve wereld waren ook wij de afgelopen dagen in de ban van de as van de Ijslandse vulkaan. Moeke en bompa`s terugvlucht was gepland voor morgennamiddag, maar die vlieger gaat dus niet op, letterlijk dan. Toen we vanochtend naar Qantas belden om de vlucht te verzetten, was de eerst volgende mogelijkheid ..... 7 mei !!! En da`s toch een goeie 2,5 week later dan voorzien. Ongelofelijk wat zo`n kleine vulkaantje kan teweeg brengen. Voor mama en papa is het niet zo verschrikkelijk erg - zeggen ze toch ;-) - om hier nog wat langer te blijven. `t Is meer een kwestie van gewoon de gedachten terug even ordenen. Op `t internet las ik al heel wat minder fortuinlijke verhalen....
De avonturen van Kuifje en Alice worden dus (noodgedwongen) verdergezet. Nu nog even uitvissen hoe en waar...
Gisteren op `t Australische nieuws relativeerden ze de impact van de vulkaan toch ook een beetje. Want "al bij al...." zo zeiden ze, "...is het geimpacteerde gebied toch kleiner dan Queensland....". Dat er 100 keer zo veel mensen wonen, was even een detail...

60 is het begin !

Gisteren was de grote dag. Mama/moeke werd 60. Dat dat uitgebreid gevierd moest worden, hoef ik niet te zeggen.... Volgens Rosemarie - die zelf toch al een volle 6 is - is 60 nog maar het begin. Dat gaat dus nog wat geven....
Wij begonnen de dag in stijl - zij het geheel alcoholvrij - aan het strand van Balmoral met een lekker ontbijt. De bubbels moesten wachten, moeke en bompa gingen immers de Harbour Bridge op en daarvoor moesten ze wel de breath test passeren ;-)
In de namiddag zijn we naar de stad afgezakt voor het grote avontuur. Het was een prachtige dag, zonovergoten, hier en daar een wolkje, perfect voor een Twilight Climb! Naar de top bij daglicht, sunset op de top, terug naar beneden omringd door de lichtjes van Sydney !



Helemaal ingepakt, voorzien van een resem toeters en bellen, begonnen ze er aan.
Ik ben nog naar de North Pylon lookout geraced om ze van daar te kunnen zien. Maar het bleek toch langer te duren en de pyloon ging dicht. Dan maar een ander plekje gezocht, om de klimmers in `t oog te houden. De foto`s zijn wat floue, maar kheb ze kunnen volgen helemaal tot op de top. Aan hun verhalen te horen en gezichten te zien, was het een unieke ervaring ! Perfect om een 60ste verjaardag te vieren lijkt me.



Nog meer foto`s van een gelukkige verjaardag !

Op aanvraag

Rosemarie en Jan-Willem vinden deze foto`s van zichzelf nogal geweldig en willen ze graag op de blog. Daar kan ik geen nee tegen zeggen....


Rosemarie met haar lievelingsdieren



Jan-Willem perfectioneert zijn sugar glider kunsten

Kinderdag in het koalapark

Zoals afgesproken met de kroost was `t vandaag tijd voor een "kinderdag". De keuze viel erg snel op het koalapark, een "all time favourite" van Rosemarie en Jan-Willem.
Koalas geaaid, een praatje gemaakt met de kaketoes, een sheep shearing spektakel bekeken en nog steeds niet van begrepen ;-), de kangoeroes eten gegeven, en we hebben zelfs eens in de buidel van een kangoeroetje mogen voelen.
Aan de foto`s kan je wel zien dat niet enkel de kids er enorm van genoten ;-)

"Mensendag" in de Hunter Valley

Dankzij mama en papa ben ik gisteren toch ook eens in de Hunter Valley geweest. Mijn dierbare echtgenoot doe ik niet echt een plezier met een bezoekje aan enkele "cellars" in de Hunter Valley. Maar mama en papa kunnen nu echt niet een paar weken in Sydney verblijven en niet naar deze wijnstreek gaan.
`t Was er heerlijk weer, `t is een mooie streek, er is heel veel lekkers te proeven. Voor grote mensen dan toch.... Rosemarie en Jan-Willem hebben het allemaal redelijk braafjes ondergaan, maar vinden toch dat het na deze "mensen-dag" tijd is voor een "kinderdag". Morgen trekken we dus naar het koalapark ;-)

Jan-"Sugar Glider"- Willem

Jan-Willem zou graag kunnen vliegen. Al enkele weken probeert hij een en ander uit (parachutes van plastieken zakjes, ballonnen, papieren vleugels, ....) Vanmorgen probeerde hij het als Sugar Glider.
Sugar Gliders zijn possum/eekhoornachtige diertjes die hoog in de bomen leven en ze hebben duidelijk het allerbeste gemaakt van wat overtollig vel. Heel gracieus gebruiken ze het als een soort vleugels en "gliden" zo van boom naar boom. Ze halen wel afstanden van 100 meter !
Jan-Willem moet nog een beetje oefenen, maar jullie zien toch ook de gelijkenis he ?

Ik hou van de South Coast !

Ik kan er maar niet genoeg van krijgen....woeste rotskusten, woelige golven, eindeloze zandstranden, schelpjes zoeken, krabbekes achtervolgen, zoute zeelucht inademen en dan in slaap gewiegd worden door het geluid van de golven. Ne mens zou van minder lyrisch worden..... Tot je `s morgens voor dag en dauw wakker gekrijst wordt door een bende kaketoes, kookaburras en kids ;-)
Deze paasvakantie trokken we dus zuidwaarts, eerst naar `t binnenland dan naar de kust.
Om files te vermijden sliepen we donderdagavond bij de wombats in Kangaroo Valley, altijd weer ferme pret. Vrijdag trokken we naar Bombala. In de rivieren daar zitten de meeste platypussen van heel New South Wales. En die bijzonder dieren wilden we heel graag eens "in `t wuld" zien. Maar de beestjes zijn verschrikkelijk, verschrikkelijk verlegen. Sowieso komen ze enkel maar te voorschijn heel vroeg op de ochtend en vlak voor donker (voornamelijk omdat er dan geen wind en dus geen rimpels op het water zijn). `s Avonds probeerden we al eens maar zonder geluk. De volgende ochtend lukte het wel, zij het heel, heel even. Ik kwam natuurlijk recht uit mijn slaapzak gerold, en kheb dat beestje duidelijk doen schrikken, want ik zag de platypus bovenkomen, hij zag mij, en is meteen weer ondergedoken. Enfin, we hebben nu met eigen ogen gezien dat ze wel degelijk bestaan, en `t is er een prachtige streek. We bleven er nog even, in het South East Forests National Park. Mooie rit op hobbelig pad, mooie wandeling rond het moeras, en mooie buit van de paashaas - die ons zelfs diep in de bossen gevonden had ! Zo`n slim beest ;-)

Bombala en South East Forest National Park

Van de bossen trokken we naar de kust, Mystery Bay en kampeerden er op een "rustic camping" vlak aan `t strand. Wat een wereldplek ! Het water was wat koud voor meer dan 1 zwemmeke, maar dat kon de pret absoluut niet bederven, er valt zoveel te ontdekken tussen de rotsen. De avonden en nachten waren ook ferm frisjes, gelukkig had ik 2 jongens bij die niets liever doen dan vuurtje stoken.
We genoten met volle teugen van plekjes met mysterieuze namen als Narooma, Tilba Tilba, Bermagui, Merimbula en van rotsen met minder mysterieuze namen als Australia Rock, Camel Rock, Glass House Rocks.


Mystery Bay en omstreken


Na een "groot onderhoud" (lees : camping met douche) in Merimbula trokken we naar Eden. 100 jaar geleden was er een bloeiende walvissenjacht, met de hulp van een hele groep orca`s. Op een of andere manier hadden de orca`s begrepen dat als ze de mensen hielpen om walvissen te vangen, dat er dan voor hen ook iets in zat. Een "win-win" als het ware. De orca`s waren enkel geinteresseerd in de tong en lippen van de walvissen, de mensen hadden het meer voor de baleinen en blubber waar walvisolie werd uitgekookt. De orca`s joegen de walvissen de baai van Eden in, een van hen zwom dan richting Eden om de mensen de waarschuwen die dan zo snel mogelijk met de boot (en harpoenen) naar de walvissen roeiden. Heel erg bijzonder. Nu is er uiteraard geen walvisjacht meer. Maar voor de kust van Eden zitten nog altijd wel orca`s en `t is nog steeds een belangrijke "snackbar" voor de walvissen wanneer ze van zuid naar noord migreren en terug. Ook haaien zwemmen er rond, aangetrokken door al de vis die er zit. En daarom konden wij aan de Green Cape Lighthouse genieten van een troepje zeehonden die een hele dag in `t water lagen te dobberen. Ze blijven steeds in groep om zo sterk te staan bij een aanval van orca`s of haaien.
We kampeerden deze vakantie meestal nogal ver weg van de bewoonde wereld, ver weg van gsm-bereik. Gelukkig maar, want wanneer we dan toch eens in antennebereik zaten, hadden ze Jurgen wel heel erg snel gevonden.

Eden en omstreken


Terug in Beecroft waren moeke en bompa er ook weer. Een paar liter zweet lichter en niet helemaal heelhuids terug van hun avonturen (of was het een beproeving ?) in Alice Springs, Darwin en ruime omstreken, het Great Barrier Reef. Nu genieten we samen van een rustige "mostly fine" week in zonnig Sydney.

De veel te veel foto`s staan hier

Easter Hat parade

Hehe, we zijn weer terug van weggeweest. Onze paasvakantie hebben we aan de zuidkust doorgebracht. Voor ik aan dat relaas begin, nog even wat foto`s van Jan-Willem`s Easter Hat parade op school. Een traditie voor alle Kindergarten kids. Reeds weken geleden had Jan-Willem beslist dat hij een raket-hoed wilde, met veel blinkend papier en star-dust. Om het toch wat "Pasig" te houden hebben we de paashaas laten instappen in de raket, en fier als een gieter liep Jan-Willem in de parade !

de meeste hoeden waren een opeenstapeling van eieren en versierinkjes. Deze ene vond ik toch wel...euh...heel bijzonder.....Van de voorkant hebben we geen foto kunnen trekken. Daar stond een grot met weggerolde steen op..... Een paashoed dus.