Een heel handje vol !

Zaterdag was Jan-Willem jarig, hij werd 5 ! Bijna niet te geloven dat er weeral een jaar voorbij is .... Al 5 jaar ! `t Gaat veel te snel naar mijn goesting. Hij is zo`n schattig ventje, hij zegt zulke lieve dingen tegen ons, (vooral tegen mij dan ;-).... maar de dag dat ik ongenadig hard van mijn troon ga vallen, komt spijtig genoeg waarschijnlijk alleen maar dichterbij. Zelf is hij beretrots op zijn 5 jaar, vindt zichzelf al heel groot en stoer, zeker nu hij op zijn "BMX" naar school crosst.
Vat vol energie, stoere bink met een klein hartje, aanhanger van de "ik moet niks"-religie, driftkikkertje als dat niet pakt, bezig met het ontstaan en het reilen en zeilen van de wereld, dierenvriend, stokken-en stenenverzamelaar, kampvuurtjes-stoker, chocolade-connoisseur, beste vriend van zijn zus... Wat ons betreft : `s werelds liefste 5-jarige jongetje !

Rustig aan ?!

Nadat ze gisteren half Sydney ondersteboven hebben gelopen, wilden mama en papa het vandaag het beetje rustiger aan doen. Maar rustig aan is een relatief begrip ten huize direct. Dus trokken we vandaag naar West Head. Mooi ritje en een fantastisch uitzicht . Blauwe lucht, azuurblauw water, eilandjes, baaien, witte zeilbootjes, bossen.... Prachtig. "Op zijn Aussies" hadden we een picknick meegenomen. Dat was weeral genieten :-) Van West Head nog even de trappekes af naar West Head Beach, en onderweg had papa nog een close encounter met een goanna, die zomaar uit een boom naar beneden viel / sprong, vlak naast hem ! Kweet niet wie er het ergste schrok...
Op de terugweg de vuurdoop voor papa: voor het eerst in zijn leven heeft hij links gereden. Alvast even oefenen voor volgende week wanneer ze met de camper richting Melbourne trekken.



Thuisgekomen nog een beetje verder kokerellen voor de dinerdate met de buren. `t Werd een heel erg leuke en feestelijke dinerdate. Vandaag was immers Ole`s verjaardag, op zaterdag is Jan-Willem het feestvarkentje. Samen worden ze 73 en ze houden allebei heel erg van chocoladetaart !

Oesters en winkels

Na een verschrikkelijk warme dag en nacht kwam vanochtend eindelijk wat frissere lucht binnenwaaien. Leeterlijk en figuurlijk een verademing, niet in het minst voor moeke en bompa die gisteren zowat weggesmolten waren.
Vandaag een aflevering uit " Het leven zoals het is : Beecroft/Sydney". Kids naar school gebracht en dan naar de Sydney Fish Market. Wat een overvloed aan verse vis ! Een lust voor het oog, neus en tong. Nog voor 11u zaten we er al aan de verse oesters en tiger prawns. Moet toch kunnen he.
Nadien in de mall hebben we papa achtergelaten in de liquor store : Shoppen is en blijft een vrouwenaangelegenheid :-))

Manly op zondag

Gisteren trokken we met mama en papa met de ferry naar Manly. En we waren niet de enigen die dat idee hadden. `t Was drummen op de ferry en koppenlopen in Manly. Ik heb het daar nog nooit gezien. Bovendien was het erg warm, dus best wel vermoeiend voor onze jetlaggers. Aan Shelly Beach doken de kids met bompa de zee in voor wat verkoeling. Gewapend met een plastiek zakje probeerde Rosemarie visjes te vangen, en na heel wat pogingen lukte het ook !



Jurgen kon niet helemaal meegaan, maar kwam ons halen met de auto en zo konden we nog naar North Head rijden. Daar was het heerlijk rustig, er stond een heerlijk oceaanbriesje en het uitzicht is er fantastisch !

An ol` rocking chair

Even tussen de "moeke en bompa" bedrijven door.....
Ongetwijfeld vertelde ik op deze blog al eens wat voor geweldige buren we hier hebben, met name Ole en Toni. Gewoon heel erg gezellige, joviale mensen. Rosemarie en Jan-Willem zijn dol op hun visjes, kat en op hen. Ze hebben in Ole en Toni een soort van interim-grootouders gevonden en Ole en Toni kunnen met hen alvast eens oefenen in het hebben van kleinkinderen.
Hmm, beetje vreemd onderwerp om het over te hebben nu moeke en bompa hier zijn.... Maar Ole is niet alleen een erg leuke buurman, hij is ook bijzonder handig !
Onlangs was het in Beecroft weer Council Clean Up, zeg maar "`t groot vuil". Op terugweg van school zagen we een oude schommelstoel staan in onze straat. Daar droomde ik nu al jaren van ! De kids vinden het reuzespannend om zo dingen van de straat mee te pakken en we zijn dus snel naar huis gerend, auto gaan halen en stoel ingeladen. De regen van de afgelopen weken had de stoel wel wat parten gespeeld. Er was wat oplapwerk aan.... maar dat leek een mooi projectje. Ik vroeg Ole om raad over hoe ik het best zou aanpakken.... hij ging wel eens een kijkje komen nemen. Nou, om een lang verhaal kort te maken. Hij heeft de stoel meegenomen en voila ! Een week later teruggebracht, helemaal opgeknapt "restored by Ole Nielsen" ! Super he. Heel, heel blij ben ik er mee. Die wil ik nooit meer kwijt, wat een mooie herinnering zullen wij altijd hebben aan onze lieve buren !



Ik begin er spontaan deze Aussie klassieker van mee te zingen ;-)

Ze zijn er ;-)

Ze werden netjes op tijd afgeleverd door de A380 en wat een blij weerzien was het met moeke en bompa ! Kusjes en knuffels en honderduit tateren, maardan toch snel genieten van nog eens languit te kunnen liggen.
In de 30 uren vlucht steeg het kwik ook met 30 graden.....zo eens wat anders dan de Belgische winterkou, en daar konden we vandaag lekker van genieten.
Eerst moesten we naar Parramatta om Jan-Willem`s grote fiets te gaan halen. Zijn 5de verjaardag is wel pas volgende week, maar zo`n paar glunderoogjes kan je toch niets ontzeggen...


Glunderoogjes...


Om "de klop" van de man met de hamer te bestrijden namen we moeke en bompa vanmiddag mee naar het strand van Mona Vale. Er stond best wel veel wind, de golven waren daardoor spijtig genoeg te wild voor onze kleine surfertjes. Dan maar de rockbaths in - zelfs bompa sprong er mee in - en dan schelpjes zoeken en slakjes speuren tussen de rotsen. De dag afsluiten deden we in de beer garden van de Newport Arms, een grote pub aan de rand van Pittwater. Want zeg nu zelf : is er een betere manier om een 1ste dag Aastralie af te sluiten dan met een portie fish & chips, aan `t water, in de zon ?
Morgen nog meer van dat !



De foto`s van mama en papa`s 1ste dag in Oz

Vertrokken !

Ze zijn veilig afgeleverd in Zaventem en zitten ondertussen op het vliegtuig naar London. Daarna in een rechte - zij het wel erg lange - lijn naar hier. En wij kunnen bijna niet meer wachten om moeke en bompa morgenavond te gaan opwachten aan de luchthaven. Ik heb nog net de tijd om met eens uit te leven met stofzuiger en dweil. Rosemarie en Jan-Willem zijn ook zoo blij en willen maar wat graag hun moeke en bompa meenemen naar school voor "show and tell".
Dat zo felle "uitkijken naar" doet ons ook beseffen hoe erg we de familie aan de andere kant van de wereld missen. Skype en email maken heel veel goed, maar kga nu dubbel en dik genieten van "the real thing".

Voor de rest niet zo veel spannends te vertellen hier. Heerlijk weertje de afgelopen dagen, je hoort me niet meer klagen. De kids gaan elke dag vrolijk en blij naar school. Rosemarie is een echte boekenwurm geworden. Ze leest alles wat ze in handen krijgt. Jan-Willem`s lezen gaat ook redelijk goed en - nog belangrijker - hij doet het graag en zo hebben wij het dan weer graag ;-)

Droog !

Na mijn klaagzang over de zomer, kregen we vrijdagavond we een gigantische stortbui op ons dak, ons dak dat het trouwens niet meer uithoudt, met natte binnenmuren en tapijt tot gevolg. Vooral kopzorgen voor de eigenaar, ik sleep wel dweilen en handdoeken aan. De voorspellingen voor het weekend zagen er niet veel beter uit. `t Is te zeggen, toch niet voor Sydney. Maar zoals in Belgie is het weer hier ook een plaatselijk fenomeen. 120km naar het noorden waren de "rain" en "heavy showers" voorspellingen afgezwakt tot "mostly fine, cloudy, late shower". Daar moesten wij zijn. Toen we de vorige keer aan Lake Macquarie waren, raakte we aan de praat met local die ons Caves Beach aan raadde. Niks zo goed als insider tips... Zaterdag tegen de middag liepen we daar het strand op en we moeten er angstaanjagend uitgezien hebben, want de wolken sloegen al snel op de vlucht ;-)
De naam doet al iets vermoeden, op caves Beach zijn er inderdaad enkele grotten met tunneltjes om van de ene naar de andere te lopen en heerlijke rockpools, waar het vooral na de middag bij laag tij heerlijk vertoeen was in het opgewarmde water. Als het ware, een jacuzzi op het strand. Alvast een leuk begin.



Maar de kids hadden hun bodyboards meegebracht en wilden wel wat "waves catchen". Jan-Willem - zoon van zijn moeder - wil liever niet geholpen worden, kan het naar eigen zeggen veel beter op zijn eigen en begint inderdaad ook goed te weten wanneer hij de golf moet pakken. Rosemarie - dochter van haar vader - krijgt wel graag veel tekst en uitleg en hulp. Ze ging met Jurgen behoorlijk ver de zee in en gleed mee op griezelig grote golven. Soms ging het mis en tuimelde ze een paar keer door de golven. Effe bekomen op papa`s arm en hup, terug de golven in ! Surfbabe in wording als je `t mij vraagt. En we begrijpen nu ook waarom de Aussie surfers boardshorts dragen. Ocharme, Rosemarie haar billekes waren helemaal geschuurd en geschaafd van haar achter haar board te peddelen.



`s Avonds kregen we op de camping toch een bui op ons dak, maar de tent bleef droog, en mij hoor je dus niet klagen.
Op zondag was het nog steeds droog en trokken we naar de farmers market in Newcastle. Veel fruit en groenten recht van bij de boer, maar ook veel lekkere hapjes om te proeven en zelfs hollandse poffertjes, een terras, een jazzbandje....
Omdat het maar niet wilde regenen en omdat Jurgen er nooit genoeg van kan krijgen reden we nog eens langs Nine Mile Beach waar je met de auto tussen de duinen kan gaan rijden. Enkele maanden geleden waren we er ook met Astrid en Volker, maar toen was het te warm om uit te stappen. Nu reden we recht naar de kreek aan de steile duinen om er met de boyboards af te glijden, recht het water in. Ook hier weer dolle pret, al zou je dat niet zeggen bij het zien van Jurgen`s gezicht op de foto`s ;-)
Toen begon het dan eindelijk toch te regenen en bleken we een lekke band te hebben. No dramas, dat krijgen we ondertussen gemakkelijk gefixed, ik word er zelfs niet meer gestresseerd van.
Tja, en zo hadden we dus weeer een erg leuk en redelijk droog weekend !



zoals steeds, nog wat meer foto`s......


PS : weet je waarom we dit weekend ook nog zo leuk vonden ? omdat we weten dat we het eerstvolgende weekend nog meer pret gaan hebben, want dan zijn mama en papa / moeke en bompa er ook bij !

Gehad...

Met dit bericht krijg ik waarschijnlijk de toorn van half Belgie over mij (vooral die helft die voor de derde dag op rij vaststaat in de sneeuwfile)... tja, dat neem ik er dan maar bij, en me troostend aan de gedachte dat mede-Sydneysiders mij groot gelijk geven, ga ik het dus maar zeggen :

Ik heb het gehad ! Ik heb er genoeg van ! Van de zomer, van de warmte, van die vochtige, plakkerige hitte die hier in Sydney blijkbaar bij februari hoort. Man, ik wil het gewoon nog eens fris hebben, ik wil niet meer de hele dag lopen te zweten, ik wil nog eens een trui moeten aandoen. Ik word stikjaloers van al die mooie sneeuw-foto`s uit Belgie. En ik snap totaal niet waarom ik vanuit Belgie allemaal berichtjes krijg met gezeur over dat mooie winterweer, al dat gesnak naar warmte, pffff, ferm overrated ;-)

hmmm, ja....lap, boontje komt om zijn loontje, want terwijl ik dit zit te typen, begint het hier weer te plensen, en `t is vrijdag-avond, en `t weekend begint dus.
Wij willen er op uit trekken, nog eens het strand op en de zee in. Als ik nu stop met zeuren, wilt het misschien wel een beetje droog blijven.

Enfin, het moest even me even van het hart. Het is bij deze dus nogmaals bewezen dat het gras altijd groener is aan de overkant en ook dat er geen beter medicijn tegen zeuren is dan wat afwisseling. Laat het hier dus maar lekker wisselvallig weer zijn.

Fretzak

Goesting : enkele jaren geleden verkozen tot het mooiste Vlaamse woord. Ook hier in Australie kennen ze er wat van. En niet alleen de mensen. De dennenboom (of toch zoiets in den aard) in onze tuin is al enkele weken vreselijk in trek bij een aantal kaketoes. Binnenin de nog groene dennenappels moeten bijzonder lekkere lekkernijen zitten. Want ze worden allemaal zorgvuldig aan stukken geknauwd en gevreten door de witte kaketoes. Resultaat is dat onze tuin bedekt ligt onder een laag dennenappel-overschotten..... en vogelstront. Maar `t levert wel mooie foto`s op.


Proper eten is hunne sterkste kant niet....

Nat

Waar blijft het vandaan komen ? Regen, regen en nog eens regen. En dan heb ik het niet over miezerige druilbuitjes. Die zijn er uiteraard ook, maar die noemen we ondertussen bijna de "drogere periodes". Pijpestelen, stortbuien, zondvloeden... dat is de woordenschat die meer van toepassing is. Al dagenlang.... De tuin is omgetoverd in een herfsttafereel met grote plassen en afgevallen takken en bladeren. Mijn engelengeduld wordt weer aangesproken om de was droog te krijgen. De bloedzuigers - die wel van wat vochtigheid houden - kropen zelfs tot in Jan-Willem`s kamer.
Heel de week probeerden we met de fiets naar school te gaan, (op een school van 700 kids, zijn die van ons de enigen die dat doen, maar da`s een andere discussie), maar ik denk niet dat we een keer droog zijn thuis gekomen.

Het lijkt wel een jaarlijks terugkomend fenomeen. Toen ik even terugkeek op de blog van vorig jaar, zag ik dat het vorig jaar na de hittegolf en dramatische Black Saturday, ook een tijdje vroegtijdig herfst was. Nadien werd het weer beter, dus er is hoop. Vanaf dinsdag zouden het weer variaties op "fine" en "mostly fine" moeten zijn.

Maar zoals steeds zijn ook aan dit regenweer voordelen. Er staan immense plassen in de weg en de kids vinden het reuzefijn om daar niet zo traag door te rijden. Wel even opletten dat er geen voetgangers zijn. Jihaa, splaaaaasshhhh !!!!
Wandelweer was het ook niet echt dit weekend. Een ritje met de auto dan maar. Een 4WD track, ten noorden van Lithgow, in de uitlopers van de Blue Mountains, in het gezelschap van Bart, Sabine, Anne, Filip, Peter, Shirley, May, Luc en alle kids. Tot groot jolijt van alle kids (groot en klein) lagen ook op dit pad heel veel plassen. Jurgen vond dat ik maar moest rijden, en dat ging hoor. Bergje op, rotsen af, door de modder... Leuk !
Onderweg genoten van wat mooie uitzichten, gepicknickt, ... en het bleef uitzonderlijk droog. Aan `t einde van het pad, lag een gigantische boom over de weg. Geen doorkomen aan. Voor de kids was `t een prima plek om zich goed uit te leven. Voor de mannen de geschikte plek om eens echt te gaan off-roaden. ` Avonds hebben we nog kunnen barbecuen, maar dan was het toch gedaan met de chance....het begon weer te regenen. En nog geen klein beetje, `t was weer van het type zondvloed. Van in de Blue Mountains tot thuis. Hier in Beecroft stonden de straten blank, we reden precies door een gigantische car wash (wat een geluk dat wij een snorkel hebben op de auto ;-)

Thuisgekomen bleek de overdosis regen ook teveel te zijn geworden voor ons dak. In de living en onze slaapkamer liep het water langs de muren naar beneden....langs den binnenkant welteverstaan. Handdoeken en emmers aangesleept en ik heb eens met een bezwerende blik naar de regen gekeken. Veel heeft het niet geholpen. Gisteren was er nog meer regen - wel geen stortbuien meer. Voor nog meer nattigheid gingen wij dan maar plonsen en glijden in het zwembad en zijn daarna - lekker winters - stoofvlees gaan eten en Leffe gaan drinken in het Belgian Beer Cafe !

Nog wat andere foto`s van de track

Sukkeltje

Dit kleine vogeljong zat vanmorgen onder ons afdak. Heel schuw, we konden er niet dichtbij komen. t Was duidelijk zijn moeder kwijt, maar we weten niet van waar het kwam. Aan zijn klauwen te zien - die heel groot zijn - is `t nog heel jong. Zijn kopje en lijfje zijn nog donzig. Maar we weten niet wat het is, we vinden het niet terug in het grote vogelboek. Is het een wilde vogel, of ergens uit een kippenhok ontsnapt ? Voor een kwartel (quail) lijkt hij te groot .... Wie weet raad ?

Herenigd !

Alles dik in orde op Jan-Willem`s eerste schooldag. Lieve juf, zijn beste pre-school vriendje zit bij hem in de klas, Rosemarie zit op een boogscheut van hem, en hij kan al 4 woordjes lezen.

Rosemarie doet lustig voort en kwam vandaag alweer met een award naar huis ! Wat een voorbeeld voor haar broertje ! (oftewel : ocharme `t manneke, ze legt de lat wel erg hoog)

Eindelijk !

Morgen om 10u30 is het eindelijk, eindelijk zover. Dan mag Jan-Willem beginnen in Kindergarten. Hij kijkt er verschrikkelijk naar uit om naar "big school" te gaan en zijn geduld werd de laatste dagen aardig op de proef gesteld. Rosemarie mocht immers vorige donderdag al beginnen. Ze ging trouwens met een stralend gezichtje terug. Dat meisje is echt voor school geboren. Als die maar iets kan leren.
De Kindergarten kids worden sinds dit jaar allemaal individueel ge-assessed voor ze beginnen. Jan-Willem had zijn praatje vorige week vrijdag. Waarschijnlijk heeft hij ook bij de "gorgeous" Mrs Rochow zoals Rosemarie vorig jaar.
Dit jaar zullen er in Beecroft wel 5 (!) Kindergarten klassen zijn, samen toch meer dan 100 Kindy-kids. Vruchtbare regio ? Misschien ... Veel mensen komen ook van heinde en verre naar de Beecroft Primary School omdat die zogezegd goed is... Hmm, er is hier de laatste dagen verschrikkelijk veel te doen over de resultaten van een vergelijking van alle scholen in heel New South Wales. Alle leerlingen werden getest, alle scholen werden gerankt, de resultaten worden publiek gemaakt, ... met alle gevolgen vandien. Het schoolsysteem is absoluut niet een van mijn favorieten hier in Oz (mensen gaan wonen waar ze hun kids naar school willen doen en niet andersom, geven handenvol geld uit aan inschrijvingsgeld en extra bijlessne etc... maar soit, kga er niemand verder mee lastigvallen)
Dus, wat Beecroft betreft, vind ik het wel wat spijtig dat het zo`n grote school is, zoveel kinderen is toch wat overweldigend voor die kleintjes. Gelukkig dan maar dat Rosemarie en Jan-Willem eindelijk, eindelijk - na 1,5 scheiding terug samen zitten op dezelfde school. Ze zijn er ferm blij om.... zo schattig. Rosemarie voelt zich nu nog meer de grote zus en zal alles wel uitleggenn ;-)
Ik hou jullie op de hoogte van hoe Jan-Willem`s eerste schooldagen. Wij zijn vooral benieuwd naar hoe lang hij het leuk gaat vinden...




Wisten jullie trouwens al dat hij met een tand minder naar school vertrekt ? Een tijdje geleden vertelde hij me dat hij zijn tanden niet meer wilde.. Uh ? Euh ??? en waarom niet ? Na veel vijven en zessen kwam het er uit : Jan-Willem wilde zijn spaarpot een boost geven en dacht dat enkele bezoekjes van de tandenfee de snelste weg naar rijkdom was. hahaha ! Hoe komt hij er op ! (hij heeft ze natuurlijk een heel aantal keren voor Rosemarie weten passeren de afgelopen weken)



Dit weekend gingen we trouwens nog naar een bijzonder leuk concert van de Sydney Festival. De kids gingen er helemaal in op en mochten meedoen.
`s Avonds gingen we helemaal op in de Australian Open finale. We zaten met de Belgische kliek op de housewarming van Bart en Sabine. `t Heeft niet mogen baten voor Justine, maar t was toch leuk.