Noppes

Helemaal noppes met de lotto, zelfs geen 3 juiste. Geen 90 miljoen dollar, niks, nougabollen, nada. Ach, `t geluk is voor raar mensen, he.

De lotto

kHeb me daarnet laten verleiden door een lotto-biljet. Niet zomaar een biljet, neenee, ik ga daar straks 90 miljoen dollar mee winnen !!! In deze tijden van crisis, worden straks de lottoballen gespeeld om de de grootste lotto-pot aller tijden in Australie te verloten. Zie je ons vrijdag al aankomen in Brussel ? met onze hoogsteigen A380 ?

droom
droom

Tja, en mocht het vanavond toch niets worden, dan komen we vrijdag een stuk verfrommelder uit het Qantas-vliegtuig. Maar minstens even blij en gelukkig, want wat kijken we er naar uit !

Oogst

Oogst uit de tuin (mandarijnen, pompelmoes en appelsienen) en "oogst" uit de oven (australische appeltaart). Mmmmmmmmm.....

Womens` Business

Meisjesdag vandaag. Vanmorgen ben ik met Rosemarie naar het Botany Bay National Park getrokken voor een Aboriginal Womens Business workshop - enkel vrouwen en meisjes waren welkom. Onze gids was Pamela, een enorm goedlachse vrouw van de Darawal, de oorspronkelijke bewoners van de streek ten zuiden van Sydney. Ze nam ons eerst mee de bush in - de "supermarket" zoals ze zelf zei - en toonde ons hoe planten en bomen gebruikt worden voor allerlei doeleinden, als medicijnen, bescherming tegen insecten, voedsel, gereedschap en ga zo maar door. Dat alles met heel veel luisteren naar en respect voor de natuur, want ze zorgen er altijd voor dat ze de planten of bomen niet doden, dat er het volgende seizoen altijd nog meer zal zijn, etc. Pamela wees ons ook op tekens van de natuur, bv. aan welke planten ze kunnen zien welke vissen ze kunnen vangen, of wanneer de walvissen er zijn. Mooi en boeiend, zo in en met de natuur leven. Ze vertelde ook dat stilaan en eindelijk de huidige generaties aboriginals terug trots beginnen worden op hun cultuur, hun tradities, de taal terug beginnen leren etc. Decennia (eigenlijk 200 jaar) lang werden ze als minderwaardig gestigmatiseerd en op de duur gingen ze zich ook zo gedragen met alle gevolgen vandien. Nu komt daar verandering in en da`s goed, want zoals van alle culturen, kunnen wij er nog heel wat van leren.
Na de wandeling tijd voor een hapje, heerlijke "bush tukka" - eten uit de bush, verse broodjes met confituur van bush vruchten, lilli pilli, quandong berries en onze favoriet Rosella, van wilde native hibiscusvruchten. Na het "shoppen in the supermarket" en lekker eten, tijd voor juweeltjes.... Womens Business nietwaar. Van een speciaal soort riet hebben we armbandjes gemaakt en versiert met pareltjes. Mooi, leuk, ....Wat een topdagje.
Botany Bay is ook de plek waar James Cook op 28 april 1770 voor het eerst aan land is gekomen in Australie en naar die plek ben ik met Rosemarie nog even gaan kijken. Nu is Botany Bay zowat de haven van Sydney, dus dat ziet er wel helemaal anders uit dan 240 jaar geleden. Maar toch een bijzondere plek, een bezoekje meer dan waard.
En toen kwamen Rosemarie en ik thuis en daar waren de jongens allemaal klusjes aan `t opknappen. Super toch ?! We gaan dat nog doen, van die meisjesdagen.

Ik moet niks !

Met zijn handen in zijn zakkken en een "ik moet niks"-blik in zijn ogen..... helemaal zijn Bompa..... Voor alle zekerheid ga ik hem maar ver weghouden van zwarte sokken, blauwe broeken en ruitjeshemdjes ;-)

Groen gras ?

Voila, een eerste blogstukje vanop mijn rode computer, vanuit de zetel.....maar nu - oh ironie - zit Jurgen in de buro ! de andere computer op te kuisen. Geen paniek dus, da`s een eenmalig iets, dat komt nog wel goed met de romantiek.
Voor de rest niet veel te melden, een redelijk gewoon weekje hier. Rosemarie is weer naar school. Echt ziek was ze dinsdag niet meer, maar ik wilde toch maar geen risico nemen. We moeten volgende week echt wel vliegen he. Nu maar hopen dat Jan-Willem niet gevirust wordt. Fingers crossed.
`t Zal alleszins niet aan het winterweer liggen. Qua wisselvalligheid kan het hier immers weer tellen. Na de kou en plensbuien van de afgelopen weken, schijnt nu heerlijk het zonnetje, wordt het `s middags een aangename 20 graden en hebben we al 3 dagen op rij in de tuin gepicknickt `s middags.
Iedereen begint ons te vragen of we al erg "excited" zijn over ons tripje naar Belgie. Ja, een beetje toch, we kijken er erg naar uit en `t is al over een week. Maar ik ben ook erg benieuwd naar hoe ik Belgie ga vinden ? Hoe vertekend gaat mijn beeld al zijn ? Want als je zo weg bent, begin je sommige dingen - die je niet meer hebt - toch echt te idealiseren, andere dingen net tegenovergesteld en nog andere dingen vergeet je gewoon. En wat dan als we na 4 weken terug naar hier komen ? Dan ben ik benieuwd of me andere dingen zullen opvallen ? Wat zal ik van hier gemist hebben ? Waar is het gras nu het groenst ? En ook, hoe zal het met de kinderen zijn ? enz.....Veel stof tot nadenken dus. Ideaal voor 2*25 uur in het vliegtuig.

Leve de romantiek !

Het avondtafereel ten huize Latte zag er tot nu toe redelijk vaak zo uit : Jurgen in de zetel met zijn laptop ("research" aan `t doen op "tinternet" - tegenwoordig vooral naar andere en betere auto`s maar daarover later ongetwijfeld meer) en ik op de andere computer in de buro (blogje bijwerken, tripjes organiseren,...). Niet echt gezellig dus...
Vanaf vandaag komt daar verandering in. Zonet is de laptop geleverd en straks kan ik dus mee onder het dekentje naast Jurgen in de zetel zitten tokkelen. `t Is nog wel ne rode, dus dat komt wel goed met die romantiek !

Wandeling aan Palm Beach

Zondag vielen de buien duidelijk ergens anders. Dus gaan wandelen en picknicken aan Palm Beach en Barrenjoey head met de familie Degreef. Mooi, gezellig en deugddoend.
Op de terugweg zagen we vanuit de auto Rosemarie`s vriendinnetje Emelie. Gestopt, gespeeld in de speeltuin en dan Duitse wafels gaan eten bij hen thuis. Toen werd het wat te veel voor Rosemarie, koorts en een ellendig gevoel. Vandaag is ze al veel beter, maar we gaan toch maar naar de dokter, haar keel ziet er nogal rood uit...

Yummy

"Absence makes the heart grow fonder" en met onze Belgische vakantie in het vooruitzicht beginnen we ook helemaal te watertanden bij de gedachten aan welk lekkers we allemaal willen eten in Belgenland. Maar geduld is nooit mijn grootste gave geweest. Vandaar dat ik gisteren 2 kippen stond te koken en dat ik voor het eerst in mijn leven zelf vol-au-vent heb gemaakt. Ja, 2 kippen ! Je zou kunnen denken, nou die zijn al helemaal aan de Australische porties, maar dat is er wat over...We gingen een Duitse familie op bezoek krijgen, maar dat ging niet door wegens ziekte. Niet getreurd, de diepvries is groot genoeg. Volgens mijn allerliefste dochter was mijn vol-au-vent lekkerder dan die van het Belgian Beer Cafe...De waarheid komt uit kindermond. Toch?
In een zoektocht naar lekker brood kwam ik al googlend bij bakkerij Victoire in Balmain uit. Een frans bakkerijtje waar half culinair Sydney zowat lyrisch van wordt, met zogezegd de lekkerste croissants en het lekkerste (frans) brood van heel Sydney. Na heel veel zwemmen, duiken en waterglijbanen deze middag vonden we dat we wel een vieruurtje verdiend hadden. Wij dus naar Balmain - dat zowat het Zuid van Sydney is. Hippe buurt, leuke winkeltjes, bars en dus ook Victoire. Piepklein ding trouwens. `t Was al na 4 uur, dus de croissants waren op. Dan maar een eclairke, een pruimentaartje en nog wat lekkers. Hmmmmm, yummy, yummy. Maar toch ook een beetje "in het land der blinden is eenoog koning". Geen haar op mijn hoofd dat er aan zou denken om daarvoor in Belgie 20 km om te rijden. Hier in Sydney - waar sponsbrood de norm is en cupcakes verheven worden tot patisserie-kunst, is dat anders.
En nu ga ik nog maar even op de crosstrainer staan...

Bericht aan de Belgische zomer

Dit willen we dus NIET....



`t Is maar dat je het weet, we rekenen er dus op !

By the way, dat laken hangt ondertussen al een dag of 5 aan de wasdraad. `t Zal gewoon terug in de machine moeten.

Zo,

kga het hier even bij houden, lay-out-gewijs dan toch.... ik kan er aan blijven prutsen...Nu staan er 3 wasmanden te wachten, moet ik dringend stofzuigen en ga ik voorhet eerst in mijn leven vol-au-vent maken. Je ziet het, heel avontuurlijk hier allemaal ;-)

Beu

kWas de witte tekst op blauwe achtergrond wat beu, vandaar dat het er hier wat anders uitziet....kben er nog niet tevreden over, kzal morgen nog wat moeten voortprutsen

Klachten

Het gebeurt wel eens vaker dat ik klachten krijg van de kids over wat ik hen allemaal aandoe (vaak heeft dat te maken met een teveel aan groenten bij het avondeten), maar deze klacht van Jan-Willem was wel heel aandoenlijk. Hij kwam gisteren op mijn schoot zitten en haast met tranen in de ogen...
"Mama, ik vind dat jij mij te weinig kussen geeft `s avonds,.....want als ik `s nachts wakker wordt, dan voel ik jouw kussen niet meer en dan word ik verdrietig..."

Ach, het vaakst gekuste jongetje van het zuidelijk halfrond is een meester in het "mama-rond-mijn-vinger-draaien". Want wat denk je dat ik vannacht deed toen ik even naar `t toilet moest....Juist, ja, nog meer kussen.

The Gangs of Oz

Toen we in januari de oude gevangenis van Port Arthur bezochten in Tasmanie, was ik nog geschokt omdat vele van de "convicts" die in de 19de eeuw naar Australie afgevoerd werden, maar kruimeldiefjes bleken te zijn. Een hemd of een paar schoenen stelen was soms al voldoende voor een levenslange ballingschap. Zielig, dat wel, maar voor mij zette het ook de "convict nation" in perspectief en ook hoe sommige Aussies erg fier lijken te zijn en bijna te dwepen met hun "misdadige" en rebellige afkomst. Niks zo cool voor een Australier als de rechstreekse afstammeling te zijn van een convict. "Yeah right" denk ik dan, "ik krijg al schrik..." ;-).
Alhoewel, misschien is er toch iets blijven hangen in hun genen....
Ik denk dat ik al wel eens geschreven heb, dat de berichtgeving, het nieuws, hier niet veel soeps is : meestal een opeenstapeling van fait divers, sport- en weerberichten. De nationale politiek is een heel pak minder wispelturig dan in Belgie (kan moeilijk anders), en het buitenland is een heel pak verder af he. Maar zo goed als dagelijks valt er wel iets te melden uit "Gangland". In Sydney en Melbourne is er een bruisende onderwereld met rivaliserende clans en patriarchen en matriarchen die beschouwd worden als koningen en koninginnen. Enkele weken geleden was er heel veel gedoe over een dodelijke "gang"-aanval op de luchthaven van Sydney. Eergisteren werd in Melbourne een gangleader neergeschoten, waarschijnlijk door zijn schoonzus, een underworld matriarch. Die vrouw is een echte glamour queen - naar eigen zeggen verkiest ze champagne en kaviaar - die al menig tv interview is verschenen en zelfs een boek heeft geschreven (dat ze opgedragen heeft aan haar kapster en stiliste met dank aan hen om haar er altijd zo fabulous te laten uitzien op de vele begrafenissen in het milieu, "dress to impress" niwaar). Tijdens de tv-interviews werden soms ook hele exclusieve spullen herkend die op bestelling gestolen waren. Geweldige verhalen he, die zo uit een film lijken te komen.
Enfin, de matriarch in kwestie is nu opgepakt en `t ziet er niet goed uit voor haar. Maar ongtwijfeld ziet nu een andere gangleader zijn kans schoon om de touwtjes in handen te nemen.

Over beesten en boerewors

Als er 1 ding is dat de kinderen hier in Australie onverdeeld en steeds fantastisch vinden, dan zijn het de dieren. In Belgie waren ze ook al altijd grote fan van zoo- en kinderboerderij-bezoekjes. Hier is dat niet anders. Op zaterdag trokken we daarom naar The Australian Reptile Park. Uiteraard zitten er veel reptielen, maar ook koala`s, dingo`s, wallabies, .... en de kangoeroes hoppen vrolijk rond tussen de picknickende mensen. De emu`s ook, maar die bleken gulziger. Een had het op Jan-Willem`s boterham gemunt. Effe schrikken hoor, toen die de boterhammen van onder onze neus wegpikte !
Regelmatig was er een klein "showtje" over een of ander dier en konden we ze eens van dichterbij bekijken of zelfs aaien. Wat zijn zo`n koala`s toch extreem zacht ! Een geslaagd dagje dus. Nu wordt het wel extreem moeilijk voor Rosemarie om te kiezen waar ze naar toe wil op haar verjaardag.
`s Avonds en `s zondags hebben we we gedaan waar we goed in zijn, zo `s winters als het vroeg donker en koud wordt : Benen onder tafel, wijntje erbij, lekker eten en leuk gezelschap. Op zaterdag bij Bart en Sabine - we hadden al klachten gekregen van de kinderen dat het te lang duurde voor ze hun vrienden nog eens zagen....
Gisteren waren we uitgenodigd bij een Zuid-Afrikaans gezin - Rosemarie zit bij hun dochtertje op school - voor "Boerewors" : een dikke Zuid-Afrikaanse chipolata. Hmmm. Jan-Willem heeft er een hele middag in de tree-house gezeten (hij kwam er enkel uit voor de belgisceh suikerwafels die ik gebakken had). Ik denk dat hij nu al zijn charmes gaat gebruiken om Jurgen er ook een te laten bouwen...En `t moet gezegd, we hebben een geschikte boom in de tuin....

"I don`t wanna be a chicken...."

"I don`t wanna be a duck, all I wanna do is kwak, kwak, kwak, kwak, kwak..."
Ja, inderdaad, de vogeltjesdans. ook hier een klassieker. Jan-Willem danst hem als de beste. Hij heeft duidelijk heel veel pret in zijn dansles en zijn juf leert hem niet alleen starjumpen en shaken maar ook yoga en stretchen en juist ademhalen. Jong geleerd, oud gedaan zou ik zeggen. `t Was in ieder geval een plezier hem zo bezig te zien

Het eerste...

Rosemarie heeft vanmorgen in bed haar allereerste nederlandstalige boekje gelezen ! "Bob de Bouwer, een verrassing voor Wendy". Helemaal zelf en uit zichzelf ! Het ging bijzonder goed, zelfs de 2-klanken kent ze zo goed als allemaal. Het lijkt me dat ze het makkelijker vindt dan in het engels omdat lezen toch ook voor een stuk raden en aanvullen is (als je de eerste letters van een woord leest en je kent de context, dan volgt de rest van het woord als vanzelf).
Zij trots, ik trots en Jurgen van in Nieuw-Zeeland ongetwijfeld ook trots. Nog even en ze kan meedoen met het boekenclubje dat hier vanavond neerstrijkt. Topic van de avond : ieders boeken top 5 (en ongetwijfeld nog een heleboel andere onderwerpen).

Gevonden : een stukje van het paradijs

We waren nog nooit echt ver ten zuiden van Sydney geweest, maar nu we Jervis Bay ontdekt hebben, zullen we daar zeker nog terug komen. Wat een prachtig stukje Australie weeral. De weg erheen is al mooi, langs de Sea Cliff Bridge, waar je letterlijk langs de kliffen en boven de oceaan rijdt. Dan koffietje drinken in Kiama en hopen dat het Blow Hole - waarvoor het stadje bekend is - in een woeste bui is. De zee was niet erg wild, dus erg hoog ging het niet, maar toch mooi, vooral het geluid van het aankomend water vonden Jan-Willem en ik super. En dan verder naar Jervis Bay met zijn parelwitte stranden. We kampeerden in het Booderee National Park, en als je dacht dat wij de enige zonderlingen waren die in de winter gaan kamperen, dan heb je het mis. De camping stond vol. Nu is Jervis Bay een erg populaire plek en zijn de kampeer- en logeergelegheden eerder beperkt - vergeleken met Belgische normen dan toch (geen hoogbouw, vele stukken zijn nationaal park en zo). In de zomerperiode wordt er zelfs gewoon "lotje-trek" gedaan voor de kampeerplaatsen (inschrijven in augustus en dan gewoon hopen dat je geluk hebt). Enfin, mooie camping, de crimson rosella`s kwamen ons al meteen verwelkomen. In de namiddag zijn we gaan wandelen langs de witte stranden - mooi, mooi, mooi, het leek wel sneeuw. Als de zon onderging - al om 5 uur - werd het wel snel frisjes, dus winterjassen aan en mutsen op. Op de camping zijn we in het donker nog een wandeling gaan maken, op zoek naar diertjes. We havdden het kunnen denken : aan de picknick en barbecueplekjes zaten de wallabies en vooral de possums de overschotjes op te peuzelen. Ze waren absoluut niet schuw deze possums. Jan-Willem ook niet. Die ging op zijn hukken zitten, kroop dichterbij en pakte zo`n possum onder zijn arm !! Altijd weer een topmoment voor de kids als ze zo dichtbij kunnen komen.

In Jervis Bay leeft een hele kolonie dolfijnen en die wilden we wel eens zien. En het is "Whale watch season" : de walvissen zwemmen dan van de koude antarctische wateren langs de kust van New South Wales naar warmere oorden in Queensland om hun jongen te krijgen. Wij dus op een boot en dan maar hopen dat we ze te zien zouden krijgen. De dolfijnen zagen we al meteen, wat een mooie dieren en wat een goeie start van de dag. Dan zijn we de baai uitgevaren op zoek naar de waterpluimen die de aanwezigheid van de walvissen verraden. Al snel had de kapitein er een aantal "in de mot". De walvissen zwemmen aan een snelheid van +/- 4 knopen naar het noorden en ze moeten om de paar minuten boven komen om adem te halen. Eens je er een paar gezien hebt, is `t dus redelijk simpel om ze te blijven volgen. Maar het blijven wilde dieren en dus ook heel onvoorspelbaar. Wij vonden het een superspannend en fantastisch schouwspel. Giganten van wel 15 meter lang en tot 45 ton zwaar die heel soepel en haast elegant door het water glijden. De Humpback whales staan er ook voor bekend om - niemand weet echt waarom - van tijd tot tijd te "breachen", ze springen dan hoog op uit het water en draaien op hun rug alvorens terug in het water te vallen. Plots zagen we ver op zee zo`n walvis helemaal uit het water springen. Iedereen op de boot natuurlijk "Whaaaaaauuuuww!!!!" Maar niemand op de boot had kunnen hopen dat een paar minuten later een van die giganten vlak voor onze neus misschien wel 5-6 meter uit het water rees en zich met een supersplash op zijn rug liet vallen. Ik werd er zowaar emotioneel van....wat een spektakel ! Onze dag kon uiteraard niet meer stuk. (Alleen Jan-Willem was verdrietig omdat we niet de hele dag op de boot konden blijven).
In de namiddag zijn we gaan nagenieten van onze ervaringen op het witste strand van de wereld (zogezegd dan toch) - Hyams Beach. Het is ook wel echt heel wit. Lola en Marie en Seb waren ook in de buurt, dus hebben we samen van die mooie winterdag genoten - dat is, op het strand, in een t-shirtje ;-))

Op onze vrije maandag zijn we dan op `t gemakske en met een hele grote omweg terug richting Sydney gereden. Langs Kangaroo Valley, een prachtig glooiende en groen vallei met veel wineries en uitkijkpunten en watervallen. Geheel in de Australische traditie van het zichzelf uitroepen tot iets, hebben ze zich in Kangaroo Valley uitgeroepen tot de mooiste vallei in Australie. Ja, "whatever" denk ik dan, `t is er echt heel mooi, maar mooiste...?, who cares anyway ? Wij komen zeker nog eens terug in de lente of de zomer, en zo wordt ons "lijstje" elke keer alleen maar langer....

De fotos staan in een picasa-album

(Mc)Queen`s birthday

Conversatie van deze morgen.
Ik :"Morgenvroeg vertrekken we op lang weekend, we gaan kamperen.."
Rosemarie : "En maandag moeten we niet naar school"
Jan-Willem : "waarom is er geen school op maandag ?"
Ik : "`t Is de Queen`s Birthday, en dan is het feest en krijgt iedereen een dagje vakantie"
Jan-Willem : "Amai, dan zal het wel groot feest zijn bij Cars...."

Het duurde even voor ik het doorhad...En voor wie geen kleine jongens heeft rondlopen zal het helemaal Chinees zijn. Maar wie wel kleine fans van de Pixar-tekenfilm "Cars" heeft, weet dat het hoofdpersonage - het rode autootje - McQueen heet. En dat is blijkbaar de enige Queen die Jan-Willem kent. Sorry Elizabeth ! Maar hoe cool is het leven als er zelfs verjaardagsfeesten worden gegeven voor auto`s uit tekenfilms ! Ik kon het niet over mijn hart krijgen deze fantasie te doorprikken...

By the way, het is niet eens echt de Queen`s Birthday op 8 juni, die is ergens in april. Vroeger was de verlofdag wel op de verjaardag van de regerende koningin of koning. Maar eind jaren zestig is beslist om die "very conveniently" vast te leggen op de 2de maandag van juni. Zo is er hier in de helft van `t jaar ook nog eens een lang weekend. En dit lang weekend dient ook als opening voor het Australische sneeuw-seizoen....`t zal vooral apres-ski zijn in de berghutten want er ligt nog geen milimetertje.

Schimmel

Geduld en de nodige vooruitzienigheid heb ik tegenwoordig van doen in het was-department. 5 dagen duurt het voor de was hier droog is. Hem buiten hangen heb ik opgegeven : als `t niet regent is de luchtvochtigheid nog altijd 100%. Binnen dan maar op een rekje, en dan wachten, en regelmatig eens alles omdraaien, en nog meer wachten, af en toe wat geholpen door het gasbrandertje en de fan. Want nee, ik heb geen droogkast, en nu wil ik uit pure koppigheid ook niet zwichten.
Ook in de badkamer geraken de handdoeken niet droog - en je afdrogen met een nog natte handdoek is niet ! leuk - en toen ik deze week had gedweild heeft het zeker 4 uur geduurd voor de vloer weer droog was... kan je je voorstellen ?
Hoe verder de winter hier vordert, hoe minder ik het dan ook begrijp waarom huizen niet geisoleerd zijn, geen dubbel glas hebben, geen centrale verwarming. `t Is hier wel niet koud - tijdens de dag nog steeds 18 graden - maar wel erg vochtig, en redelijk wat regen. In heel veel huizen tiert de schimmel welig en slaan in een mum van tijd heelder muren groen en zwart uit van de "mould". Op school hebben alle mama`s wel een of ander schimmelverhaal. Met ons "double brick" house hebben wij niet al te veel last van schimmel, maar ik heb wel in alle kasten en slaapkamers vochtvreterpotjes gezet - nadat ik 2 paar winterlaarzen met groene hakken uit een doos haalde ;-(. De dubbel-glas en ventilatie-business mag hier dan misschien niet goed draaien, er is wel een gigantische markt en aanbod aan allerlei oplap-productjes tegen schimmel en vocht. En daarstraks heb ik ook maar zo`n piepklein elektrisch verwarmpinkje gekocht. Voor een beetje instant-warmte en tegen het "het-is-te-koud-om-mij-aan-te-kleden" gemopper van `s morgens.
Ja, ik weet het, jullie, Belgische lezers, zitten ondertussen lekker buiten op een terrasje te genieten van de beginnende zomer, en misschien hebben jullie zelfs een beetje leedvermaak (ik had maar niet zo moeten uitwijden over hoe geweldig het (weer) hier is). Awel, weet je, groot gelijk, en volgende maand komen we een paar weken meegenieten van de Belgische zomer ! Zal ik wat schimmelkaas meebrengen ?

Schaal

Met Kerst kreeg ik van mijn zus een gift voucher voor een Ceramic Workshop. Vorige week donderdag kon ik me nog eens creatief uitleven. De gemiddelde leeftijd halveerde wel meteen toen ik daar binnenstapte ;-), maar `k had een bijzonder leuke dag met de dames. Na een weekje wachten - wegens bakken, glazuren en nog eens bakken - mocht ik zaterdag om mijn schaal. En voila, ziehier het resultaat. Leuk cado he.

Nat, lekker en gezellig

Sinds gisteren is het hier officieel winter. De kortste dagen van `t jaar komen er aan (ter info, de zon komt tegenwoordig op om 7u en gaat om 17u al weer onder...) En met de meimaand achter de rug konden ook de weerstatistieken bijgewerkt worden. We hadden al zo`n vermoeden, en het bleek juist : deze mei-maand was een pak natter dan gewoonlijk. Ook de volgende dagen zien er nog redelijk nat uit, maar... het lange weekend en de rest van de winter zou redelijk mild moeten zijn. We`ll see, ik hou jullie op de hoogte.
Het is hier verder niet anders dan elders in de wereld, als het weer slechter wordt, dan ga je gewoon meer rond de tafel zitten, liefst met leuk gezelschap en dan lekker eten en lekker drinken. Dat hebben we van `t weekend dan ook gedaan. Op zaterdagochtend waren we nog even "in denial" en zijn we toch naar `t strand gereden, Collaroy en Long Reef. Wandelen, zelfs zonder jas...(ah ja, als je dan "in denial" bent, moet je `t goed doen he). Prachtige, donkergrijze, dreigende wolken, grote golven,... mooie wandeling. En toen zagen we een regenboog, en die regenboog kwam recht op ons af. Een prachtig schouwspel, maar wel een nat. Want met de regenboog, kwam natuurlijk ook de regen dichterbij en er was geen ontkomen meer aan. Tegen dat we terug in de auto zaten, waren we doorweekt. Gedaan met "denial". Dan maar de voeten onder tafel geschoven. Zaterdagavond bij Anne en Filip en zondag met nog 40 andere Belgen in Sydney in het Belgian Beer Cafe in Balmain. Weer wat nieuwe gezichten, leuke babbels, een blonde Leffe, fritjes met mayonnaise, ... meer moet dat niet zijn.
Maar nu hopen we wel dat het weekend droog blijft : dankzij de verjaardag van hare majesteit the Queen, hebben we hier eindelijk ook eens een lang weekend en we gaan het er nog eens op wagen om te gaan kamperen.